berlin muharebesi

• ikinci dunya savasinin son muharebesi. savas cok sert oldu. cunku almanlarin rusya'ya yenilmesi rejimin iflasi demekti. l945 yılının 1 mayıs gecesinde almanya’nın başkenti berlin’deki rayhstag binasında sovyetler birliğinin kızıl bayrağı dikildi. bu kızıl bayrak, sovyetler birliği'nin faşist almanya’ya karşı savaşta kazandığı zaferin bir sembolüydü.
  kaynak
  savastan sonraki sehrin video'su icin
  berlin temmuz 1945
• sovyetler birliği'nin, ikinci dünya savaşı sonlarında düzenlediği genel taarruzlardan biri olan berlin stratejik taarruz harekatı sorasında gerçekleşen muharebedir. avrupa cephesi'ndeki son genel taarruz olmamakla birlikte, almanya'nın kayıtsız şartsız teslimiyle sonuçlandığı için savaşı bitiren muharebe olarak kabul edilmektedir. berlin harekatı, sadece berlin'i almak için girişilen bir harekat değildi. esas olarak üç sovyet cephesi kuvvetlerinin, halen alman kontrolünde olan elbe nehri'nin doğusundaki alman topraklarının işgalini amaçlıyordu. elbe, alman topraklarını kuzeyden güneye kabaca ikiye bölmektedir. berlin muharebesi ise, kentin, kızıl ordu birliklerince ele geçirilmesi içindi. çatışmalar kent sınırları içinde gerçekleşti ve avrupa cephelerinde savaşın sonunu getirdi.
  
  berlin muharebesi'nin sonucu, berlin harekatı'nın ilk aşamalarında, alman başkentinin dışında belirlenmişti. sovyet birlikleri kenti kuşatmaya çalışırken alman kuvvetleri de bunu engellemek için mücadele etti ve sonunda bu birlikler kentin dışında ya imha oldular ya da silah bırakmak zorunda kaldılar. bu mücadeleler kentin kaderini belirledi. yine de daha sonra berlin'de çok sert çatışmalar yaşandı. kızıl ordu birlikleri kent merkezine sokak sokak çatışarak ilerlediler.
  
  kızıl ordu, 16 ocak 1945 tarihinde başlayan vistül-oder taarruzu ile alman cephesini yarmıştı ve kızıl ordu birlikleri günde 30 – 40 km.lik bir hızla batı yönünde ilerlemeye başladılar. doğu prusya, aşağı silezya, doğu pomeranya ve yukarı silezya topraklarını geçen sovyet birlikleri, oder nehri üzerinde berlin'in 60 km. doğusuna düşen küstrin yakınlarındaki oder köprübaşında geçici olarak durdular. ardından berlin'e yönelen genel taarruz boyunca iki sovyet cephesine bağlı kuvvetler, berlin'e doğudan ve güneyden ilerlemişlerdi. bir üçüncü sovyet cephesi ise berlin'in kuzeyinde mevzi almış olan alman kuvvetlerini bu kesimde yenilgiye uğrattı.
  
  berlin'in dışındaki ön savunma hazırlıklarına 20 mart'ta başlanıldı. o tarihte, vistül ordular grubu komutanlığını yeni üstlenmiş olan general gotthard heinrici, esas sovyet taarruzunun, cephe haritalarında da açıkça görüldüğü gibi oder nehri üzerindeki köprübaşından yapılacağını düşünmekteydi. bu düşünceyle, berlin'in 90 km. doğusunda bulunan seelow tepeleri'nde savunma tertibatı almıştır. berlin'deki esas muharebe başlamadan önce sovyet kuvvetleri, bu mevzilere taarruz ederek seelow tepeleri muharebesi ve halbe muharebesi'yle berlin'in kuşatılmasını tamamladılar. mareşal ivan konev'in 1. ukrayna cephesi kuvvetleri, alman merkez ordular grubu'nun son birliklerini de kuzeye sürerken mareşal jukov'un 1. beyaz rusya cephesi topçusu, 20 nisan'da berlin merkezini ateş altına almaya başladı. alman savunmasının büyük kısmı, general helmuth weidling komutası altındaki yıpranmış, kötü donanımlı, iyi organize olamamış wehmacht ve waffen-ss tümenleri ile yurt muhafızları ve hitler gençliği unsurlarından oluşan birliklerdir. birkaç gün içinde kızıl ordu birlikleri kent içinde hızla ilerleyerek kent merkezine ulaştılar ve şiddetli çatışmaların ardından reichstag'ı 30 nisan'da düşürdüler.
  
  savaş bitmeden, 30 nisan 1945 tarihinde önce hitler ve bazı yandaşları intihar etti. kentteki çatışmalar 2 mayıs 1945 gününe kadar devam etmiştir. bu tarihte berlin savunma sahası komutanı general helmuth weidling, sovyet 8. muhafız ordusu komutanı general vasili çuykov'a teslim oldu. general çuykov, mareşal georgi jukov'un 1. beyaz rusya cephesi komutanlarındandır. ancak çatışmalar kentin kuzeybatısında ve güneybatısında 8 mayıs'a kadar devam etti. bu çatışmalar daha çok, sovyet kuvvetlerine teslim olmaktansa amerikan ve ingiliz kuvvetlerine teslim olmak uğruna sürdürülmüştür.
  
  harekat öncesi
  batı cephesi
  batı cephesi'nde müttefik kuvvetler, 1944 eylül'ünde alman sınırına ulaşmıştı. fakat market garden harekatı'nın devamındaki başarısızlık ve batı cephesi'nde girilen açmaz, kısa bir süre de olsa inisiyatifin alman kuvvetlerinin eline geçmesine yol açtı. kasım'da hitler, atılgan ama sonuçta başarısız olan bir taarruz başlattı bulge muharebesi. 1945 mart'ında müttefik kuvvetler, başarılı bir atılımla ren nehrini geçti. general eisenhower'in orduları, berlin'e ilerlerken son derece inatçı bir direnmeyle karşılaştılar. nisan ayı başlarında bulundukları hattan berlin'e halen 200 km. mesafe vardı. nisan ayı ortalarında general eisenhower, elbe ve mulde nehirlerine ulaşıldığında ileri hareketi durdurmaları için tüm ordulara emir verdi. hatta bazı birliklere geri çekilme emri verildi. böylece, savaş bundan sonra üç haftadan fazla sürse de ileri unsurlar hareketsiz kaldı. daha sonra, birleşik devletler 1. ve 9. orduları, çekoslovakya'nın batısında leipzig - magdeburg hattını tutarken, general eisenhower üç müttefik cephe ordusuna (1. fransız ordusu, 3. ve 7. birleşik devletler ordusu), almanya ve avusturya'nın güneydoğusu yönünde ilerleme emri vermiştir. italya'nın kuzeyinden ilerleyen ingiliz 8. ordusu, slovenya sınırını geçerek buradaki wehrmacht unsurlarını yenilgiye uğrattı. ingiliz ordusunun bu ileri hareketi daha sonra yugoslav kuvvetleriyle bazı sürtüşmelere yol açmıştır.
  
  müttefik devletler üst komutanlığı'nın berlin üzerine yürümek yönünde bir planı yoktu. birleşik devletler generali eisenhower, berlin yönünde ileri harekat konusuyla ilgili değildir. general eisenhower'in böylesi bir harekatın getireceği kayıpları göze almadığı ileri sürülmektedir. sonuçta berlin, sovyetler birliği'nin etki alanına bırakılmıştır. general eisenhower, hem müttefik, hem de sovyet ordularının kente birlikte girmesi durumunda iki tarafın da dost ateşi yiyeceğini düşünüyordu. aslında ingiltere başbakanı winston churchill general eisenhower'e, mareşal bernard montgomery komutasındaki ingiliz 21. ordular grubu'nun kenti almak üzere berlin yönünde ilerlemeye devam etmesi konusunda baskı yapmaktaydı. hatta, churchill'le general patton, mareşal montgomery'nin birliklerine, berlin'e üç günlük mesafe kaldığında kente taarruz için emir vermesi yönünde anlaşmışlardı. mareşal montgomery anılarında başlarda general eisenhower'le, berlin'in ana hedef olduğun konusunda fikirbirliği içinde olduklarını belirtmektedir. ana hedefin berlin olarak belirlenmesi montgomery'ye göre savaş sonrasında batılı müttefiklerini "barışı kazanmaları" için gereken politik zemini oluşturacaktı. ancak daha sonra general eisenhower'in ana hedef konusunda yaklaşımını değiştirdiğini yazmaktadır. artık general eisenhower, ana hedefin batı'daki alman kuvvetlerinin imha edilmesi ve stratejik hedeflerin tahribi olduğunu düşünmektedir.
  
  general eisenhower'ın, churchill'in ya da general patton'un düşünceleri bir yana, abd başkanı roosevelt'le stalin, elbe'nin doğusunun sovyet harekat sahasına bırakılması konusunda zaten anlaşmışlardı. stalin'i berlin'e yönelten önemli bir neden, alman kayzer wilhelm enstitüsü'nde yürütülen alman nükleer araştırma projesine, amerikalılardan önce ulaşmak, bu programı ele geçirmek isteği olduğu düşünülmektedir. sonuçta müttefik orduları, elbe'nin batı kıyılarına kadar olan alman topraklarını işgal edeceklerdi. amerikan 1. ve 9. ordu'larının ileri unsurları, 11 nisan 1945 tarihinde elbe'ye ulaşmıştır. ancak amerikan 2. zırhlı tümen'i saat 20:00'de elbe kıyılarına ulaşmıştı ve alman direnmesi nedeniyle bu tarihte herhangi bir geçiş elde edilemedi. ertesi gün schönebeck köprüsüne taarruz edildiyse da alman savunması köprüyü atmıştır. amerikan 83. piyade tümeni, 13 eylül'de darby yakınlarındaki köprüyü ele geçirmeyi başardı. müttefik kuvvetlerin bulundukları ve ileri hareketi durdurdukları bu nokta, berlin'e yaklaşık 100 km'dir.
  
  batılı müttefiklerin savaşa 1945 yılındaki esas katkısı, yıl boyunca berlin'e yönelik stratejik bombardıman şeklinde olmuştur. amerika birleşik devletleri ordusu hava kuvvetleri 1945 yılı boyunca berlin'e çok büyük çapta gündüz hava akınları düzenlemeye başlamıştı. art arda 36 gece boyunca da raf'a bağlı mosquito'lar alman başkentini bombaladı. sovyet kuvvetlerinin kente girdiği 20 - 21 nisan 1945 gecesi ingiliz hava akınları kesilmiştir.
  
  alman kuvvetlerinin 14 aralık 1944 tarihinde başlattığı ardennes taarruzu ardından hitler, batılı müttefik kuvvetlerin taarruzlarına uzunca bir süre ara vereceklerini düşünmekteydi. bu yüzden wehrmacht kuvvetlerinin büyük bir kısmını doğu cephesi'ne kaydırdı. sadece personel olarak değil, silah ve teçhizat olarak da ağırlık bu cepheye verildi. onarımı tamamlanan ya da fabrikalardan teslim edilen hemen hemen tüm silah ve teçhizat, doğrudan doğu cephesi'ne gönderildi. kuşkusuz bu durum, kızıl ordu'nun işini bir parça güçleştirmiştir. öte yandan 7 mart'ta amerikan kuvvetleri remagen köprüsü'nü ele geçirdiklerinde wehrmacht'ın elinde bu kesime gönderecek onarımda olan çok az sayıda tank dışında neredeyse hiç silah yoktu. general patton'un kuvvetleri ren'in batı kesimindeki alman birliklerini 21 mart'ta imha etmekte zorlanmadı ve ertesi gece ren'i geçerken, hemen hemen hiçbir direnmeyle karşılaşmadı. öyle ki ren'in doğusundaki ilerlemede müttefik kuvvetler açısından en büyük engel, ana ulaşım hatlarında uçakların ve topların bombardımanının yol açtığı yıkım ve enkazdı.
  
  müttefik kuvvetlerce ren'in aşılmasına, hitler'in gösterdiği tepki, çığırından çıkmış bir yıkıcılığa yönelmiştir. alman topraklarındaki tüm altyapı tesislerinin imhasını emretti. her ne kadar silahlanma bakanı albert speer karşı çıktıysa da emrin geri alınmasını sağlayamadı ama general guderian'la işbirliği halinde uygulanmasını büyük ölçüde sabote etmeyi başardı.
  
  doğu cephesi
  kızıl ordu'nun vistül-oder taarruzu, 12 ocak 1945 tarihinde narev nehri ve varşova üzerinden başladı. harekatın bir hafta önceye alınması, churchill'in isteğine "bir karşılık olmak üzere" stalin tarafından kararlaştırılmıştı. churchill, alman kuvvetlerince batı cephesi'nde başlatılan ardenler taarruzu'nun beklenmedik başarısı karşısında, kızıl ordu'nun bir genel taarruza geçmesi için ısrar etmişti. vistül-oder taarruzu ile dört sovyet cephesine bağlı kuvvetlerin üç gün içinde birbiri ardı sıra taarruza geçmesiyle geniş bir cepheye yayıldı. dördüncü gün cephe hattını yararak batıya doğru akmaya başlayan kızıl ordu birlikleri, günde 30 – 40 km. ilerleyerek doğu prusya'yı, danzig'i, poznan'ı ele geçirdiler. sovyet ileri hareketi, berlin'in 60 km. doğusunda, oder nehri kıvrımında bulunan küstrin'e kadar ilerledi.
  
  yeni düzenlenen alman vistül ordular grubu, ss generali heinrich himmler komutası altında 25 şubat'ta bir karşı taarruz girişiminde bulunduysa da harekat başarılı olamadı. daha sonra kızıl ordu pomeranya'ya girdi ve oder nehri'nin batı kıyılarını alman birliklerinden temizledi, böylelikle silezya içlerine ulaşmış oldu.
  
  güneyde, budapeşte muharebesi şiddetli çatışmalarla sürüyordu. alman kuvvetlerinin, macaristan'ın başkentindeki kuşatmayı kaldırmak için giriştikleri üç karşı taarruz da başarısız oldu ve kent, 13 şubat 1945 tarihinde kızıl ordu kuvvetlerinin eline geçti. adolf hitler, drau-tuna üçgeninin bir karşı taarruzla geri alınmasında ısrar ediyordu. amaçlanan hedef, kanije petrol sahasının güven altına alınması ve tuna nehri hattının, bir sonraki harekat için geri alınmasıydı. aslında, tükenmiş olan alman kuvvetlerine üstesinden gelemeyecekleri, olanaksız bir görev verilmektedir. sonuçta 16 mart 1944 tarihinde başlanılan taarruzla balaton gölü harekatı, alman kuvvetlerinin ileri harekatının başarısız olmasıyla sonuçlandı. yirmi dört saat geçmeden başlayan kızıl ordu'nun karşı taarruzu, alman kuvvetlerinin on günde sağladıkları toprak kazanımını geri aldı. sovyet kuvvetleri 30 mart 1945'de viyana taarruzu'yla avusturya topraklarına girdiler. viyana, 13 nisan 1945'de kızıl ordu'nun eline geçti.
  
  alman doğu orduları^*, 1944 yılının haziran ve eylül aylarında bir milyondan fazla askerini kaybetti. öte yandan almanya, başta akaryakıt olmak üzere başarılı bir askeri harekat için gerek duyulan tüm malzemelerden yana ciddi sıkıntı içindeydi. doğu'da kaybedilen topraklar, alman savaş ekonomisi için bir yıkım olmuştu. müttefik hava kuvvetlerinin bombardımanı zaten, ren bölgesindeki sanayi üretimini büyük ölçüde tahrip etmişti. doğuda ise romanya petrol bölgesinin ve silezya sanayi bölgesinin kaybı, alman savaş ekonomisini işlemez duruma getirmiştir. romanya petrol bölgesi kanije'nin kaybedilmesi bir yıkımdır. müttefik hava akınlarıyla sentetik petrol tesislerinin üretimlerinin durmasıyla birleşince, ciddi bir akaryakıt sorunu yaratmıştır. rurh bölgesini hedef alan müttefik hava akınlarından sonra silezya kömürü, alman yıllık kömür üretiminin yüzde altmışını karşılar hale gelmişti. almanya'nın sadece iki aylık kömür stoğu bulunmaktadır. ayrıca silezya bölgesinin kaybı sonucu alman çelik üretimi de altıda bire düşmüştür. silezya'nın kaybedilmesiyle sadece kömür ve çelik üretimindeki düşüş bile, alman savaş ekonomisinin düştüğü durumu göstermeye yeterlidir.
  
  hitler'in savunma sanayinden sorumlu bakanı albert speer, 30 ocak 1945 tarihli raporunda silezya bölgesinin elden çıkmasının sonuçlarını değerlendirmiş ve raporunun sonuç bölümünde "1945'in bir felaket yılı olacağı" yorumunu yapmıştır.
  
  generallerinin ve danışmanlarının ricalarına karşın berlin'de kalmaya karar vermiş olan hitler, 12 nisan 1945'te, amerikan başbakanı franklin d. roosevelt'in öldüğü haberini aldı. bu beklenmedik olay hitler'de büyük bir umut yarattı. müttefik devletler arasında bir çözülme olabileceğinden umutluydu. o sıralarda berlin'deki sığınağında bulunan hitler, 1762 yılında rus çariçesi i. elizaveta'nın ölümüyle prusya'nın bir felaketten kurtulmuş olması gibi benzer bir mucizenin gerçekleştiğine inandı.
  
  hazırlıklar
  sovyet operatif planı
  stavka'nın berlin harekatı ile ilgili planlar, sovyet genelkurmay başkan vekili general aleksey antonov ve ekibi tarafından 1944 yılı ekim ayı sonları, kasım ayı başları itibariyle hazırlanmış durumdaydı. planın ilk şekline göre harekat 20 ocak 1945 tarihinde başlayacak, iki aşamada ama duraklamaksızın toplam 45 günde tamamlanacaktı. ilk aşama esas olarak kızıl ordu kuvvetlerinin berlin yönünde yaklaşmasıydı. ilk aşamada taarruz çıkış hatlarından 240 – 290 km. ilerdeki bydgoszcz - poznan - breslau - viyana hattına 15 günde ulaşılacak, ikinci aşamada ise tüm alman kara kuvvetleri imha edilerek berlin alınacaktı. plan kısa sürede geliştirildi. harekatın ilk aşaması, doğu prusyaya ve polonya olarak iki harekat alanı üzerinde yapılacak iki genel taarruz olarak şekillendi. kuzeydeki genel taarruz, 2. beyaz rusya cephesi ve 3. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin katılacağı doğu prusya taarruzu'ydu. güneydeki ise 1. beyaz rusya cephesi ve 1. ukrayna cephesi kuvvetlerince yürütülecek olan vistül-oder taarruzu'ydu. bu kuvvetler, esas olarak varşova - berlin ekseninde taarruz ederek poznan ve breslau'dan geçen bir hatta buluşacaktır. berlin harekâtı'nın ikinci aşaması ise, gelişmelere, özellikle doğu prusya taarruzu sırasında 2. beyaz rusya cephesi'nin elde edeceği sonuca göre şekillenecekti. ama kesin olan bir şey, berlin'in mareşal jukov'un 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin alacak olmasıydı. stalin bu konudaki emrini 15 kasım 1944 günü vermiştir.
  
  mareşal jukov ve konev kuvvetleri, harekatlarını planda öngörülenden daha kısa sürede geliştirdiler ve operatif hedeflere ulaştılar. bunun üzerine mareşal jukov, 26 ocak tarihinde, berlin üzerine yürümekle ilgili planını stavka'ya bildirdi. buna göre, mekanize birliklerin yeniden tertiplenmesi, topçu ve istihkamın ileri kaydırılması, hava unsurlarının daha ilerideki alanlara alınması ve ikmal malzemesi stokları için dört güne ihtiyacı olacaktı. berlin üzerine yürümeye, şubat ayının ilk günlerinde başlayacaktı. hemen ertesi gün mareşal konev'in planı stavka'ya ulaştı. mareşal konev, 5 - 6 şubat tarihlerinde taarruza geçeceğini, 25 - 28 şubat tarihlerinde elbe kıyılarına ulaşacağını ve sağ kanat kuvvetleriyle berlin'i alacağını bildirmekteydi. sonuçta stalin, kararını değiştirmedi ve berlin'i mareşal jukov'da bıraktı.
  
  merkezi almanya'ya (daha sonra doğu almanya olan topraklar) yönelen sovyet taarruzlarının iki hedefi vardı. stalin, savaş öncesi sovyet topraklarının (şimdi işgal ettikleri ve yakın gelecekte işgal edecekleri bölgeleri), batılı müttefiklerce sovyet kontrolüne bırakılacağı konusunda onlara güvenmiyordu. bu nedenle geniş bir cephe hattından taarruz etti ve batılı müttefik ordularıyla olabildiğince batıda karşılaşmak için hızla ilerlemeye çalıştı. fakat öncelikli hedef berlin'i almaktı. berlin alınmadan bölgede sovyet hakimiyetinin sağlanması kolay olmayacak, berlin'in alınması, bölgesel hakimiyeti tamamlamış olacaktı. öte yandan berlin'in, onunla birlikte hitler'in ve alman nükleer programının da ele geçirilmesi, savaş sonrası stratejik kazanımlar için önemliydi.
  
  königsberg, uzun bir direnmenin ardından 9 nisan 1945'de kızıl ordu birliklerinin kontrolüne geçti. königsberg'in düşmesi, mareşal konstantin rokossovski'nin komutasındaki 2. beyaz rusya cephesi kuvvetlerini oder yönünde ilerlemek için serbest bırakmıştır. mareşal georgi jukov, kendi 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerini baltık denizi'nin güneyinde frankfurt civarında topladı. bu bölge, daha önceki cephe taarruzları sonucu küstrin - frankfurt kesiminde oluşmuş geniş bir çıkıntıydı, sovyet hatlarının uç noktasıydı ve seelow tepeleri'nin tam da karşısında bulunuyordu. 2. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin bir kısmı, seelow tepeleri'nin kuzeyinde 1. beyaz rusya cephesi tarafından boşaltılan mevzilere yerleşti. stalin'in 2. beyaz rusya cephesi komutanı mareşal rokossovski'ye verdiği emir, mareşal jukov'un 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerini kuzeyden desteklemek şeklindedir. bununla birlikte mareşal rokossovski'nin kuvvetleri, seelow tepeleri'ne taarruzla görevlendirilmedi, bu fırsat, mareşal jukov'un kuvvetlerine düştü. fakat bu yeniden kıta toplanmaları ilerlerken cephe hattında bazı gedikler bırakıldı. general dietrich von saucken'in 2. ordusu, bu sayede danzig yakınlarındaki kuşatmadan kurtulmayı ve vistül deltası'na çekilmeyi başardı. mareşal rokossovski'nin kuvvetleri, 1. ukrayna cephesi kuvvetlerini izleyerek onların cephe hattını aldılar ve buradan oder nehri'nin aşağı yarısına, schwedt ile baltık denizi kıyıları arasında taarruz ettiler. alman seelow tepeleri mevzilerinin kuzey kanadındaki 2. beyaz rusya cephesi'nin bu taarruzu, 1. beyaz rusya cephesi kesimindeki alman direncinin zayıflamasını sağladı. dolayısıyla 1. beyaz rusya cephesi'nin seelow tepeleri'nde başarıya ulaşmasını kolaylaştırdı.
  
  doğrudan berlin üzerine yapılacak genel taarruzun planlamasında sovyet cephelerinin yerleşimi ve arahatları şu şekilde belirlenmiştir. mareşal rokossovski'nin 2. beyaz rusya cephesi'nin cephe hattın, baltık kıyılarından oder üzerindeki schwedt'in güneyine kadarki kesimdir. mareşal jukov'un 1. ukrayna cephesi'nin cephe hattı schwedt'in güneyinden guben'in güneyine kadar uzanmaktadır. mareşal konev'in cephe hattı da bu arahattan güneye uzanmaktadır.
  general andrey yeryomenko'nun 4. ukrayna cephesi, mareşal konev kuvvetlerinin güneybatısında bulunmaktadır. bu kuvvetlere stalin'in verdiği emir, saksonya'daki alman kuvvetlerini temizlemektir.
  
  general rodion malinovski'nin 2. ukrayna cephesi, avusturya içlerine doğru taarruz etmektedir. stalin'in, general malinovski kuvvetlerine bu görevi vermesi, hitler'in berlin kuzeyindeki kızıl ordu ilerlemesini durdurmak için avusturya'dan kuvvet kaydırmasını önlemek içindi.
  berlin yönündeki genel harekata katılan üç sovyet cephesinin kuvvetleri toplam rakamlarla, 2,5 milyon asker (78.556 kişilik 1. polonya ordusu dahil), 6.250 tank, 7.500 uçak, 41.600 parça top ve havan, 3.255 katyuşa roketatar ile 95.383 nakliye aracıdır.
  
  erteleme
  ocak ayı sonlarında berlin harekatı'nın ilk aşaması, planlanandan daha erken bir tarihte tamamlanmıştı. ancak stalin'in kararıyla ikinci aşama genel taarruzu başlatılmamış, nisan ayı ortalarına ertelenmiştir. stalin'in bu kararının nedenleri halen tartışılmakta olmakla birlikte, askeri gerekliliklerden çok politik nedenlerin etkili olduğu görüşü ağır basmaktadır. bununla birlikte görünürdeki askeri nedenin, ocak ayı ortalarında kendini gösterdiği ileri sürülmektedir. vistül-oder taarruzu'nun hızlı gelişme gösterdiği tarihlerde stalin, doğu pomeranya'daki alman kuvvetlerinin durumundan endişe duymaya başladı. endişesi, berlin yönünde ilerleyecek olan 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin sağ (kuzey) kanadına ve gerisine, bu kuvvetlerce taarruz edilebileceği endişesiydi. gerçekte mareşal jukov'un kuvvetleriyle kuzeydeki 2. beyaz rusya cephesi kuvvetleri arasında 100 – 150 km. lik bir gedik ortaya çıkmıştı ve sadece süvari birlikleriyle kapatılabiliyordu. ayrıca ikmal depolarının halen vistül üzerinde bulunması nedeniyle ileri hatlardaki kızıl ordu birlikleri mühimmat sıkıntısı çekmekteydi. ocak ayı sonlarına doğru, pomeranya'da toplanan alman kuvvetleri de dikkate alındığında, berlin üzerine yürümenin büyük bir risk olacağı düşünülmekteydi. gerçekten de hitler ve kurmayları tarafından doğu pomeranya üzerinden bir karşı taarruz planı yapılmaktaydı. bu plan gündönümü harekatı kapalıadıyla 15 şubat'ta başlatıldı. fakat bu arada, pomeranya'daki alman kuvvetlerinin oluşturduğu tehdide karşı sovyet üst komutanlığı ilave bir harekata gerek duymuştur. doğu pomeranya taarruzu olarak 10 şubat'ta başlatılan harekat, ağır geliştiği için, mareşal jukov'un 1. ve 2. muhafız tank orduları ile 7. süvari kolordusu, arnwalde yönüne sevk edilmiştir. ardından mareşal rokossovski'nin 2. beyaz rusya cephesi, grudiatz - ratzebur hattından bir taarruzla danzig'le stettin arasındaki alman kuvvetlerini etkisiz hale getirmek ve baltık kıyılarına ulaşma emri almıştır. tüm bu gelişmeler de, stalin'in doğu pomeranya'da toplanmakta olan alman kuvvetlerinden endişe ederek berlin harekâtı'nı ertelemesini haklı göstermektedir.
  
  rekabet
  mareşal jukov, 23 ağustos 1944'ten itibaren balkanlar'da harekat halindeki general fyodor tolbuhin'in 3. ukrayna cephesi'nde yüksek karargah koordinatörü olarak görevliydi. ancak 1944 yılı kasım ayı ortalarında, mareşal rokossovski komutasındaki 1. beyaz rusya cephesi komutanlığına atanmış, bu göreve 16 kasım 1944 tarihinde başlamıştır. mareşal rokossovski ise 2. beyaz rusya cephesi komutanlığı'nı general zaharov'dan aynı gün teslim aldı. kısacası stalin berlin'i alacak olan bir cephenin komutasına mareşal jukov'u atamakla berlin'i, onun komutası altındaki 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin almasına karar vermişti. ayrıca, berlin herakatı'nın koordinasyonunu da kendisi üstlenecekti. bu durumda mareşal vasilevski de açıkta kalmış oluyordu.
  sonuçta berlin, mareşal jukov ve mareşal konev kuvvetlerinin harekatının bileşik etkisiyle düştü. ancak nazi başbakanlık binasının (reichskanzlei) ve binanın altındaki hitler'in sığınağı führerbunker'i ele geçirme onuru mareşal jukov'a kaldı.
  
  bir başka bakış açısından stalin'in mareşalleri arasında berlin konusunda bir çekişme yaratması ya da varolan çekişmeyi derinleştirmesi, başlı başına bir savaş hilesi olabilir. cornelius ryan'a göre, 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin küstrin gerisinde yığınak yapması bir şaşırtmacaydı. stalin esas taarruzu güneyden, mareşal konev'in kuvvetlerince, ama berlin'e değil prag'a yönelik olarak yapmayı planlamıştı. alman tarafında bunu gören sadece o sıralar merkez ordular grubu komutanı olan general ferdinand schörner'di. hitler, generalinin (hemen ardından mareşalliğe terfi ettirdi) görüşünü kabul etti ve dört zırhlı tümenin berlin civarından prag bölgesine intikali için emir verdi. berlin düşerken bu birlikler halen macaristan'daydı.
  
  alman savunması
  maraşal jukov'un oder üzerinden taarruzu başlamadan önce hitler'in sığınağındaki toplantıda hitler'in kurmay heyeti üyeleri, oder üzerinde savunma yapmayı önerdiler. luftwaffe komutanı hermann göring, 100 bin adam, heinrich himmler 25 bin ss ve amiral karl dönitz 12 bin denizci vermeyi vaad ettiler. ancak yeni vistül ordular grubu komutanı general gotthard heinrici, bu ek kuvvet önerisini kabul etmedi. ona göre bu deneyimsiz askerler hem yararsız olacaktı hem de gereksiz yere kırılmaktan başka sonuç getirmeyecekti. aslında bu tarihlerde norveç'ten kuzey italya'ya ve prag'a kadar yayılan geniş topraklarda hatırı sayılır alman kuvveti bulunmaktaydı. örnek olarak italya alplerinde 25 alman tümeni bulunuyor. prag'da bile, berlin'dekinden fazla alman kuvveti bölgeyi savunuyor. hitler, bu kuvvetlerin almanya'ya çekilmesine hep karşı çıkmıştır.
  
  wehrmacht berlin savunması için iç ve dış olmak üzere iki ana savunma hattı hazırlamıştır.
  dış savunma hattı, wedding, siemensstadt, richtenberg, tempelhof olarak bilinen savunma hatlarından, iç savunma hattı ise, berlin 9. savunma bölgesi, mitte, moltke köprüsü, tiergarten, charlottenburg, wilmersdorf, schwielowsee, halbe, reichstag, führerbunker
  savunma hatlarından oluşmaktadır. ayrıca oder üzerinden ve neisse üzerinden gelecek kızıl ordu genel taarruzları için de bu kesimlerde savunma tertibatı alınmıştı.
  
  hitler, 6 mart'ta berlin savunma sahası komutanı olarak general bruno ritter von hauenschild'in yerine general hellmuth reymann'ı atamıştır. general gotthard heinrici de 20 mart'ta vistül ordular grubu komutanlığı'na, ss generali heinrich himmler yerine atandı.
  
  general heinrici, alman ordusunun en iyi taktik ustalarından biri sayılmaktadır. derhal savunma planları hazırlamaya girişti. savaş haritalarından da kolayca görüleceği gibi, sovyet ana taarruzunun oder nehri üzerinden, doğu - batı ana otoyolu ekseninden geliştirileceğini tahmin etti. savunmasını seelow tepeleri civarında toplamaya karar vererek oder geçişlerini örtmek için küçük birlikler kullandı. bu hatlarda ince bir avcı örtme hattı tutulacaktı. asıl savunmayı, seelow tepeleri ardındaki üç savunma hattında düzenledi ve birliklerinin büyük kısmını bu kesime yerleştirdi. kısacası general heinrici, tepelerdeki savunma açısından kuvvetten tasarruf edebilmek için diğer kesimlerdeki savunma hatlarını ince tutmuştur. bu tepeler, oder nehri'nden ve otobandan daha yüksek araziydi ve istihkamcılar tarafından tahkim edilecekti. seelow tepeleri oder nehri'nin 17 km. kadar batısında ve berlin'in 90 km. doğusundadır. alman istihkamcılar, bahar ayları dolayısıyla zaten doymuş olan oder'in sulak alanlarındaki birikimi serbest bırakarak arazinin yarı bataklık halini almasını sağladılar. bunun ardından savunma kuvvetlerinin yerleşeceği üç savunma kuşağı inşaa edildi. bu mevziler geriye doğru berlin'in dış semtlerine kadar uzatıldı. (berlin'e daha yakın kesimleri wotan mevzi olarak bilinir) savunma mevzileri, anti-tank engelleri, tanksavar topları yerleştirildi ve geniş bir siperler ağının yanı sıra koruganlarla desteklendi. sonuç olarak bu savunma, berlin'e giden tüm yolları kesiyordu ve son savunma hattıydı. ileri savunma hattının 15 – 20 km. gerisinde düzenlenmişti.
  
  20 nisan'da 1. beyaz rusya cephesi topçusu, berlin'in merkezini ateş altına almaya başladığında wehrmacht, hitler'in emriyle "clausewitz operasyonu"na başladı. buna göre tüm wehrmacht ve ss büroları temizlenecekti, tüm evraklar imha edilecekti. bu uygulamayla berlin, artık "ateş hattı" sayılmaktadır.
  
  oder-neisse muharebesi
  güneyde ise mareşal ivan konev, emrindeki 1. ukrayna cephesi kuvvetlerinin büyük kısmını yukarı silezya'nın dışına, kuzeybatı yönünde neisse nehri'ne kaydırdı. mareşal jukov'un kuvvetleri, seelow teperleri'nde alman kuvvetleriyle çarpışırken mareşal konev'in 1. ukrayna cephesi kuvvetleri de alman 9. ordusu'ndan arta kalanları, halbe kenti yakınlarındaki spree ormanı'nda tuzağa düşürerek kuşattı. alman 9. ordusu'nun kuşatmayı yarıp çıkma yönünde ilk girişimin yaklaşık olarak 5 bin tutsak vermesiyle sonuçlandı ve ayrıca 200 parça top ile 40 tank da kızıl ordu'nun eline geçti. bu sonuca karşın, 1. ukrayna cephesi kuvvetlerinin hatları zayıf tutuyor olması, ikinci kez çıkış denemeyine yol açmıştır. bu kezki girişim, 9. ordu'dan kalan birliklerin büyük bir kısmının kuşatmadan kurtulmasıyla sonuçlandı. mareşal konev'in karargahının hatasını fark ederek sevk ettiği birlikler, 9. ordu'nun artçı unsurlarını açıkta yakaladı. alman birliklerinin üçüncü girişimi ise büyük kayıplarla sonuçlanmakla birlikte 25 bin askerin, cephenin 12. ordu kesimine ulaşabilelerini sağlamıştır. alman birlikleri buradan batı yönünde elbe nehri kıyılarına çekildiler. niyetleri kızıl ordu'dan kaçıp birleşik devletler ordusu'na teslim olmaktı.
  
  berlin yaklaşımlarına yönelen kızıl ordu genel taarruzunun tümünde, en sert çatışmalar seelow tepeleri kesiminde yaşanmıştır. ayrıca bu kesim, berlin dışındaki son önemli savunma hattıydı. dört günden biraz fazla süren (16 - 19 nisan) seelow tepeleri muharebesi, ıı. dünya savaşı'nın son meydan muharebesidir. stavka'nın berlin harekâtı açısından seelow tepeleri muharebesi, "berlin'in kapısı" sayılıyordu. kızıl ordu, 1 milyon civarında asker, 20 bin tank ve topu, bu kapıyı kırmak için muharebeye sürmüştür. bu kızıl ordu gücünün karşısında 100 bin alman askeri ve 1.200 tank ve top, mevzileri savunmuştur. mareşal jukov komutasındaki taarruz, sonuç olarak alman kuvvetlerini mevzilerinden atmayı başardı. muharebenin sonu itibariyle kızıl ordu kayıpları 30 bin, alman kayıpları ise 12 bin olarak gerçekleşmiştir.
  
  muharebenin dördüncü günü olan 19 nisan'da 1. beyaz rusya cephesi kuvveleri seelow tepeleri'ndeki son savunma hattını da yardı. bu andan itibaren kızıl ordu birlikleriyle berlin arasında sadece dağılmış alman birlikleri kalmıştır. bir sonraki gün forst'u ele geçiren 1. ukrayna cephesi geniş bir araziye yayıldı. sovyet kuvvetleri iki kol halinde ilerlediler. bir kol, general gordov komutasındaki 3. muhafız ordusu, general pavel rybalko komutasındaki 3. muhafız tank ordusu ve general lelyuşenko komutasındaki 4. muhafız tank ordusu olarak, berlin'in kuzeydoğusu yönünde ilerledi. esasen berlin'e yönelen ana taarruz kolu buydu. ikinci kol ise batıya, elbe nehri yönünde berlin'in güneybatısına, amerikan birlikleriyle temas için ilerledi. bu iki kol halinde taarruz için sovyet kuvvetleri, kuzeydeki alman vistül ordular grubu ile güneydeki merkez ordular grubu arasındaki artık açılmış olan sınır kesiminden ilerlediler. günün sonunda alman doğu cephesi hattı, frankfurt'un kuzeyinde seelow kesiminde ve güneyde fors civarında yarılmıştı. cephe hattındaki bu yarılmalar, kızıl ordu birliklerinin alman 9. ordusu'nu frankfurt'un batısında geniş bir bölgede kuşatmasına olanak verdi. alman 9. ordusu'nun kuşatmayı yarıp batı yönünde çekilme girişimi, halbe muharebesi olarak bilinir. bu harekâtlar sırasında sovyet kuvvetlerinin tank kayıpları yüksektir. seelow tepeleri muharebesi'nin en azından 727 kaybıyla birlikte, 1 - 19 nisan tarihleri arasındaki tank kayıpları 2.807'dir.
  
  berlin kuşatması
  hitler'in doğum günü olan 20 nisan'da 1. beyaz rusya cephesi topçusu, berlin'in merkezini ateş altına almaya başladı ve kent kızıl ordu birliklerinin eline geçene kadar da bu ateşi sürdürdü. savaştan sonra sovyetler birliği, bu savaş boyuca kullanılan topçu mühimmatı tonaj olarak batılı müttefiklerce kente bırakılan bombalardan fazla olduğunu açıklamıştır. 1. beyaz rusya cephesi kuvvetleri ise berlin'e doğu ve kuzeydoğu yaklaşımlarından ilerlerken, berlin'in güneyinde 1. ukrayna cephesi kuvvetleri, juterbog'un kuzeyinde general ferdinand schörner komutasındaki alman merkez ordular grubu'nun en kuzey kanattaki son dağınık birlikleri geri atmış, bir kısım kuvvetleriyle elbe kıyılarındaki magdeburg yakınlarındaki amerikan - ingiliz cephe hattına yürümüşdür. bu cottbus'un güneyinden başlayan ve kuzeybatı yönünde sürdürülen ileri hareket, berlin'in güneyine gelindiğinde bir kısım kuvvetleriyle kuzeye yönelerek berlin üzerine ilerlemiştir. cepheye bağlı 4. muhafız tank ordusu ise berlin'in güneybatısına kadar ilerlemiş ve buradan kuzeye çark etmiştir. kuzey yönünde ilerleyen bu kızıl ordu birlikleri, berlin'in batısındaki postdam'a ulaşarak mareşal jukov'un ileri unsurlarıyla temas sağlayarak kentin kuşatılmasını tamamladılar.
  
  her iki sovyet cephesi, 23 nisan'da kent etrafındaki kuşatmayı daraltmaya ve 9. ordu ile kent arasındaki bağlantıyı zorlamaya devam ettiler. güneyde 1. ukrayna cephesi unsurları batı yönünde harekete devam ettiler. bu kesimde berlin yönünde ilerlemekte olan alman 12. ordusu ile muharebeler başladı. aynı gün hitler, general helmuth weidling'i, general reymann yerine berlin savunma sahası komutanı olarak atadı. ertesi gün, 24 nisan 1945'de 1. beyaz rusya cephesi ve 1. ukrayna cephesi kuvvetlerine bağlı ileri unsurların berlin'in batısında temas kurmasıyla berlin'in kuşatılmasını, muharebenin ilk dokuz gününde tamamladılar. öte yandan 1. ukrayna cephesi'ne bağlı 5. muhafız ordusu'nun 58. muhafız tümeni, birleşik devletler 1. ordusu'nun 69. piyade tümeni ile elbe nehri kıyısındaki torgau yakınlarında temas kurmuştur. bu manevralar, berlin'in güneyindeki alman kuvvetlerini üçe bölmüştür. alman 9. ordusu halbe muharebesi'nde kuşatılmıştı. general wenck'in 12. ordusu, hitler'in 22 nisan tarihli emrine uyarak güneybatıdan berlin yönünde taarruz ediyordu. fakat potsdam civarında sovyet 1. ukrayna cephesi'ne bağlı unsurların sert direnciyle karşılaştı. general schörner'in merkez ordular grubu, berlin muharebesi'ni bırakarak çekoslovakya'ya uzanan ulaşım hatları üzerinden geri çekilmek zorunda kaldı.
  
  alman 9. ordusu, 24 nisan - 1 mayıs tarihleri arasında gözü kara bir mücadele içine girerek 12. ordu'yla bir temas kurabilmek için kuşatmadan çıkma girişimlerinde bulundu. hitler, 9. ordu'nun kuşatmadan başarıyla çıkabilmesi durumunda 12. ordu'yla birleşerek berlin'e yürüyebileceğini, kenti kurtarabileceğini düşündü. ancak general heinrici, general busse ve general wenck'in bu yönde düşündüklerini gösteren herhangi bir kanıt yoktur. hitler'in 9. ordu'nun sovyet hatlarını yarmak için taarruz etmesine izin vermesiyle, çok sayıda alman birliği batıya çekilebildi ve birleşik devletler ordusu'na teslim olabildi.
  
  sovyet kuvvetlerince berlin'in kuşatılması, s-bahn raylı ulaşım çemberindeki alman savunma hatlarına 25 nisan'da sızılmasıyla pekiştirildi. ertesi gün itibariyle, sovyet kuvvetleri taarruzlarına devam ettikleri sürece, berlin savunmasındaki alman kuvvetlerinin artık yapabileceği hiçbir şey yoktu. savaşın belirleyici aşamaları zaten geçilmişti ve almanlar tarafından kentin dışında kaybedilmişti.
  
  berlin'in kuzeyinde 2. beyaz rusya cephesi kuvvetleri, stettin ile schwedt arasıda vistül ordular grubu'nun kuzey kanadına saldırdı. bu kesim, general hasso von manteuffel'in 3. panzer ordusu tarafından tutulmaktaydı. oder nehri'nin doğu kıyılarında 2. beyaz rusya cephesi kuvvetleri ile 3. panzer ordusu arasında şiddetli çatışmalar yaşandı. kızıl ordu kuvvetleri 22 nisan'da burada 15 km. derinlikte bir köprübaşı elde ettiler. sovyet birlikleri 25 nisan'a kadar süren çatışmaların sonucunda 3. panzer ordusu'nun cephe hattını stettin'in güneyindeki köprübaşı civarında yardılar ve randowbruch bataklığı'nı aştılar. bu durumda 2. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin önünde hem batı hem de kuzey istikametleri açılmış oldu. batı yönünde, general bernard montgomery'nin ingiliz 21. ordular grubu ve kuzeye yönünde baltık deniz kıyısındaki stralsund limanı. alman 21. ordu ve 3. panzer ordusu, mareşal rokossovski'nin 2. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin amansız baskısı altında batı yönünde geri çekilmek zorunda kaldılar ve sonuçta, elbe kıyılarından sahile uzanan 32 km. genişlikteki bir cepte kuşatıldılar. bu alman ordularının batısında, 1 mayıs'ta elbe köprübaşından wismar ve lübeck'i almak için taarruza geçecek olan ingiliz 21. ordular grubu, doğusunda sovyet 2. beyaz rusya cephesi kuvvetleri, dahası güneyinde ise amerikan 9. ordusu vardır. amerikan 9. ordusu, ludwigslust ve schwerin'e kadar uzanan bir girme sağlamış bulunuyordu. aynı gün general bogdanov'un 2. muhafız tank ordusu berlin'in kuzeyine 50 km. kadar yaklaştı ve werneuchen'in güneybatısından taarruz etti. stavka planı, öncelikle kenti ve ardından alman 9. ordusu'nu kuşatmaktı.
  
  güney kesimde forst'un kuzeyinde, 9. ordu ve 4. panzer ordusu'ndan ordu emrine verilmiş olan 5. kolordu, birlikte kuşatıldı. kolordu halen cephe hattının berlin - cottbus anayolunu kesimini tutmaktaydı. yerel bazı alman başarıları 4. panzer ordusu'nun eski güney kanadı tarafından 1. ukrayna cephesi kuvvetlerinin kuzey kanadı karşısında sağlanmıştı. bu aşamada hitler'in verdiği emirler, askeri durumun böylesiliğini kavrama yeterliliğini kaybettiğini göstermektedir. hitler 9. ordu'ya, cottbus'u savunması ve bu arada batıya dönük bir cephe oluşturmasını emretmiştir. daha sonra kuzey yönünde ilerleyen sovyet kollarına taarruz edeceklerdir. böylece güney yönünden doğru çekilmekte olan 4. panzer ordusu ile birleşerek bir kuzey kıskacı oluşturulacak ve 1. ukrayna cephesi kuvvetleri, 4. panzer ordusu'nu imha etmeden kuşatılacaktı. aslında, 3. panzer ordusu'nun güneyden bir taarruz başlatacağını, bu kuşatma harekâtının güney kıskacı oluşturacağını ve 1. beyaz rusya cephesi kuvvetlerinin, berlin'in kuzeyinden ilerleyen ss generali felix steiner'in operatif grubu tarafından imha edileceğini umuyorlardı. steiner ordu müfrezesi, hitler'in 21 nisan tarihindeki emriyle, takviyeli bir kolordu düzeyinde kurulmaya çalışılmıştı. günün ilerleyen saatlerinde general steiner taarruz planını yaptı, fakat böyle bir planı uygulamaya koymak için gereken tümenler elinde yoktu. tüm gün ve gece, ve izleyen gün, hitler steiner'in karşı taarruzu hakkında haber bekledi. gerçekte "steiner taarruzu diye bir şey yoktu. böyle bir taarruza girişilmemişti bile."sığınakta 22 nisan öğleden sonraki toplantıda hitler, general steiner'in taarruzundan umudu kesti. hiç kimsenin bu konuda bir bilgisi yoktu. hatta luftwaffe'nin sığınaktaki irtibat subayı general koller'in keşif uçakları bile böyle bir taarruz hakkında bilgi veremiyordu. ancak sığınağa, konuyla ilgisi olabilecek başka haberler gelmekteydi. general steiner'in taarruzu için berlin'in kuzey kesiminden birlik alınması, bu bölgede savunmayı zayıflatmış ve kızıl ordu birlikleri cepheyi yarmıştı. artık rus tankları kentin sınırlarını aşmaktaydı. aynı toplantıda general krebs, steiner'in üst komutanı general heinrici'nin kendisiyle görüştüğünü, taarruzun uygulanabilir olmadığını söylediğini anlattı. general heinrici, hitler'le görüşmek istemişti ama, çok meşgul olduğu gerekçesiyle görüştürülmemişti. hitler, önceki günkü planının uygulanabilir olmadığını, bu durumda savaşın kaybedildiğini kabul etti. bütün bunlardan generallerini suçladı ve kendisinin sonuna kadar berlin'de kalacağını ve sonunda intihar edeceğini açıkça belirtti. kısa süre sonra sekreterleri, sığınaktaki evraklardan bazılarını hitler'in emriyle imha ettiler.
  
  daha sonra general heinrici, hitler'e 9. ordu derhal geri hatlara çekilmeyecek olursa sovyet kuvvetleri tarafından kuşatılmaktan kurtulamayacağını açıkça anlattı. bunların yanı sıra, birliğin berlin'in kuzeyine kaydırılması için zaten artık çok geç olduğunu ve batıya çekilmek zorunda kalınacağını özellikle belirtti. general heinrich son olarak hitler'in batı yönünde harekete geçmesine izin vermemesi durumunda komutanlık görevinden affını isteyeceğini bildirmiştir.
  
  genel kurmay başkanı general alfred jodl, hitler'in öfkesini yatıştırmaya çalışarak, amerikan kuvvetleri karşısındaki 12. ordu'nun berlin'e getirilebileceğini ileri sürdü. çünkü amerikan kuvvetleri zaten elbe nehri'ne ulaşmışlardı ve daha doğuya ilerlemeleri pek olası görünmüyordu. general jodl'un bu kanısı, almanya'nın müttefikler arasında bölüşülmesine ilişkin, ele geçen bazı belgelere dayanmaktaydı. hitler bu görüşü derhal benimsedi ve birkaç saat içinde ordu komutanı general walther wenck'e, amerikan birlikleriyle muharebeyi kesip berlin savunmasını takviye etmek üzere kuzeydoğu yönünde harekete geçmesi emredildi. sonra fark edildi ki 9. ordu batıya hareket edecek olursa 12. ordu ile temas sağlayacaktır. aynı akşam general heinrici'ye bağlantı kurmak için izin verildi.
  
  luftwaffe'nin hitler'in sığınağındaki irtibat subayı general koller, 22 nisan'daki toplantıya katılmamıştı. ancak, toplantı hakkında aynı akşam bilgi aldı. olaylar kendisine, "führer mahvoldu" diye anlatıldı. bunun üzerine saat 03:30'da bir avcı uçağıyla, üst komutanına durumu rapor etmek için münih'e uçtu. (mareşal goering, hitler'in 20 nisan'daki doğum günü toplantısının hemen ardından, malikanesindeki değerli eşyaları kamyonlara yükletmiş, uzun bir araç konvoyuyla berlin'den ayrılmıştı.) mareşal goering, bu bilgiyi alınca, hitler'in 29 haziran 1941'de imzaladığı kararnameyi yeniden inceledi. bu belgede, führer çalışamayacak duruma gelirse yerine goering'in vekalet edeceği, ölecek olursa da yerine onun geçeceği yazılıydı. bunun üzerine goering hitler'e bir telgraf göndererek vekalet için onayını istedi. hitler'in tepkisi goering'i "vatan haini" olarak tanımlayan, ancak tüm görevlerinden çekildiği takdirde hayatının bağışlanacağını bildiren bir telgraf olmuştur. martin bormann ise ss karargahına bir radyo mesajı göndererek goering'in tutuklanması emrini verdi. tutuklama işlemi ertesi sabah gerçekleştirildi. hitler daha sonra bormann'ın bu emrini onaylamıştır.
  
  berlin muharebesi
  general weidling'in kenti savunmak için elindeki kuvvetler, ağır biçimde hırpalanmış birkaç alman ordusu'nda , aşağı yukarı 45 bin asker ve birkaç waffen-ss panzer tümenini kapsamaktadır. bu tümenlere, polis kuvvetleri, çoğu cebren askere alınmış olan hitler gençliği birliklerinin çocuk-askerleri ve yurt muhafızları'nın unsurları eklendi. yurt muhafızları'nın 40 bin askerinden çoğu ileri yaştaydı ve gençken orduda görev yapmışlardı. bazıları ise 1. dünya savaşı'nın deneyimli askerleriydi. general weidling savunmayı sekiz bölge halinde düzenledi. bu bölgelere a'dan h'ye kadar kod verilmiştir. her bir bölge, bir albay ya da generalin komutasındadır. fakat bu komutanların yeterli muharebe deneyimi yoktur. bu bölgeler ve savunan birlikler şu şekilde düzenlenmiştir.
  
  kentin batı kesimi 20. piyade tümeni
  kuzey kesimi 9. paraşütçü tümeni
  kuzeydoğu, general werner mummert komutasındaki müncheberg panzer tümeni,
  güneydoğu ve tempelhof havaalanı'nın doğusu 11. ss mekanize tümeni "nordland"
  ihtiyat olarak da 18. panzergrenadier tümeni, berlin'in merkez kesiminde bulunmaktadır.
  hitler, ss-brigadeführer wilhelm mohnke'yi merkezi hükûmet için bölge komutanı atadı. mohnke'nin sorumluluk bölgesinde başbakanlık binası ve führer'in sığınağı da bulunmaktadır. mohnke'nin savaşçılarının çekirdek grubu, führer'in korumasına tahsis edilmiş olan leibstandarte (lssah) muhafız taburu'ndan 800 kişilik gruptur. komutası altında 2 binin üstünde adam vardır.
  
  mareşal jukov'un 1. ukrayna cephesi'ne bağlı general nikolay berzarin'in 5. vurucu ordusu ve general mihail katukov'un 1. muhafız tank ordusu, 23 nisan 1945'ta berlin'e güneydoğudan taarruza başladı. alman 56. panzer kolordusu'nun geliştirdiği bir karşı taarruzu püskürten bu kuvvetler 24 nisan akşamı banliyöler arası demiryolu hattı olan s-bahn hattına teltow kanalı'nın kuzeyinde ulaştılar. bu arada tüm alman kuvvetlerine hitler tarafından berlin iç savunmasını desteklemek üzere emir verildi. sadece brigadeführer gustav krukenberg komutasında bir fransız ss gönüllü küçük bir birlik berlin'e gelmiştir. krukenberg, 25 nisan'da kente yönelen ağır bir kızıl ordu baskısının olduğu c bölgesinin komutanlığına atandı.
  
  taktikler
  sovyet muharebe grupları, yakın sahra topçusu desteğinde 6 - 8 kişilik taarruz gruplarından oluşan yaklaşık 80 kişilik bir askeri birimdir. ev ev muharebeye uyarlanabilen bu taktik birimler, stalingrad muharebesi'nden berlin'e kadar karşılaşılan her müstahkem kentte geliştirilmiş ve rafine edilmiş muharebe birimleriydi.
  
  berlin'deki sokak çatışmalarında kullanılan alman taktikleri, üç etmen tarafından şekillendirilmiştir. bunlar: almanların beş yıllık savaş boyunca kazanmış oldukları deneyim, berlin'in kentsel özellikleri ve karşılarındaki, boşa çıkarılması gereken sovyet taktikleridir. berlin'in merkez semtlerinin çoğu, büyük bina blokları, düz ve geniş caddeler, birkaç suyolu, parklar ve geniş demiryolu manevra alanlarıyla kaplıdır. kentin bu kesimi büyük bölümüyle düz arazi üzerine kuruludur, fakat kreuzberg (deniz seviyesinden 66 m. yükseklikte) gibi bazı alçak tepeler de bulunmaktadır. konutlar çoğunlukla 19. yüzyılın ikinci yarısında inşaa edilmiş apartman blokları şeklindedir. bunların çoğu konut yönetmelikleri ve birkaç asansör sayesinde beş kat yükseklikteydi. sokaktan bir koridorla ulaşılabilen bir avlu çevresinde inşa edilmişti. bu avlular, kömür getirmede kullanılmak üzere, bir at ve at arabası ya da küçük bir kamyonu alabilecek genişlikteydi. birçok yerde bu apartman blokları birbiri arkasında birkaç avlu etrafında inşa edilmişti. her bir avlu, zemin seviyesinde bir koridorla, ilk avlu ile yol arasındaki dış avluya ulaşıyordu. daha pahalı ve daha geniş evler doğrudan sokağa bakıyordu. daha az pahalı ve geniş olanların bir iç avlusu bulunabiliyordu.
  
  nasıl stavka, kızıl ordu askerleri ve subayları kent savaşını, yaşayarak öğrendiyse, almanlar da aynı şekilde öğrenmişti. waffen ss, sokak köşelerine yakın kurulmuş eğreti barikatlar kullanmadı. çünkü bunlar, düz bir sokak üzerinde açık bir görüş sağladığından, topçu ateşiyle rahatlıkla taranabilirdi. bunun yerine üst katlara ve çatılara keskin nişancılar ya da pusu nişancıları ve makineli tüfekler yerleştirdiler. ayrıca mahzen pencerelerine, sokak boyuca ilerleyen sovyet tanklarını pusuya düşürmek için panzerfaust ile silahlanmış adamlar yerleştirildi. hitler gençliği ve çoğu ı. dünya savaşı'nda savaşmış deneyimli askerlerden kurulu olan yurt muhafızları (volkssturm) birlikleri, bu taktiklere kolayca uyum sağladılar.
  
  bu taktiklere karşı sovyet komutanlığı, herhangi bir pencereye ya da kapı aralığına ateş açmak üzere tanklara hafif makineli tüfekler yerleştirdi. fakat bu yöntemin de bir handikabı vardı, tankın tareti yeterince hızlı dönemeyebiliyordu. diğer bir çözüm, açık görüş olmayan durumlarda, savunulan binaları hedef alan ağır obüsleri (150 – 203 mm.) ve yüksek katlardaki alman topçusuna karşı uçaksavar toplarını kullanmak olmuştur. kızıl ordu muharebe grupları, sokaklarda hareket etmek yerine daha yüksekten, evden eve muharebe etme yolunu seçtiler. duvarlarda patlayıcılarla ya da yıkılarak açılan gediklerden bitişik apartman dairelerine, mahzenlere geçiş yaparak ve çatı katlarında, çatılardan ilerlediler. almanlar tarafından terk edilmiş panzerfaustların bulunması, bu yöntemlerin çok etkili olduğunu göstermektedir. bu taktikler, tankları yanlardan vurmak için pusuya yatan alman askerlerini yan ateşine aldı. alev makineleri ve el bombaları bu taktiklerin dayandığı ana silahlar olarak çok etkili oldu. fakat bu taktikler ve bu silahlar, berlin gibi sivil nüfusun tahliye edilmediği bir kentte kaçınılmaz olarak pek çok sivilin de ölümüne yol açmıştır.
  
  banliyöler
  savaşın belirleyici evreleri, kent dışında yaşanmıştı. dolayısıyla, kent içinde halen direnme gücü varken bile, kentin sonunun ne olacağı belli olmuştu. hitler, 23 nisan'da topçu generali helmuth weidling'i, berlin savunma sahası komutanı olarak atamıştır. bu tarihten sadece bir gün önce hitler, aynı weidling'in kurşuna dizilmesini emretmişti. bu durum, 56. panzer kolordusu komutanı olarak general wedling'in bir geri çekilme emri vermesi konusundaki yanlış anlaşılmadan kaynaklanmıştı. general weidling, 56. panzer kolordusu komutanlığı'na 20 nisan'da atanmıştı. bu yanlış anlama ortadan kalkınca weidling, general ernst kaether yerine atanmıştır. general kaether, sadece bir ay bu görevde kalan general helmuth reymann yerine berlin komutanı olarak atanmıştı. o da görevde bir gün kaldı, yerine general weidling geldi.
  
  mareşal jukov'un kuvvetlerinden general çuykov'un 8. muhafız ordusu'na bağlı bazı piyade unsurları 23 nisan'da spree nehri ve dahme nehirlerini köpenick'in güneyinde geçtiler ve britz ve neukölln yönünde ilerlediler. bu birlikleri, general mihail katukov'un 1. muhafız tank ordusu'na bağlı bir kısım tank da desteklemektedir. gece yarısını biraz geçe general nikolay berzarin'in 5. vurucu ordusu'nun bir kolordusu spree nehri'ni geçerek treptow park'a ilerledi. halen general weidling'in komutası altında olan 56. panzer kolordusu, 24 nisan günü şafakta bir karşı taarruza girişti. fakat gün ortasına kadar ileri harekâtını sürdürebilen 5. vurucu ordu karşısında ciddi biçimde hırpalandı. bu arada kente ilk geniş çaplı sovyet girmesi başladı. sovyet topçusu, saat 06:20'de 3 top ve ağır havan ile bir bombardımana başladı. alman savunmasının her kilometresine 650 namlu düşmektedir. general mihail katukov'un 1. muhafız tank ordusu, saat 07:00'de harekete geçti. ilk taburlar ve onları izleyen tanklar teltow kanalı'ndan bir taarruz başlattılar. kanal üzerindeki duba köprülerin kurulması saat 12:00'yi az geçe tamamlandı. öğleden sonrasında treptow park, kızıl ordu birliklerinin elindeydi ve bu birlikler s-bahn demiryolu hattına ulaştılar.
  
  kentin güneydoğusunda çatışmalar şiddetle sürerken 11. ss panzergrenadier tümeni "nordland", ss generali gustav krukenberg komutasındaki 320 - 330 kişilik fransız gönüllü ve charlemagne tümeni ile takviye edildi. neustrelitz yakınlarındaki eğitim bölgelerinden hareket eden bu birlikler, batıdaki banliyöler üzerinden, savunulmayan, boş barikatların olduğu kesimlerden geçerek berlin merkezine ilerlediler. o gün için berlin savunmasını takviye etmek yönünde emir almış olan birliklerden yalnızca charlemagne tümeni unsurları kent merkezine ulaştı.
  
  general vasiliy çuykov'un 8. muhafız ordusu ve 1. muhafız tank ordusu, 26 nisan'da kentin güney banliyölerinde muharebe ederek ilerlediler. templhof havaalanı'na taarruz ederken de, s-bahn savunma çemberine girdiklerinde müncheberg tümeni'nin kararlı direnişiyle karşılaştılar. general krukenberg, alman kara kuvvetleri (okh) kurmay başkanı general hans krebs'e, norland tümeni'nin 24 saat içinde z savunma bölgesine (zentrum) çekilmek zorunda kalacağını bildirdi. kent merkezine sovyet birliklerinin ilerleme ekseni, güneydoğuda frankfurter allee (alexanderplatz'da sonlanan ve duran), güneyden sonnen allee (belle allianca platz'ın kuzeyine kadar), güneyden postdamer platz civarı ve kuzeyden reicstag civarı. ev ev ve adam adama en şiddetli çatışmalar, reichstag, moltke köprüsü, alexanderplatz ve spandau'da havel köprüleri bölgelerinde oldu. ss'in yabancı kökenli unsurları belirgin biçimde inatçı bir savunma sergilediler. ideolojik olarak faşizme bağlıydılar ve sovyet kuvvetleri tarafından ele geçirilirlerse hayatta kalamayacaklarını biliyorlardı.
  
  ss generali krukenberg, c kesimi savunması komutanlığına atandı. bu bölgede nordlan tümeni görevliydi ve komutanları general joachim ziegler, o gün görevden alınmıştı. fransız ss gönüllülerinin gelişi, norveç ve danimarkalı nazi yandaşlarından oluşan norland tümeni birliklerini takviye etmek içindir. bu birliklerin büyük bir kısmı çatışmalarda imha olmuştu. general krukenberg öğle üzeri komuta yerine ulaştığında teltow kanalı'nın güneyindeki son alman direnek noktası da terk edilmekteydi. gece, general krukenberg alman üst komutanlığı okh'den kara kuvvetleri kurmay başkanı general hans krebs'e , norland tümeni'nin 24 saat içinde berlin'in merkez kesiminden geri atılacağı konusunda rapor verdi.
  
  s-bhan savunma çemberi içine nüfuz etmiş olan sovyet 8. muhafız ordusu ve 1. muhafız tank ordusu'nun muharebe grupları, neukölln'ün dış mahallilerinin güneyi üzerinden tempelhof havaalanı yönünde ileri hareketlerini sürdürdüler. d kesimi olarak tanımlanan bölge, müncheberg panzer tümeni tarafından savunulmaktaydı. tank sayısı bir düzineye, zırhlı personel taşıyıcı sayısı ise 30'a düşen bu tümene bütünleneceği sözü verilmişti. ancak sadece birliğini kaybetmiş askerle ve yurt muhafızları ile desteklendi. sovyet ilerlemesi, savunma mevzilerinin üstesinden gelebilmek için alev makinelerini ustalıkla kullandı. gece karanlığında sovyet t-34 tankları, hitler'in sığınağından sadece 8 km. ötedeki havaalanına ulaşarak bu bölgedeki alman direncini yokladı. müncheberg tümeni, mevzilerini bir gün sonra öğleden sonraya kadar tutmayı başardı. ancak sovyet ilerlemesini ancak birkaç saat daha durdurmayı başarabileceklerdi.
  sovyet muharebe gruplarının neukölln'deki derin girmesinin ardından 26 nisan'da general krukenberg, hermannplatz civarındaki c savunma bölgesine çekilmek için hazırlıklara başladı. karargahıyla opera binasına yerleşti. güneydoğu kesimini savunan iki zayıf alman tümeni, şu anda beş sovyet ordusu karşısındaydı. bu sovyet orduları doğudan batıya, treptow park üzerinden ilerleyen 5. vurucu ordu, neukölln üzerinden ilerleyen 8. muhafız ordusu ve 1. muhafız tank ordusu, tempelhof havaalanına yönelmişti. 1. ukrayna cephesi'ne bağlı olan general pavel rybalko'nun 3. muhafız tank ordusu, mariendorf'tan ilerliyordu. norland tümeni hermannplatz yönünde çekilirken, bu birliğe katılan fransız ss ve 100 kadar hitler geçliği unsuru, panzerfaustlarla 14 kadar rus tankını imha etti. öte yandan halensee köprüsündeki bu birliklere bağlı bir makineli tüfek mevzii, bölgedeki sovyet ilerlemesini 48 saat süreyle durdurmayı başardı. nordlands tümeni'nin sağlam kalan 8 tiger tankı ve birkaç taarruz topu, tiergarten'de mevzilenme emri aldı. çünkü general weidling'in 56. panzer kolordusu'na bağlı bu iki tümen, sovyet ilerlemesini yavaşlattıysa da durdurmayı başaramamıştı.
  
  hitler, mareşal robert von greim'i alman hava kuvvetleri luftwaffe'nin komutasını mareşal hermann goering'ten devralmak üzere münih'ten berlin'e çağırdı. mareşal, berlin üzerinde bir fieseler storch'la uçarken, sovyet uçaksavar ateşinde birkaç yara aldı. metresi ve deneme pilotu hanna reitsch, von greim'in uçağını tiergarten'de brandenburg kapısı gerisindeki bulvara indirmeyi başarmıştır. hitler, general von greim'i aynı gün, 26 nisan'da luftwaffe komutanı olarak atadı.
  mareşal jukov general nikolay berzarin'i, kontrol altına aldıklarında berlin'in sivil yönetimini düzenleme için gerekli hazırlıklara başlamakla görevlendirdi. berlin kamu yönetiminin başı olmak üzere kurmay heyetinden önce gelmesi istendi. ertesi gün, 27 nisan'da tempelhof havaalanı enkazının toplanması için 2 bin kadar alman kadın toplanıp görevlendirildi. havaalanının, kızıl ordu hava kuvvetleri'nce kullanıma hazırlanması amaçlanıyordu.
  1. beyaz rusya cephesi ve 1. ukrayna cephesi orduları kentin merkezinde birleşirken, sovyet topçusunun ateşiyle (dost ateşi) zaman zaman kayıplar verilmiştir. ateş gözetleme uçakları ve farklı sovyet cephe topçusu arasında yeterince eşgüdüm sağlanamadı. bu yüzden taarruz grupları zaman zaman düşman birliği sanılarak sıklıkla sovyet topçusunun ateşini yediler. gerçekten de sovyet cepheleri arasında kent merkezini ele geçirmek yönünden rekabet şiddetlenmişti. askeri tarihçi antoy beevor, rekabetin şakadan da öteye gittiğini ifade etmektedir. beevor'un belirttiğine göre, 1. beyaz rusya cephesi komutanlarından general çuykov, 8. muhafız ordusu sol kanadına, 1. ukrayna cephesi kuvvetlerinden 3. muhafız tank ordusu cephesini geçerek reichstag yaklaşımını kesmeleri yönünde kasten emir verdi. dahası general çuykov verdiği bu emir konusunda 3. muhafız tank ordusu komutanı general rybakov'u bilgilendirmedi. emirleri konusunda rybalko'yu sekizinci kezdir bilgilendirmiyordu. bu manevra için emir alan asker, dost ateşi yüzünden aşırı kayıplar verdi.
  
  güneybatıda general luçinski'nin 28. ordusu ile desteklenen 3. muhafız tank ordusu, grunewald'ın dışına ve orman parkında ilerledi, charlottenburg'a girerek doğu kanadında kalan 18. panzergrenadier tümeni'ne taarruz etti. güneyde general çuykov'un 8. muhafız ordusu ve general katukov'un 1. muhafız tank ordusu, 27 nisan'da landwehr kanalı'nı geçti. böylece hitler'in sığınağı ve reich başbakanlık binası (reichskanzlei) ile aralarındaki son büyük engeli de geçmiş oldular, bu bölgeye iki kilometreden daha az bir uzaklık kalmıştır. güneydoğuda general berzarin'in 5. vurucu ordusu friedrichshain uçaksavar kulesini geçerek frankfurteralee ile spree ırmağı güney kıyıları arasına ulaştı. bu bölgede, ordu'ya bağlı 9. kolordu muharebe halindeydi.
  
  sovyet orduları, 27 nisan'da alman s-bahn dışındaki savunmasında her yönünde girme sağlamışlardı. alman kuvvetleri, her yönden geri çekilmek zorunda kalarak doğudan batıya uzanan 25 km.lik ve 3 km. genişlikte, çok dar bir bölgede kuşatıldılar. bu bölge eski kent merkezinin hemen batısında, tiergarten yakınlarındaydı. kuzeybatıda, general gusev'in 47. ordusu spandau'ya ilerlemekteydi. bu birlik, yurt muhafızları ve luftwaffe harp okulu öğrencilerince savunulan gatow havaalanına yapılan taarruza katıldı. alman savunması, 88 mm.lik uçaksavar toplarını (8,8 cm flak 18/36/37/41) taksavar olarak kullanıştır. kuzeyde general semyon bogdanov'un 2. muhafız tank ordusu, siemensstadt'ın güneyinde ilerleme sağlayamadı. general kutznetsov'un 3. vurucu ordusu, humboldthain uçaksavar kulesini arkadan gelen kuvvetlere bırakarak tiergarten'in kuzeyine prenzlauerberg'e ilerledi.
  
  sovyet topçu ateşi 27 nisan'da da şiddetle devam ederek kentin iç kesimlerini hedef almıştır. 8. muhafız ordusu ve 1. muhafız tank ordusu'na, norland tümeni'nin fransız ss gönüllüleri tarafından savunulan belle-alliance-platz'ı almaları emredildi. o gece general weidling, hitler'e bir durum raporu vermiştir. bu raporun yanı sıra general weidling, ayrıntılı bir kuşatmadan çıkma manevrası planını da hitler'e sundu. bu plana göre 40 tank bu manevraya öncülük edecekti ki, zaten berlin'de alman kuvvetlerinin elindeki tüm tanklar bu kadardı. hitler bu planı kabul etmedi. kendisi sığınakta kalacaktı ve general weidling, berlin'i savunmaya devam edecekti.
  
  merkez kesimde (z sektörü) general krukenberg norland tümen karargahı şimdi stadtmitt u-bahn istasyonundaki bir vagondaydı. norland tümeni'nin elinde zırhlı olarak sadece ele geçirilmiş olan sovyet yapısı dört zırhlı personel taşıyıcı vardı. bu durumda general krunebberg'in adamlarının ana silahı artık panzerfaustlardı ve hem sovyet zırhlılarına karşı hem de ev ev sürdürlen çatışmalarda sovyet muharebe gruplarına karşı, her durumda yakın mesafeli çatışmalarda kullanıldı.
  
  scharnhorst tümeni, theodor körner tümeni ve yeni teşkillenen clausewitz panzer tümeni, 28 nisan günü şafakta güneybatıdan berlin yönünde taarruza başladılar. bu birlikler, general wenck'in 20. kolordusuna dahil birliklerdi ve askeri okul subaylarından oluşmaktaydı. ayrıca, alman ihtiyat birliklerinin en iyi unsurlarıydı. schwielow gölü'nün kenarında, potsdam'ın güneybatısında durdurulana kadar yaklaşık 24 km. ilerlemeyi başardılar. fakat berlin'e halen 32 km. uzaktaydılar. general wenck gece fuerstenberg'deki alman üst komutanlığı'na, emrindeki 12. ordu'nun tüm cephesi boyunca geri çekilmek zorunda kaldığını bildirdi. general wenck'e göre berlin'e taarruz etmesi artık olanak dahilinde değildi. bu noktadan ileriye, 9. ordu'nun desteği olmadan yapılabilecek fazla bir şey yoktu. bu arada 9. ordu'nun yaklaşık 25 bin askeri, yanlarında birkaç bin sivil, kızıl ordu'nun halbe kuşatması çemberini aşarak 12. ordu hatlarına ulaşmayı başardılar. bu mücadelede her iki tarafın da kayıplar oldukça ağırdır. halbe'deki mezarlıkta yaklaşık 30 bin alman gömülüdür. yaklaşık 20 bin kızıl ordu askeri de alman kuvvetlerinin huruç hareketini önleme mücadelesinde ölmüştür. bu askerlerden daha fazlası da mark - zossen yolu üzerindeki diğer bir mezarlıkta gömülüdür. these are the known dead, but the remains of more who died in the battle are found every year so the total of those who died will never be known. nobody knows how many civilians died but it could have been as high as 10,000. bunlar bilinen kayıplardır. savaştan sonra her yıl yeni mezarlar bulunuyordu. dolayısıyla bu çatışmalarda ölenlerin toplam sayısı, tarihin bilinmezlerinden biri olarak kalacaktır. sivil kayıplar hakkında da kesin bilgiler yoktur, muhtemelen 10 bin dolaylarındadır.
  
  berlin yönündeki başarısız taarruzu durdurulan general wenck'in 12. ordusu, ters yüz edip, geri çekilme muharebesi vererek elbe yönünde harekete geçti. 9. ordu'nun kalan fazla nakil araçlarıyla amerikan hatlarına ulaşmaya çalıştılar. bu birlikler ve birliğini kaybetmiş askerler, 6 mayıs 1945 günü elbe nehrini geçerek amerikan 9. ordusu'na teslim oldular. bu arada 12. ordu'nun köprübaşı ve karargahı, schönhausen'in parkında yoğun sovyet topçu ateşi altında kalmıştı. bu bölge 8x2 km.lik dar bir alandır.
  
  hitler, 28 nisan'da heinrich himmler'in, isveç kızılhaç örgütü başkanı ve insan hakları savunucusu kont folke bernadotte ile, almanya'nın batılı müttefiklere kayıtsız şartsız teslim olması fakat sovyetler birliği'ne karşı direnmeyi sürdürmesinin kabulü konusunda görüştüğünü öğrendi. himmler, öneriyi birleşik devletler generali dwight d. eisenhower'e iletmesini bernadotte'den istemişti. himmler'in ikili oynamasına öfkelenen hitler, von greim ve reitsch'ın amiral dönitz'in karargahına gitmelerini emretti. ayrıca von greim'e, "hain" himmler'i tutuklaması emredildi.
  
  müncheberg tümeni, 28 nisan'da hitler'in sığınağının güneyinde, anhalter demiryolu istasyonuna kadar, bir kilometreden az bir mesafede geri atıldı. bir iddiaya göre hitler'in emri ile sovyet ilerlemesini yavaşlatmak için landwehr kanalı altındaki bölmeler havaya uçuruldu. ancak sonuç dramatik oldu. anlahter demiryolu istasyonu altındaki berlin u-bahn tünellerinde panik ortaya çıktı ve yaşanan izdihamla buraya sığınmış olan sivillerden ölenler oldu. esasen su seviyesi önce aniden bir metre kadar yükseldikten sonra yükselmeyi çok daha yavaş sürdürdü. başta, binlerce sivilin boğulduğu sanıldı. ancak 1945 yılı ekim ayında tünellerdeki su dışarı pompalandığında anlaşıldı ki, ölenlerin çoğu boğulmaktan değil, izdihamdan nedeniyle ölmüştü. üç t-34 tankı ile ilerleyen sovyet birliği, wilhelmstrasse u-bahn istasyonunu ulaştığında nordlan tümeni'nin fransız askerleri tarafından tuzağa düşürülerek imha edildi.
  
  reichstag muharebesi
  esasen reichstag, 28 şubat 1933 akşamı çıkan reichstag yangını'ndan sonra kullanılmıyordu. bir hükûmet binasından çok bir harabeye benziyordu. zaten, hitler şansölye atandıktan kısa bir süre sonra parlamentoyu etkisiz hale getirmişti. reichstag, ilginçtir ki sovyetler için 3. reich'in başlıca sembolü idi. bu bağlamda reichstag'ı, moskova'daki 1 mayıs işçi bayramı kutlamalarından önce almak istiyorlardı. bununla birlikte reichstag taarruzu kolay bir saldırı olmayacaktı. almanlar binanın çevresinde karmaşık bir siper ağı kazdılar ve spree nehri'nden gelen bir tüneli çökerterek oluşan hendeğin su dolmasını sağladılar. böylece königsplatz çevresinde bir tür hisar hendeği oluşturdular.
  
  sovyet 3. vurucu ordusu 29 nisan'ın erken saatlerinde moltke köprüsünü geçti ve yayılarak sokak ve binaları kuşatmaya başladı. bakanlıkların da aralarında olduğu binalara yönelik saldırılar, topçu desteği olmadığından başlangıçta başarılı olmadı. ilk sovyet piyade taarruzu, königsplatz'ın batı yanındaki kroll opera binası'ndan ve reichstag'dan açılan çapraz ateşle kırıldı. sovyet istihkamcılar, 29 - 30 nisan gecesi spree üzerinde köprü onarımlarını iyi kötü yoluna koydular ve böylece taarruz edecek olan kuvvetlerine topçu, zırhlı desteği sağlar duruma gelindi.
  
  bu arada hitler, sığınağında saat 16:00'da vasiyetini imzaladı ve bundan kısa bir süre sonra da eva braun'la evlendi.
  
  şafakta sovyet kuvvetleri güneydoğudaki taarruzlarıyla baskıyı arttırdılar. içişleri bakanlığı'nda muharebe eden sovyet 150. piyade tümeni, 30 nisan günü saat 06:00'da henüz üst katlara ulaşamamıştı, fakat buradaki çatışmalar sürerken tümen'e bağlı bazı unsurlar da 400 metre ilerdeki königsplatz'a, reichstag yönünde bir taarruz başlattılar. kızıl ordu'nun reichstag'a taarruzu bu saat itibariyle başlamış oldu. saat 10:00'da 150. piyade tümeni'nin askerleri hendeğe ulaştılar. fakat berlin hayvanat bahçesi'ne 2 km. mesafedeki uçaksavar kulesinin 12.8 mm. lik iki topu ve siperlerdeki savunma, sovyet birliklerinin gün ışığında daha fazla ilerlemelerini ve binaya girmelerini önlemiştir. bazı birlikler gün içinde, prinz-albrechtstrasse'deki gestapo karargahı'nı, çok yoğun bir topçu desteğiyle ele geçirdiler. ancak ss birliklerinin giriştiği bir karşı taarruz sovyet birliklerini gestapo karargahı'ndan atmıştır. güneybatıda 8. muhafız ordusu landwehr kanalı'nı kuzeyden geçerek tiergarten'e taarruz etti. günün kalan kısmında doksan parça top, 203 mm.lik howitzer toplar ve katyuşa roketatarlar, reichstag ve onun savunma siperlerini ateş altına aldı. albay a. p. negoda'nın 171. piyade tümeni, 150. piyade tümeni'nin sol yanından, königsplatz'ın kuzeyindeki diplomatik konutları işgal etmek üzere taarruz etti.
  
  hitler ve artık eşi olan eva braun intihar ettiği 30 nisan gecesi, duman nedeniyle karanlık erken çöktü. saat 18:00'de general weidlin ve kurmayları, bendlerbolck'taki karargahlarında çıkış harekâtının planlarını tamamladıklarında, sovyet 150. piyade tümeni'nin üç alayı, yoğun bir baraj ateşi örtüsü altında ve tankların yakın desteğinde reichstag'a taarruza geçti. tüm pencerelerin üstü tuğla ile örülmüştü, fakat sovyet kuvvetleri ana kapıları zorlamayı başardılar ve binanın ana salonuna girdiler. binadaki alman savunması yaklaşık bin kişi kadardır. bunlar, denizciler, ss, hitler gençliği'nin çocuk askerleri, sovyet askerlerine yukarıdan ateş açtılar ve ana girişi ortaçağın katliam alanlarını andırır bir duruma çevirdiler. sovyet kayıplarının büyük bir kısmı, giriş salonunun devamında, bina içinde ilerleme sırasında olmuştur. başlangıçtaki topçu ateşinin ve savaşın daha önceki evrelerinin bina içinde yarattığı yıkım, binanın içini bir labirente çevirmişti. bu enkaz yığını, savunma için bir bakıma siper görevi gördü. zaten içerideki alman birlikleri binayı savunma yönünde oldukça güçlü bir biçimde tahkim etmişlerdi. binada oda oda sert çatışmalar yaşandı. sovyet piyadesi, her olanaktan yararlanmaya çalışarak fanatik bir biçimde dövüşen bu savunma karşısında zorlandı, her koridordaki, her odadaki direncin üstesinden gelmek güç oldu. sovyet birlikleri, 1 mayıs günü saat 01:30'da çatışarak çatıya ulaştı ve çatıya kızıl bayrak çekti. ancak bu anda bile alt katlarda halen kalabalık bir alman kuvveti çatışmaya devam etmekteydi. alman birliklerinin yeterli gıda maddesi ve mühimmat stokları vardır. ardından reichstag içinde, adam adama sürdürülen bir alman karşı taarruzu başlamıştır. reichstag içindeki çatışmalar, sağ kalan yaklaşık 300 alman savunmacının teslim olduğu bir gün sonranın öğleden sonrasına kadar, bütün gece de şiddetle devam etmiştir. bazı alman askerleri binanın dışına çıkabildi ve kuzey yönünde kaçmaya çalıştı. savunmacılardan 200 asker çatışmalarda ölmüştü. bu süre içinde yaklaşık 300 alman askeri teslim olmuştur. beş yüz asker, zaten son sovyet taarruzu başlamadan önce yaralı olarak bodrum katında yatmaktaydı.
  nihayet 2 mayıs'ta kızıl ordu binanın tümünde kontrolü sağladı. iki kızıl ordu askerini binanın çatısına kızıl bayrak çekerken canlandıran ünlü fotoğraf, binanın alınmasından bir gün sonraki yeniden canlandırmadır.
  
  kent merkezindeki muharebe
  mareşal konev'in berlin'deki muharebelere katılan birliklerinin çoğu (1. ukrayna cephesi), aldıkları emir üzerine muharebeyi keserek güneye, prag taarruzu'na katılmak üzere berlin'den ayrıldı. prag taarruzu, avrupa savaş sahnesindeki son genel taarruz harekâtı olmuştur. bu onların berlin merkezini alma onurundan alıkonulmaya gösterdikleri kırgınlığı yatıştırmadı. bu onuru, tek başına mareşal jukov'a ve onun 1. beyaz rusya cephesi'ne bırakmışlardı.
  
  alman savunması, 28 nisan'da 5 kilometreye 15 kilometre gibi dar bir alana sıkıştırılmışdı. bölge, charlottenburg'un doğusunda alexanderplatz'dan, batıda olimpik stadyum (reichssperfeld) civarına uzanmaktadır. kızıl ordu kuvvetleri, berlin bölgesinde yaklaşık bin kadar olan tünel ve koruganlardaki savunmayla muharebe etmekten genellikle kaçındılar, bu tür yerleri çeşitli yollarla kapatarak ilerlemeye devam ettiler. bununla birlikte 3. vurucu ordu, reichstag binasının bir kilometre kadar kuzeyindeki moabit hapishanesi'nin duvarlarında bir gedik açmak için ağır toplar kullandı. gedik açıldıktan sonra hücum edildi ve buradaki alman garnizonu fazla direnme göstermeden teslim oldu. 3. vurucu ordu, tiergarten'deki berlin zafer sütunu'nun görüş alanındaydı. öğleden sonra spree üzerinden moltke köprüsü yönünde ilerlediler. reichstag'ın sadece 600 metre kuzeyindeki gestapo karargahı'na ulaştılar. moltke köprüsünü imha etmek için girişilen bir alman taarruzu köprüyü imha ettiyse de, yine de piyade tarafından geçilebilir durumdaydı. ilk sovyet birlikleri, karanlık çöktüğünde ağır topçu ateşi desteğinde köprüyü geçtiler. gece yarısı sovyet 150. piyade tümeni ile 171. piyade tümeni, köprüyü emniyete alırken herhangi bir alman karşı saldırısı yapılmadı.
  
  general hans krebs, 28 nisan'da, hitler'in sığınağıyla son telefon görüşmesini yaptı. bu görüşmeyi, alman silahlı kuvvetler yüksek komutanlığı (okw) kurmay başkanı mareşal wilhelm keitel ile yapmıştır. general krebs mareşal'e, 48 saat içinde takviye ulaşmazsa her şeyin kaybedileceğini söylemiştir. keitel, 9. ordu komutanı general teodor busse ve 12. ordu komutanı general walther wenck'a baskı yapmak konusunda en büyük gayreti göstereceğine söz verdi. bu arada nazi partisi genel sekreteri ve hitler'in özel sekreteri martin bormann, amiral karl dönitz'e, başbakanlık binası'nın (reichskanzlei) bir yıkıntı halinde olduğunu telgrafla bildirdi. telgrafta, yabancı basının yeni ihanet olaylarını duyurduğunu ve "general schörner hariç, general wenck ve diğerleri, hitler'in yanında yer alarak sadakatlerinin gereğini yerine getirmelidir" ifadeleri de yer almıştır.
  
  aynı gece general von greim ve general reitsch, arado ar 96 model bir eğitim uçağıyla berlin'den ayrıldılar. general von greim, potsdamertplatz'a ulaştığında lufwaffe'nin derhal kızıl ordu birliklerine bir hava saldırısı düzenlemeleri ve himmler'in tutuklandığından emin olması için emir almıştı. bu arada hitler, uçağın düşürülmesinden endişe ediyordu. sovyet 3. vurucu ordusu, kuzeyden tiergarten yönündeki taarruzuna devam etmekteydi ve doğal olarak alman uçaklarına ateş açıyorlardı. yine de sovyet uçaksavarı, von greim'in uçağını düşürmeyi başaramadı.
  
  general wenck, 28 nisan akşamı mareşal keitel'e, emrindeki 12. ordu'nun tüm cephesinde geri çekilmek zorunda kaldığını bildirmiştir. bu haber, postdam garnizonuyla geçici olarak temas kurmuş olan 2. kolordu için özellikle doğruydu. general wenck'e göre, ordusu yönünden, berlin için yapılabilecek hiçbir şey yoktu. bu durumda 9. ordu'dan da destek olarak beklenebilecek fazlaca bir şey yoktu. mareşal keitel general wenck'e, berlin'e yardım girişiminden vazgeçmesi yönünde izin vermiştir.
  
  alman başbakanlık binası'nın altındaki hitler'in sığınağında, 29 nisan saat 04:00'da general wilhelm borgdorf, mareşal goebbels, general krebs ve bormann, hitler'in vasiyetnamesinin altına tanık olarak imza attılar. bu belgeler hitler'in sekreteri traudl junge tarafından kaleme alınmıştı. daha sonra hitler ve eva braun evlendiler. nikah memuru, başbakanlık binası'nda çarpışmakta olan yurt muhafızları arasından bulunan bir nikah memuruydu.
  
  mareşal rokossovski'nin 2. beyaz rusya cephesi kuvvetleri, kendi köprübaşlarından taarruza geçtiklerinde general gotthard heinrici, hitler'in emrine uymayarak general manteuffel'in 3. panzer ordusu'nun kılıç artıklarını geri çekme isteğini kabul etti. general heinrici'nin vistül ordular grubu karargahı, 29 nisan'da artık 9. ordu ile temas kuramıyordu. bu durumda general heinrici'nin karargahının artık yapabileceği fazla bir şey yoktur. hitler'in emrine aykırı olarak general manteuffe'nin geri çekilmesine onay veren general heinrici görevinden azledildi. mareşal keitel, vistül ordular grubu komutanlığı'nı üstlenmesini general manteuffe'den istediğinde, manteuffel bu görevi geri çevirdi. okw karargahı'na gelip durumu rapor etmesi emredildiği halde general heinrici bu emre uyup karargah'a gitmedi. mareşal keitel daha sonra anılarında olayı anlatmış ve 21. ordu'nun daha kıdemli olan komutanı general kurt von tippelskirch'ün göreve getirildiğini ifade etmiştir. diğer kaynaklar, general von tippelskirch'in göreve atanmasının geçici bir atama olduğunu, general kurt student'in görevi devralması süresine kadar geçerli olduğunu ileri sürmektedir. ne var ki general student, ingiliz kuvvetlerine esir düştü ve görevi devralmaya gelemedi. vistül ordular grubu komutası ister von tippelskirch, ister student üzerinde olsun, durum hızla kötüye gitti. savaşın son birkaç gününde, vistül ordular grubu'nun birlikler üzerindeki komutası da artık pek önem taşımıyordu.
  
  sovyet 150. ve 171. piyade tümenleri, 29 nisan'ın ilk saatlerinde moltke köprübaşlarından taarruza geçerek yayıldı ve sokak ve evleri kuşatmaya başladı. başlangıçta sovyet topçusu ileri getirilemedi. sovyet istihkamcılarının, köprüleri güçlendirmek ya da olmazsa yeni köprüler inşa etmek için yeterli zamanı olmamıştı. taarruz birliklerinin kullanabildiği ağır silahlar, sadece "katyuşa" roketatarlarıydı, demiryolu hatlarında nokta hedeflerde kullanıldı. general şatilov'un 150. piyade tümeni, özellikle güçlü biçimde tahkim edilmiş olan içişleri bakanlığı binası için şiddetle muharebe etmişti. topçu desteğinin yetersiz olması nedeniyle oda oda, el bombaları ve makineli tüfeklerle muharebe ettiler.
  
  albay antonov'un 301. piyade tümeni, 29 nisan şafağında güneydoğudan taarruza geçti. tümenin bir alayı, şiddetli çatışmaların ardından prinz-albrechtstrasse'deki gestapo karargah binasına girmeyi başardı. fakat bir waffen ss karşı taarruzuyla geri çekilmek zorunda kaldılar. binada, 23 nisan'daki katliamdan kurtulabilen sadece sekiz tutuklu bulunmaktaydı. güneybatıda general çuykov'un 8. muhafız ordusu landwehr kanalı'nı geçerek tiergarten'e taarruz etti.
  
  nordland tümeni artık ss generali mohnke'nin komutası altındadır. tümenin tüm askerleri, günler ve geceler boyu süren çatışmalardan dolayı bitkin durumdadır. bunula birlikte fransız askerler tankları imha etmede parlak bir başarı gösterdiler. merkezde 108 sovyet tankını imha edilmişti. aşağı yukarı bunların yarısı fransız askerler tarafından imha edilmiştir. iii. reich'ın son iki şövalye demir haçı o günün öğleden sonrası verildi. biri, kendi başına sekiz tank imha etmeyi başaran eugene vaulot'ya ve diğeri 503. ss ağır panzer alayı komutanı binbaşı friedrich herzig'e verildi. başka iki kişi de beş tank imha etmek dolayısıyla, daha az prestijli ödüller kazandılar.
  
  general weidling 29 nisan akşamında, tümen komutanlarıyla yaptığı görüşmede güneybatında yapılacak bir çıkış manevrasının başarı şansını tartıştı. bu çıkış manevrasıyla, ileri unsurları postdam civarında, schwielowss gölü kıyısındaki frech'e ulaşmış olan 12. ordu ile bağlantı sağlanması amaçlanıyordu. bu toplantının yapıldığı general weidling'in karargahı bendlerblock, ateş hattının metrelerle ifade edilecek bir mesafede gerisindedir. çıkış harekâtının bir sonraki gece, saat 22:00'de yapılmasına karar verilmiştir. gece geç saat general krebs, üst komutanı general alfred jodl ile radyo bağlantısı kurmuş ve şu konularda acil olarak bilgi istenmiştir. öncelikle general wenck'in ileri unsurlarının konumu, taarruz saati, 9. ordu'nun konumu, 9. ordu'nun yapacağı taarruzun kesin yeri, general rudolf holste öncülerinin konumu. general jodl, 30 nisan sabahı erken saatlerde yanıtladı. general wenck'in öncülerinin schwielow gölü güneyinde çıkmaza girdiği, 12. ordunun bu nedenle taarruzu sürdüremeyeceği, 9. ordu'nun büyük bölümünün teslim olduğu, general holste kolordusu'nun savunma yaptığı bildirildi.
  
  general weidling, 30 nisan gününün erken saatlerinde hitler'e, savunmanın gece boyunca muhtemelen tüm cephanelerini harcamış olacaklarını bildirdi. hitler, kızıl ordu hatlarını yararak çıkmak için generaline izin vermiştir. hitler ve eva braun 30 nisan 1945 günü öğleden sonra intihar ettiler ve cesetleri sığınağın bahçesinde yakıldı. hitler vasiyetinde yeni kurulacak flensburg hükûmeti'nde almanya devlet başkanı'nın amiral karl dönitz, almanya şansölyesi'nin de joseph goebbels olmasını istemişti.
  
  hayatta kalan savunmacılar kent merkezinde dar bir alana çekildiler. diğer bölgelerden çekilmek zorunda kalanlarla birlikte kent merkezinde yaklaşık 10 bin alman askeri direnmektedir. tüm yönlerden sovyet saldırısı altındaki bu birliklere diğer bir darbe de wilhelmstrasse üzerinden havacılık bakanlığı'nın betonarme olarak güçlendirilmiş binasının sovyet topçusuyla yoğun bir şekilde ateş altına alınması oldu. hermann von salza taburu'nun muharebe edebilir durumdaki tiger tankları tiergerten doğusunda mevzi almıştır. bu mevzilerde, tiergarten'in güneyinden ilerleyen general kutznetsov'un 3. vurucu ordusu ve 8. muhafız ordusu karşısında savunmadaydılar. bu sovyet birliklerinden 3. vurucu ordu, halen reichstag'da şiddetli çatışmalara katılıyordu, ancak tiergarten'in kuzeyinden bir kanat hareketi geliştirmekteydi. öte yandan 8. muhafız ordusu, tiergarten'in güneyi boyunca ilerlemekteydi. bu sovyet birlikleri sosis biçimindeki alman savunma bölgesini başarılı bir biçimde ikiye böldüler. bu durumda, alman birliklerinin batıya çekilmesi artık daha güç hale geldi.
  
  sovyet 8. muhafız ordusu komutanı general çuykov'la 1 mayıs günü erken saatlerinde temas kuran general krebs, hitler'in öldüğünü ve kentin bütünüyle teslim olmasını görüşmek isteğini bildirdi. görüşme şöyle başladı. general krebs, "bugün 1 mayıs, her iki ulusun da büyük bayramı" general çuykov, "biz bayramı kutluyoruz bugün. sizin orada durumu anlamak biraz zor." ancak sovyet tarafının kayıtsız şartsız teslim konusunda ısrarı nedeniyle koşullarda anlaşamadılar. general krebs'in iddiasına göre sovyet generali bu konuda yetkili değildi. ayrıca goebbels teslim olmaya karşıydı. öğleden sonra, goebbles ve eşi, kendi çocuklarını öldürdükten sonra intihar ettiler. goebbels'in ölümü, general weidling'in garnizonunun kayıtsız şartsız teslim koşulunu kabul etmesini önleyen son engeli de ortadan kaldırmıştır. ancak o, bir sonraki güne kadar zaman kazanmak için teslimi ertelemiştir. bir sonraki sabah için, bir kuşatmayı yarma girişimi (huruç) planlamıştı.
  
  kaçış
  general weidling, kurtulmak için kuzeybatı yönünde bir çıkış harekâtı emrini verdi. harekât, 1 mayıs günü saat 21:00'de başlayacaktı. ancak birliklerin harekete geçişi, planlanandan daha geç bir saatte, 23:00 başlatıldı. kentteki alman garnizonu 1 - 2 mayıs gecesi üç farklı yönde taarruz ederek kuşatmadan kurtulma girişiminde bulundular.ilk grup, başbakanlık binası'ndan mohnke önderliğinde başladı. nazi partisi genel sekreteri martin bormann, ss generali erich naumann hitler'in sığınağındaki diğer personel de bu çıkışa katılmıştır. mareşal erwin rommel'in intiharına varan olaylarda önemli bir rol oynayan general wilhelm burgdorf, general hans krebs'le birlikte intihar etmiştir. mohnke'nin grubu, üzerinde kalabalık bir grubun geçiş yaptığı weidendammer köprüsü'nden kaçındılar, bir yaya köprüsünü aştılar ve fakat grup daha sonra değişik yönlere yayıldı. weidendammer köprüsü'nde ilk darbeyi yapmak için öncü olarak ilerleyen bir tiger tank imha oldu. burada iki girişim daha yapıldı. üçüncü çıkış girişimi saat 01:00'de yapıldı ve martin bormann ile ss doktor ludwig stumpfegger'in de aralarında olduğu grup, spree'yi geçmeyi başardı. köprüden kısa bir mesafe ileride öldükleri rapor edildi. onların cesetlerini gören ve teşhis eden, aynı yönde kaçmakta olan arthur axmann'dır. mohnke ve grubundakilerden sağ kalanlar sovyet kordonunu aşamadı. çoğu tutsak alındı, bir kısmı intihar etti. general mohnke ve hitler'in sığınağından diğerleri smersh tarafından sorguya çekildiler. çok az sayıda alman askeri elbe'de batılı müttefiklerin hatlarına ulaşabildi ve teslim oldu. bu yönde çekilenlerin büyük çoğunluğu ya öldürüldü ya da sovyet kuvvetlerince tutsak alındı.
  
  spandau halen hitler gençliği'nden bir grup tarafından savunulmaktaydı. bu müfreze, havel nehri üzerindeki charlotten köprüsü'nü kullanarak bir çıkış hareketi denedi. birçoğunun öldüğü yoğun topçu ateşi altında, seyrek sovyet piyadesini aşıp pek çoğu spandau içine ulaşabildi. zırhlı araçlar köprüyü fazla zorlanmadan geçip staaken yönünde çekildiler.
  
  general gustav krukenberg ve norland tümeni'nden sağ kalanların çoğu, şafaktan kısa bir süre önce spree'yi geçtiler. fakat, devam edemeyerek kentin merkezine geri çekilmek zorunda kaldılar. orada dağıldılar, herkes kendi başının çaresine bakmaya çalıştı. üniformaları atıp sivil giysiler edindiler. ancak çoğu ya öldürüldü ya da general kurkenberg gibi tutsak alındı. alman savunmasının doğu kesimindeki birliklerin schönhabuseralle üzerinden kuzey yönünde bir kaçış girişimi, kızıl ordu'nun kaçış girişimlerini fark ederek bölgeyi kordon altına almaya başlaması sonucu başarısız olmuştu. kısacası artık kaçış için de geç kalınmıştır.
  
  münchenberg tümeni'nden geriye kalan beş tank, dört top ve bir avuç asker, 18. panzer grenadier tümeni ve 9. paraşütçü tümeni kılıç artıkları, merkezden batı yönünde, tiergarten üzerinden kaçtılar. onları binlerce birliğini kaybetmiş asker ve sivil izledi. bu birlikler havel köprülerinden birini geçip spandau yönünde ilerleyerek sovyet hatlarını geçmeyi başarmıştır. bunlardan ancak çok azı batılı müttefiklerin hatlarına ulaşmayı başardı. çoğunluğu kentin batı kesiminde ilerlerken ya öldürüldü ya da kızıl ordu birliklerince tutsak edildi. sovyet kuvvetleri, 2 mayıs sabahının erken saatlerinde alman başbakanlık binası'nı reichskanzlei ele geçirdiler. askeri tarihçi antony beevor, alman muharip birliklerin büyük kısmının, direnişin reichstag'dakinden daha zayıf olacağı için önceki gece harekete geçtiklerini belirtmektedir. general weidling sonunda kendi karargahıyla birlikte saat 06:00'da teslim oldu. weidling, general vasili çuykov'la saat 08:23'te görüştü ve berlin savunmasındaki birliklere teslim ol emri vermeyi kabul etti. general çuykov ve general sokolovski gözetiminde yazılı bir emir düzenlendi.
  
  hayvanat bahçesi yakınındaki uçaksavar kulesindeki birlikler binayı terk etti. tecrit edilmiş bazı binalarda düzensiz direnmeler sürerken bazı ss birlikleri teslim olmayı reddetti. sovyet birlikleri bu binaları bir moloz yığını haline getirdi.
  berlin'den kaçış sırasında kaç alman askerinin ve sivilin ölmüş olduğu bilinmemektedir.
  
  almanya'nın teslimi
  (bkz: almanya'nın teslimiyet belgesi)
  kuzey italya'daki alman kuvvetleri, hitler'in intiharından bir gün önce, 29 nisan 1945 tarihinden teslim oldu. berlin'de ise 2/3 mayıs gecesi, 3. panzer ordusu komutanı general hasso von manteuffel ve 21. ordu komutanı general kurt von tippelskirch, amerikan ordusu'na teslim oldular. berlin'in kuzeyinde, vistül deltası'nda halen savaşmakta olan general dietrich von saucken'in 2. ordusu, 9 mayıs'ta sovyet kuvvetlerine teslim oldu. 12. ordu köprübaşında, general walther wenck'in çevresindekiler ve köprübaşını tutmakta olan birlikleri, 7 mayıs sabahı çökmeye başladı. general wenck öğleden sonra hafif ateş altında elbe'yi geçerek amerikan 9. ordusu'na teslim oldu.
  
  kızıl ordu birlikleri 2 mayıs sabahı alman başbakanlık binası'nı hücum etti. sovyet resmi yazınında savaş, reichstag muharebesine çok benzer. wilhelmplatz üzerinden bir taarruz söz konusudur; binanın içine açık ana kapıdan bir howitzer ateşi, binanın içinde bir süre devam eden çatışmalar. ancak beevor bu açıklamanın abartılı olduğunu ileri sürmektedir. çünkü alman birlikleri geceden önce binadan kaçmıştı. bu yüzden direnmenin daha zayıf olması gerekir. taarruz grubuna, 5. vurucu ordu, 9. piyade kolordusu'ndan binbaşı anna nikulina komuta etti ve binanın çatısına kızıl bayrağı da o çekti.
  alman 56. kolordusu, saat 01:00'da sovyet radyo dinleme istasyonunu bir ateş kes isteği mesajı göndermiş, beyaz bayraklı ulakların postdamer köprüsü üstüne geleceklerini bildirmiştir. general weidling kendi kurmay grubuyla saat 06:00'da teslim oldu. general çuykov'la saat 08:23'de görüştü. stalingrad savunması'nın ünlü komutanı çuykov, berlin garnizonunun komutanı olup olmadığını sordu. weidling'in yanıtı "evet, 57. panzer kolordusu komutanıyım" şeklindedir. çuykov, "general krebs nerede"; weidling, "onu dün, başbakanlık binası'nda gördüm. intihar ettiğini düşünüyorum." görüşmenin devamında general weidling, berlin'i kayıtsız şartsız teslim etmeyi ve kent savunmasına, sovyet kuvvetlerine teslim olmaları için emir görüşmenin sonunda general çuykov'un ve 1. ukrayna cephesi kurmay başkanı general vasili sokolovski gözetiminde, bir teslim emri kaleme alındı.
  daha sonra hayvanat bahçesi uçaksavar kulesi garnizonu da teslim oldu. az sayıda birkaç kuşatılmış binada bazı ss birlikleri teslim olmayı reddederek çatışmaya devam ettiler. sovyet topçusu, bu tür binaları ateş altına alarak moloz yığını haline getirdi. tüm kentin teslim olmasından sonra pek çok alman asker ve sivil, beslenmeyi kızıl ordu'nun çorba mutfaklarından sağladı. kızıl ordu unsurları ev ev dolaşarak polis ve itfaiyecilerin de aralarında olduğu üniformalı toplam 180 bin kişiyi toplayıp savaş esiri olarak doğu yönünde yürüyüşe çıkardılar.
  
  9 mayıs zafer günü, 7 mayıs 2007 tarihinde bir rus federal kanunuyla belirlendi. bu kutlamalar, reichstag'a çekilen bayrağın (orak, çekiç ve üzerindeki yazıt) bir benzeriyle (zafer bayrağı) yapıldı.
  
  rus askeri tarihçi general grigoriy krivoşeev'in açıklanmış arşiv verilerine dayandırdığı çalışmasına göre, seelow tepesi muharebesi ve halbe muharebesi dahil, tüm operasyonlarda kızıl ordu kaybı 81.116'dır. ayrıca söz konusu operasyonlarda 280.251 yaralı ve hasta rapor edilmektedir. kayıtlara geçmemiş olan kayıpların sayısı bilinmemekte olup, bilinen zırhlı araç kaybı 2 bin dolayındadır. ilk sovyet değerlendirmesi alman kayıplarının 458.080 ölü ve 479.298 tutsak olduğunu ileri sürmektedir. bir alman kaynağında ise ölü sayısı 100 bin olarak gösterilir. sivil kayıpları konusunda kesin bir bilgi yoktur, ancak tüm harekât süresince 125 bin sivilin ölmüş ya da kayıp olduğu tahmin ediliyor. ancak bu rakamın içinde, savunma amacıyla landwehr kanalı'nın havaya uçurulması sonucu u-bahn tünellerindeki su baskını sırasında ölenler ve yine savunma amaçlı faaliyetler sonucu ölenler de dahildir. ayrıca aylarca süren müttefik hava akınlarında ölen sivillerin sayısı dahil değildir.
  savaş sırasında alınan tutsaklara ek olarak sovyet askerleri sık sık ev ev dolaşarak, aralarında itfaiye ya da demiryolu çalışanları da olmak üzere üniformalı erkekleri tutuklamıştır. kızıl ordu, kent nüfusun gıda gereksinimini karşılamak için büyük bir çaba harcadı. ingiliz tarihçi anthony james beevor, hem asker hem de sivil pek çok almanın, kızıl ordu'nun çorba dağıtan mutfaklarından aldığı yiyecek için minnettar olduğunu belirtmektedir. öte yandan birkaç hafta boyunca kentin birçok yerinde hınçlı sovyet askerlerince (çoğu geri hizmet görevlisi), 100 bin kadar kişiyi etkileyen savaş suçları işlendiği iddia edilmektedir. söz konusu iddialara göre bu rakama tecavüz ve cinayet olayları da dahildir.
  savaştan aylar önce kızıl ordu almanya içlerine doğru genel taarruzuna başlarken, stavka katılan hınçlı birliklerin disiplininde bir sorun olduğunu fark etmişti ve böylesi davranışları bir ölçüde kontrol altında tutabilmeyi başardı. mareşal ivan konev, vistül-oder taarruzu'nun sonlarına doğru, 27 ocak 1945 tarihli emrinde, yeniden görevlendirilen ceza taburları komutanlarına uzun bir liste vermişti. bu listede, yağma, sarhoşluk ve sivillere karşı kaçınılacak davranışlar yer almaktaydı. yine de berlin'in kızıl ordu'nun eline geçmesi ardından yaşanan ilk kargaşalıkta, pek çok yangın önlendi ya da kontrol altına alındı. bazı sovyet subayları suç işleyen askerleri cezalandırma yoluna gittiler, hatta sokak ortasında vurdular. sovyet komutanlığı 1945 yazından sonra askerler üzerindeki disiplini yeniden kurdular ve tecavüz suçu işleyen askerler yakalanıp genellikle yargılanarak çeşitli cezalara çarptırıldı. ancak berlin, amerikan - ingiliz hava kuvvetlerinin yakın geçmişte yürütmüş olduğu stratejik bombardımanı nedeniyle aylar boyu gıda maddesi sıkıntısı çekti. kente yönelik sovyet taarruzu da bu durumu ağırlaştırmıştı. sovyet yönetiminin gıda maddeleri temini ve kentin yeniden imarı yönünde gösterdiği çabalara karşın açlık, uzun süre ciddi bir problem olmaya devam etti. gerek stratejik bombardımanın, gerekse de kent içindeki çatışmaların yol açtığı yıkımlar sonucu, iç ve dış kara ulaşımı büyük ölçüde sekteye uğramıştı. ayrıca kentin kanalizasyon sistemindeki tahribat da kentin su kaynaklarını kirletmişti. kentin teslim olmasından bir ay sonra, haziran ayında, amerikan - ingiliz kuvvetleri kentte kendi sahalarına ulaştılar. yetkililer, ortalama bir berlinlinin, günlük kalori ihtiyacı olan 1.240 kalorinin ancak yüzde 64'ü alabilmekte olduğunu gözlemlemişlerdir. günlük gereksinimlerin karşılanması için sekse yönelmek, özellikle sovyet işgali altındaki bölgede bazı kadınlar için geçerli bir yaşam tarzı olmuştur.
  
  world at war 1973- nemesis
  world at war 1973- reckoning
• 1945 almanya... stratejik bombardıman ve stratejik bombardımana karşı luftwaffe'ın lojistik yetersizlikler sebebiyle etkisiz kalması, bu bombardımanın harabeye çevirdiği alman kentleri, çocuk askerler ve hitlerjugend'in savaşa gönderilmesi, polonya'yı aşıp almanya'ya, alman kontrolündeki doğu avrupa petrol sahalarına dayanmış kızıl ordu, fransa'ya bir gecede çıkıp 2 ayda fransa'yı kurtaran ingiliz-amerikan orduları, bu kuvvetlere 1944-45 kışında yapılan başarısız ve hayalperest bir taarruz, bu taarruz sonucu alman hududunu geçen milyonlarca müttefik askeri, iki ateş arasında kalmış ve gücünü çoktan tüketen almanya ve alman ordusu, aç vatandaşlar, 20 temmuz olayı nedeniyle orduya güveni azalmış olan führer adolf hitler, gücünü iyice artıran ss, karargahta yaşanan sıkıntılar, artan asayişsizlik, yağmalar, gestaponun katliamları ve genel olarak bunların hepsini kapsayan çok ama çok vahim bir stratejik durum.
  
  öncelikle batı cephesiyle başlayalım.
  
  hitler, batı cephesi'ndeki birliklerini asgari seviyeye indirmişti ve ardenler karşı taarruzunun sözde felç edici darbesi ve onunla birlikte antwerpen üssünün v füze ve roket bombardımanından sonra, batılı müttefiklerin taarruzu devam ettirme kapasitesine sahip olmadıklarına ilişkin inancıyla, kalan kuvvetlerinin önemli bir kısmını ve kaynaklarını oder hattını tutması için ruslara karşı yönlendirmişti. o nedenle alman fabrikalarından ya da onarım atölyelerinden gelen mevcut teçhizatın çoğu doğuya gönderildi. ancak tam bu sırada batılı müttefikler, ren'e yapacakları taarruz için olağanüstü güçte bir yığınak yapıyorlardı. bu muazzam büyüklükteki taarruzda asıl vurucu rol, emrindeki kanada birinci ve ingiliz ikinci ordularına ilave olarak amerikan dokuzuncu ordusu'nun görevlendirildiği montgomery'ye verildi. bu karara eisenhower'ın montgomery'nin ve ingilizlerin taleplerine kendi başarı şansları pahasına boyun eğdiğini hisseden birçok amerikalı general çok kızdı.
  
  bu kızgınlık, amerikalı generalleri kendi bölgelerinde neler yapabileceklerini göstermek için daha dinamik çabalar göstermeye sevk etti. fiiliyatta bu gayretler çarpıcı sonuçlar elde etti, çünkü muharebeye iştirak ettirilen birlikler, montgomery'nin toplamakta olduğundan küçük olmakla birlikte, almanların elinde kendilerine karşı koymak için kalan kuvvetten çok fazlaydı.
  
  7 mart'ta, patton'un amerikan üçüncü ordusu'na bağlı tanklar, almanların engebeli ardenler bölgesinin nihayetinde bulunan eifel'deki zayıf alman savunmasını yardılar ve üç günde 100 kilometre mesafe kat ettikten sonra koblenz yakınlarında, ren nehri'ne ulaştılar. buraya varmadan evvel, ren nehri üzerindeki köprüler havaya uçurulduğundan, bir müddet durduruldular. fakat biraz kuzeyde bulunan komşu amerikan birinci ordusu'nun küçük öncü zırhlı unsurları bir gedik bulmuşlar ve buradan o kadar hızlı geçmişlerdi ki, bonn yakınlarında bulunan remagen'deki köprüye ulaştılar ve havaya uçurulmadan önce köprüyü başarılı bir şekilde ele geçirdiler. ihtiyatlar çok acele olarak oraya sevk edildi ve hayati önemdeki köprübaşını emniyete aldı.
  
  haber ordular grubu komutanı bradley'e ulaştığında, düşmanın ren hattını ortadan kaldırmak için ortaya çıkan fırsatı çabuk kavradı ve telefonda sevinçle bağırarak, "onları kati bir şekilde mağlup edelim" dedi. ne var ki bradley'in karargahını ziyaret eden eisenhower'ın harekat subayı bradley'in heyecanını yatıştırırcasına itiraz etti: "remagen'den ileri hiçbir yere gidemezsiniz. bu, plana uygun değil." ve ertesi gün, bradley büyük çapta hiçbir kuvveti bu köprübaşına sevk etmemesine ilişkin kati emirler aldı.
  
  bu, kısıtlayıcı emir çok fazla öfkeye neden oldu, çünkü amerikan dokuzuncu ordusu, dört gün önce düsseldorf yakınlarında, ren nehri'ne ulaştıktan sonra, tümenin komutanı simpson nehri geçmeyi arzu edip ve bunda ısrar ettiğinden, bu çabası montgomery tarafından derhal durdurulmuştu. montgomery'nin ren nehri'ne gerçekleştireceği büyük taarruzun başlaması üç hafta sonrasına, 24 mart'a kadar planlanmadığından, plana uyulması için getirilen kısıtlamalara duyulan sabırsızlık günbegün arttı.
  
  bu nedenle, bradley'in içten ve coşkulu onayını alan patton, ren'in batısındaki alman kuvvetlerine yandan yüklenmek ve aynı zamanda erken bir geçiş için iyi bir nokta bulmak amacıyla güneye kıvrıldı. 21 mart'a gelindiğinde patton, nehrin batı yakasını, kobıenz ve mannheim arasındaki 110 kilometrelik alan boyunca düşmandan temizlemiş, o bölgedeki alman kuvvetlerinin ren nehri'ne çekilemeden önce irtibatlarını kesmişti. ertesi gece, patton'un birlikleri nehri, mainz ve mannheim arasında, oppenheim'da hemen hemen hiçbir mukavemete maruz kalmadan geçti.
  
  bu sürpriz harekat haberi hitler'e ulaştığında, acil karşı tedbirler alınmasını istedi, ancak kendisine mevcut kaynağın kalmadığı ve eksikleri tamamlamaya yardımcı olmak için en fazla yüz altmış kilometre mesafede bir tank deposunda henüz onarılmış olarak bulunan sadece bir avuç tankın gönderilebileceği bildirildi. "dolap tamtakırdı" ve ren'in ötesindeki amerikan birliklerinin ilerlemesi bir resmi geçit halini almıştı.
  
  ren nehri'ni geçmek
  
  montgomery bu süre zarfında wesel yakınlarında ren nehri'nin aktığı istikamette 240 kilometre mesafe boyunca başlatacağı büyük taarruz için ayrıntılı hazırlıklarını tamamlamıştı. montgomery burada, çeyrek milyon ton cephaneyi ve diğer ikmal malzemelerini batı yakasındaki depolara yığdıktan sonra 25 tümen toplamıştı. montgomery'nin taarruz etmeyi planladığı ren nehri'nin 50 kilometrelik bölümü sadece 5 zayıf ve yorgun alman tümenince tutuluyordu.
  
  23 mart gecesi 3.000'i aşkın topun ve dalga dalga gelen bombardıman uçaklarının müthiş bombardımanından sonra taarruz başladı. yüzer tanklarla desteklenen öncü piyadeler nehri geçtiler ve az bir mukavemetle karşılaşarak nehrin doğu yakasında köprübaşları tesis ettiler. şafak söktükten sonra, güzergahlarını açmak için önlerine iki hava indirme tümeni indirildi; aynı zamanda takviye tümenlerin, tankların ve ulaştırma araçlarının geçmesi için arka bölgelerinde hızlı bir şekilde köprüler inşa ediliyordu. mukavemetin hafifliği, hücuma katılan piyadenin yarısını tedarik eden amerikan dokuzuncu ordusu'nun sadece 40 askerinin ölmüş olmasıyla kendini gösterdi. ingilizlerin kayıpları da çok hafifti ve inatçı direnişle sadece bir alman paraşüt taburunun üç gün dayandığı nehir kıyısındaki rees köyünde karşılaşılmıştı.
  
  28 mart'a gelindiğinde tesis edilen köprübaşı derinliği 30'u aşkın ve cephesi 50 kilometre olacak şekilde genişletilmişti (haritaya bakın). fakat, alman ordusunun direniş gücünden dolayı hala temkinli olan montgomery, köprübaşında 20 tümenlik ve 1.500 tanklık bir kuvvet yığıncaya kadar doğu istikametinde genel bir ilerlemeyi onaylamadı.
  
  hitler, ren nehri'nin geçilmesinin arifesinde, "savaş kendi nüfusumuz dikkate alınmadan sürdürülmelidir" diye bir emir yayımlamıştı. bölgedeki yetkililere müttefiklerin güzergahları üzerinde "bir çöl" yaratmak için "bütün yiyecek ve giyecek depoları" ile birlikte "bütün sanayi fabrikalarının, ana elektrik, su ve gaz şebekelerinin" imha edilmesi talimatları verildi.
  
  fakat savaş üretim bakanı albert speer, bu müsamahasız emre derhal itiraz etti. hitler bu itirazları çok sert cevaplarken, "şayet savaş kaybedilirse, alman halkı da yok olacak. onun için halkın varlığını idame ettirmek için neye ihtiyacı olduğunu düşünmeye gerek yok" diyordu.
  
  böylesine katı yüreklilik karşısında afallayan speer'in, hitler'e olan sadakati sarsıldı. speer, hitler'den habersiz olarak ordunun ve endüstrinin ileri gelenleriyle görüştü ve fazla zorlukla karşılaşmadan onları, hitler'in fermanını yerine getirmelerinden kaçınmaya ikna etti.
  
  fakat sona doğru yaklaştıkça, hitler'in kuruntuları artmaya devam etti ve neredeyse son anda bir mucizenin getireceği kurtuluşa bel bağlamıştı. thomas carlyle'nın, orduları çökmenin eşiğindeyken, düşman ittifakın dağılmasına yol açan rus imparatoriçesinin ölümüyle frederick'in en karanlık ve umutsuz anda nasıl kurtulduğunu anlatan büyük frederick'in tarihi'ni okumasını ya da kendisine okunmasını seviyordu. hitler ayrıca nisan'daki felaketin, talibin aniden değişmesiyle telafi edileceğini ve ağustos ayına kadar tatmin edici bir barışı getireceğini tahmin etmiş olan yıldız fallarına bakmıştı. sovyetler birliği'nin bu denli güçlenmesinin ve ilerlemesinin müttefikleri rahatsız edeceğini ve roosevelt ile churchill'in sovyetler'e karşı bir paravan olarak almanya ile barış yapacaklarını da düşünüyordu.
  
  12 nisan gece yarısı, amerikan başkanı roosevelt'in aniden ölmüş olduğu haberi hitler'e ulaştı. goebbels, hitler'e telefon etti ve şunları söyledi: "führerim, sizi kutlarım. kader en büyük düşmanınızı ortadan kaldırdı. tanrı bizi terk etmedi."
  
  bu, hitler'in beklemekte olduğu "mucize" gibi gözüküyordu. 18. yüzyılda yedi yıl savaşları'nın en kritik anında rus imparatoriçesinin ölümünün bir tekrarıydı. onun için hitler, doğulu ve batılı güçler arasında churchill'in adlandırdığı "büyük ittifak"ın şimdi rakip çıkar çatışmaları nedeniyle dağılacağına kanaat getirmişti. çevresindekilere zaman zaman bütün bu yenilginin birer komplo olduğunu, (çöküş filminde konu olan ve meme'lere de bayagı taşşak malzemesi olan) steiner'ın panzer kolordusu'nun ve wenck'in 12.ordusu'nun berlin'i kurtaracağını anlatıyordu.
  
  ne var ki bu umut gerçekleşmedi ve hitler on beş gün sonra, büyük frederick'in tam "mucizesinin" talibini ve hayatını kurtarmaya çıkıp geldiği anda yapmak üzere olduğu gibi, ölüme sürüklendi.
  
  doğu cephesi
  
  zhukov mart başında, oder üzerindeki köprübaşını genişletmişti, fakat oder hattını yarmayı başaramadı. rusların uzak kanatlardaki ilerlemeleri devam etti ve nisan ortasında viyana'ya girildi. bu arada, batıdaki alman cephesi çökmüştü ve oradaki müttefik orduları az direnişle karşılaşarak ren nehri'nden doğuya doğru ilerliyordu. müttefikler, 11 nisan'da, berlin'e 100 kilometre uzaklıkta bulunan elbe nehri'ne ulaştılar. burada durdular. zhukov 16 nisan'da neisse nehri'ni geçmeye çalışan konev'in birlikleriyle işbirliği içerisinde taarruza devam etti.
  
  bu kez, ruslar köprübaşlarından ileri atıldılar ve bir hafta içerisinde, hitler'in nihai muharebe için kalmayı tercih ettiği berlin'in varoşlarına doğru ilerliyorlardı. yazının asıl konusu da burada başlıyor...
  
  öncelikle muharebenin biraz öneminden bahsederek bir girizgah yapmak istiyorum.
  
  her şeyden önce berlin muharebesi, bir şehir savaşıdır.
  
  kuşatma savaşı deyince akla ikinci dünya savaşı'ndan önceki çağlara ait bir askeri harekât tipi gelir. ikinci dünya savaşı'nın belirleyici ve karakteristik harekât tipleriyse cepheleri zırhlı birliklerle yarmak (avrupa), amfibi birliklerle çıkarma yapmak (pasifik) ve bombardıman uçaklarından oluşan çok büyük filolarla şehirleri bombalamak (stratejik bombardıman) olmuştur.
  
  ancak şehirler savaş coğrafyası için, büyük nehirler ve dağ sıraları kadar önemlidir. bir ordu, ne kadar mekanize olursa olsun, hatta tam da mekanize olmasından ötürü, pripet bataklıkları (rusya) veya meuse (fransa) geçitlerini nasıl göz ardı edemezse, şehirleri de göz ardı edemez. doğu cephesi'nde hitler'in wehrmacht'ın önüne hedef olarak koyduğu "bolşevizmin üç şehri"ne (leningrad, moskova ve stalingrad) birer ordu grubuyla yapılan üç taarruz acıyla sonlanmıştı.
  
  kendisinin kaleler olarak tanımladığı şehirler -batıda calais, dunkirk ve ruhr kompleksleri, doğuda königsberg, posen, memel ve breslau- düşmanın reich'ın kalbine olan ilerleyişini ciddi şekilde engellemişti. labirent gibi sokakları, sağlam inşa edilmiş yoğun resmi bina kompleksleri, lağım, tünel ve yeraltı iletişim labirentleri, yiyecek ve yakıt depolan ile başkentler, bir ordunun sınırlarının savunması için inşa edebileceği en güçlü, hatta başkentlerin doğal olarak benimsediği özellikleri yapay olarak kopyalamaya çalışan maginot hattı veya batı duvarı'ndan daha güçlü savunma mevzileriydi.
  
  hitler'in 16 ocak 1945'te berlin'e dönmesi ve artık şehri terk etmeme kararı alması, son büyük kuşatma savaşının, leningrad'dan daha kısa ancak stalingrad'dan daha şiddetli biçimde berlin'de olacağını kesinleştirmişti. berlin'i terk etmeyi ve bu konuda kaçamak sözler söylemeyi doğum günü olan 20 nisan'a dek sürdürmüştü. doğum günü akşamı, yanında kalan son iki sekreterine, "gitme kararını ya şimdi vermeliyim, ya da savaşarak burada ölmeliyim" demişti.
  
  berlin son bir direniş için sağlam bir yerdi. büyük, modern ve planlı olması bakımından alman şehirleri arasında eşsizdi. elbe kıyısındaki limanı etrafına yoğun bir şekilde yapılaşmış olan hamburg, temmuz 1943'te kendiliğinden alev almış gibi yanmıştı; dresden'in narin ve tarihi sokakları, 1945 şubatında bombardımanla kağıt gibi tutuşmuştu. savaş boyunca aralıksız ve şiddetli şekilde bombalanmış olsa da berlin daha zorlu bir hedefti. güçlü ve derin temeller üzerinde yükselen on dokuzuncu ve yirminci yüzyıl apartman bloklarından oluşan ve etkili yangın bariyerleri görevi gören geniş bulvarlar ve caddelerle bölünen şehrin yerleşim alanlarının yaklaşık çeyreği 1943 ağustos'u ile 1944 şubat'ı arasında berlin muharebesi'nde britanya kraliyet hava kuvvetleri'nin bombardımanları sonucu enkaza dönüşmüştü.
  
  ancak hamburg ve dresden'in başına gelenler gibi bir yangın fırtınası yaşamamış, hayati servisler durma noktasına gelmemiş ve hatta yeni yollar inşa edilmişti. konutlarının yıkılması pek çok berlinliyi geçici olarak şehir dışında oturmak zorunda bıraksa da, enkaz yığınları, ayakta kalan binalarla birlikte zorlu askeri engeller oluşturuyordu. bunların ötesinde, şehrin merkezinde nazi direnişinin nabzı atıyordu. hitler'in sığınağı führerbunker 1944 sonlarında reich şansölyeliği'nin altına inşa edilmişti. bu sığınak, 1936'da kazılmış olan hava akını sığınağının derinleştirilip genişletilmesi suretiyle hazırlanmıştı. 18 küçük odası bulunuyor, şansölyelik bahçesinin 15 metre altında uzanıyordu; bağımsız su, elektrik ve havalandırma kaynakları vardı ve dış dünya ile bir telefon santrali ve kendi telsiz bağlantısıyla iletişim kuruyordu.
  
  ayrıca kendi mutfağı, yaşam alanlan ve bolca stok yapılabilecek depoları vardı. yer altında yaşamayı seven biri için tamamen kendi kendine yeterli bir ortamdı. hitler savaşın uzun dönemlerini rastenburg ve vinnitsa gibi gösterişsiz ve yarı yeraltı ortamlarda geçirmiş olsa da, temiz hava alma ihtiyacı hissediyordu; akşam yemeği sonrası yürüyüşleri, monologları için en sevdiği fırsatlardı. ancak 16 ocak'ta şansölyelik makamından sığınağa inmiş ve 25 şubat ile 15 mart' taki iki gezinti ve üst katlardaki makam odalarında ara sıra dolaşması haricinde sonraki 105 gün boyunca sıgınagı terk etmemişti. reich'ın son savaşları ve berlin savaşı sığınağın konferans odasından idare edilecekti. berlin'in kendi garnizonu yoktu. savaş boyunca, fransız ateşkesi ile barbarossa arasındaki huzursuz kısa barış dönemi hariç alman ordusu sürekli cephede olmuştu; reich içinde kalan anavatan ordusu birlikleri askere alma ve yeni oluşturulan acemi birliklerin eğitimi işleriyle ugraşmaktaydı. başkent içinde, harekat kapasitesine sahip olan tek birlik,
  
  grossdeutschland tümeninden berlin muhafız taburu'ydu. temmuz komplosu'nun bastırılmasında önemli rol oynamıştı ve berlin kuşatmasında çarpışacaktı. ancak berlin savunmacılarının büyük kısmı, oder'den başkente çekilen vistül ordu grubu'ndan sağlanacaktı. kuşatmanın başında bu grubunun kuvveti yaklaşık 320.000 idi ve üçüncü panzer ordusu ile dokuzuncu ordu'dan oluşuyordu; şehre dogru ilerleyen zhukov, konev ve rokossovski'nin cephelerinde ise neredeyse 3 milyon asker mevcuttu. vistül ordu grubu'nun en kayda değer gücü 18. mekanize piyade ve ss nordland tümenleriyle 20. mekanize piyade ve 9. paraşüt tümenlerinin parçalarını ve yeni kurulan müncheberg tümeni'ni içeren 56.panzer kolordusu'ydu; müncheberg, askeri okullar ve askeri tecrübesi olmayan takviye birliklerinden oluşan "gölge" tertiplerin bir koleksiyonuydu. onlara volksstrurn, hitler gençliği, polis, uçaksavar ve ss birlikleri eklenebilirdi; ss'ler arasında fransız ss'lerinden şarlman hücum taburu ve nazi yanlısı belçikalı fransızlardan oluşan ss walloon'dan bir müfreze de vardı.
  
  bu müfrezeye fanatik bir faşist olan leon degrelle komuta ediyordu. bir söylentiye göre hitler ona, "bir oğlum olsa senin gibi biri olmasını isterdim" demişti. degrelle, müfrezesiyle birlikte, reich şansölyeliği'nin yıkıntıları üzerinde sonuna kadar savaşmak niyetindeydi. mart'ın son haftaları ve nisan'ın ilk haftası boyunca zhukov ve konev'in cepheleri, şehre taarruz için ihtiyaç duydukları kuvvetleri topladılar ve malzemeleri ikmal ettiler. zhukov kilometre başına 295 top düşen topçu birliklerini desteklemek için 7 milyon top mermisi biriktirmişti; taarruzunu başlatacağı neisse nehri ötesinde saldırı mevzileri ele geçirmesi gereken konev, köprübaşlarını ele geçirmek için 120 istihkam ve 13 köprü kurma taburu ve harekatı bombardımanla korumak için 2150 uçak toplamıştı.
  
  berlin'de bunlar olurken doğu ve batı cephelerindeki bir takım gelişmeleri de bu sefer daha ayrıntılı şekilde tekrar edelim.
  
  zhukov ve konev büyük taarruza hazırlanırken tolbuhin ve malinkovski orta macaristan'dan viyana'ya harekete geçti. 1 nisan'da tank kolları geniş tuna düzlüklerinde kuzeye doğru yarışmaya başlayarak, savaşa 7 ila 10 tanktan fazlasını süremeyen alman zırhlı tugaylarını süpürdüler. 6 nisan'da tolbuhin'in öncüleri viyana'nın batı ve doğu banliyölerine girdiler ve 8 nisan'da şehir merkezini ele geçirmek için yoğun çarpışmalar yaptılar. yerel ss birlikleri, mukavemet noktaları haline getirdikleri anıtların güvenliğini tamamen göz ardı ederek fanatikçe dövüştüler. ring binalara etrafında sıfır noktasında topçu düelloları, 1683'te türk kuşatmasına dayanmış olan eski şehrin kalbinde graben ve körtnerstrasse'de çetin çatışmalar oldu ve burgtheater ile opera binası tamamen yandı. bir mucize eseri olarak albertina ve kunsthistorischemuseum hayatta kaldı; ancak alman garnizonunun hayatta kalan unsurları nihayet 13 nisan'da avrupa medeniyetinin büyük hazine dairelerinden birini yanmış halde arkalarında bırakarak tuna üzerindeki reichsbrücke'den geçip güç bela kuzeye çekildiler.
  
  ren nehri'nin geçilmesi
  
  batıda da müttefikler reich'ın büyük şehirlerini teker teker ele geçirmekteydi. yukarıda yazdığımız gibi, mart başında ren'in batı yakası boyunca sekiz ordu, birinci kanada, müttefik birinci hava indirme, dokuzuncu, birinci, üçüncü ve yedinci amerikan ve birinci fransız orduları kuzeyden güneye doğru dizilmişti; sonuncusu nehrin karşı yakasından kara orman'a bakıyordu. patton'ın üçüncü ve patch'in yedinci orduları ile ren arasında hala eifel'in zorlu arazisi bulunuyordu ancak ikisi de 10 mart'a kadar nehre derin koridorlar açmayı başardılar. ren'i geçmek için eisenhower'ın planı, en yoğun çabanın ruhr endüstri bölgesini kuşatma amacıyla kuzeyde kanada, britanya ve dokuzuncu ve birinci amerikan ordularının göstereceği geniş bir cephede şiddetli bir taarruzdu.
  
  ikinci britanya ve dokuzuncu amerikan orduları tarafindan yürütülecek olan yağma ve el bombası harekatları, çok sayıda amfibi tekne, yoğun bir hava ve topçu hazırlık bombardımanı ve nehrin doğu yakasında alman savunmalarının gerisine müttefik hava indirme ordusu'nun iki tümenini indirmeyi içeren devasa ve göz kamaştırıcı taarruzlardı. 23 mart'ta başladılar ve hafif direnişle karşılaştılar; müttefik ordusu artık 85 tümen ve 4 milyon askerden oluşuyordu, westheer'in gerçek gücü ise sadece 26 tümendi.
  
  ancak eisenhower'm planı bir tesadüf sonucu farklı bir yönde evrilmişti. 7 mart'ta birinci ordu'ya mensup olan abd 9. zırhlı tümeni'nin öncüleri, köln'ün güneyinde remagen'de ren boyunca savunulmayan bir demiryolu köprüsü bulmuş ve bir köprübaşı kurmak için hızla karşı yaka-ya geçmişti. başta bundan yararlanlamamıştı ancak 22 mart'ta patton'un üçüncü ordu'su, oppenheim yakınlarında sürpriz bir saldırıyla başka bir köprübaşı kurmuştu. böylece ren üzerindeki alman savunmaları, birbirinden uzakta iki ayrı yerde, ruhr'da ve mainz'de ren'in main ile birleştiği yerde kırılmış ve wehrmacht'ın batıdaki tüm mevzisini geniş ölçekli bir kuşatma tehdidi altına sokmuştu.
  
  10 mart'ta hitler rundstedt'i savaş alanının başkomutanlığından aldı (bu, yaşlı savaşçının üçüncü ve son kovuluşu olacaktı) ve yerine italya'dan, yarımadayı anglo-amerikan saldırısına karşı başarıyla savunmuş olan kesselring'i getirdi, ancak komutanların değiştirilmesi, yedi güçlü müttefik ordusunun almanya'nın batı eyaletlerine kaçınılmaz olan girişlerini önleyemezdi.
  
  britanya ve kanada orduları kuzey almanya'da hamburg'a doğru ilerlerken abd dokuzuncu ve birinci orduları ruhr'un kuşatılmasını sürdürüp 1 nisan'da tamamlamış, 325.000 alman askerini esir alarak komutanları intihar etmeye zorlanmıştı. bu esnada patton'un üçüncü ordusu güney almanya'ya dogru yol alıyordu ve mayıs başında prag ile viyana'nın 50 km yakınlarına gelecekti. 11 nisan akşamı dokuzuncu abd ordusu, önceki yıl almanya'daki sovyet ve batılı işgal bölgeleri arasında sınır hattı olmasında anlaşılmış olan elbe nehri'ne varmıştı. 2. zırhlı tümen magdeburg'da elbe üzerinde bir köprübaşı kurmuş, ertesi gün 83. tümen barby'de bir köprübaşı daha inşa etmişti; 83. tümen 14 nisan'da köprübaşını genişlettikten sonra berlin'e sadece 80 km uzakta olduğundan askerler berlin'e gideceklerini düşünüyorlardı.
  
  elbe nehri'ne ilerleme ve ren cebi
  
  ancak yanlış yönlendirilmiş oldukları haberi hızla yayıldı. eisenhower müttefikler arası anlaşmayla bağlıydı; buna göre merkez sektöründeki amerikan birlikleri oldukları yerde kalacak britanyalılar ve kanadalılar kuzey almanya'yı temizlemeye devam edecekler ve en güneydeki amerikan ve fransız orduları bavyera'da ilerlemeye devam edecek, müttefik istihbaratının almanların bir "ulusal tabya" organize etmekte olduğunu düşündüğü bölgeyi işgal edeceklerdi. berlin'in ele geçirilmesi ise tamamen kızıl ordu'ya bırakılmıştı. ancak bu basit bir savaş harekatı değil, askeri rakipler arasında bir yarış olacaktı.
  
  1944 kasım'ında stalin, zhukov'a berlin'i alma şerefinin onun olması gerektiğini söylemişti. daha sonra moskova'da 1 nisan'da, reich başkentine ilk erişenlerin batılı güçler degil, sovyetler olmasını gerektiği sonucuna varan bir stavka toplantısında, genelkurmaydan general antonov, zhukov ve konev'in cepheleri arasında sınır çizgisinin nasıl çizileceğini sormuştu. konev'i berlin'e yapılacak ilerlemeden çıkarmak, son harekatı olması gerekenden daha zor hale getirecekti. stalin sunulan görüşü dinledi, daha sonra durum haritasına şehrin 75 km doğusuna kuzey-güney istikametinde bir çizgi çizdi ve şehre bu çizgiyi keserek giden yolların üzerinden kalemle geçti, sonra da, "ilk yarmayı yapan berlin'i alır" dedi.
  
  berlin'in düşüşü
  
  iki cephe 16 nisan'da oder'in karşı yakasına geçti. zhukov'un cephesinde "taarruza liderlik etme onuru", çuykov'un sekizinci muhafız ordusu'na (stalingrad'ı savunmuş olan eski altmış altıncı ordu) verildi. ancak alman direnişi onların bulunduğu cephe sektöründe özellikle güçlüydü ve günün sonunda daha fazla ilerleme kaydetmiş olan konev'in cephesi oldu. 17 nisan'da, daha hızlı ilerlemeye devam eden konev berlin'in içinden geçen spree nehri'ne yaklaştı ve zhukov'un zırhlı kollannın alman tanksavar ekiplerinin korkunç savunması karşısında zorlandığı doğu yolundan taarruz etmek yerine, şehre güneyden saldırmaya daha uygun bir konumda olduğuna stalin'i telefonla ikna etti. zhukov artık astlarına olan sabrını kaybetmişti; astlarından alman savunmalarına hücum eden birliklerine şahsen önderlik etmelerini istedi.
  
  "verilen görevleri yerine getiremeyen" veya "kararlılık gösteremeyen" subaylan sorgusuz sualsiz görevinden almakla tehdit etti. bu uyarı, seelow tepeleri boyunca ilerlemeyi aniden ve büyük ölçüde hızlandırdı. 19 nisan akşamı zhukov'un adamları, oder ile berlin arasındaki üç savunma hattını da yarmışlardı ve şehre saldırmak için hazırdılar. rokossovski'nin ikinci beyaz rusya cephesi, şimdi savunmaların hala dayandığı aşağı oder'deki alman savunmalarına kuzeyden baskı yaparak zhukov'un ilerleyişine yardım ediyordu. ama zhukov, konev'in cephesinin spree üzerinden cottbus yoluyla zossen'e, okh'nin karargahına ilerlemesiyle daha çok ilgileniyordu, çünkü bu hareket başkentin sosyetik banliyölerini tehdit ediyordu.
  
  20 nisan akşamı konev öncü ordusunun "bu gece kesinlikle berlin'e girmesini" emrederken zhukov 6. yarma topçu tümeni'nin toplarını ileri sürmüş ve üçüncü reich'ın başkentinin sokaklarını bombardıman etmeye başlamıştı.
  
  20 nisan'da hitler, sığınağında tuhaf bir ciddiyetle elli altıncı doğum gününü kutladı ve sadece frundsberg tümeni'nden bir ss birliğini denetlemek ve dresden'e yapılan müttefik bombardımanında yetim kaldıktan sonra şimdi de başkenti savunan çocuklardan oluşan hitler gençliğine nişanlarını vermek için ayrılmıştı. bu, o sığınaktan canlı olarak son çıkışıydı. ancak almanlar üzerindeki gücü sarsılmamıştı. 28 mart'ta guderian'ı alman ordusu genelkurmay başkanlığı görevinden almış ve yerine, bir zamanlar moskova'da askeri ataşe olan general hans krebs'i getirmişti. führer, çok geçmeden, luftwaffe'nin lideri goering'i ve ss lideri himmler gibi doğum gününde tebriklerini iletmek için sığınağa gelmeyi başaranları da başından savdı. hitler emirler vermeye devam ediyordu ve bu emirleri yerine getirecek alman eksikligi çekilmiyordu; daha da etkileyici olan şey, asker kaçaklarını ve emirlere itaat etmeyen halkı sokak lambalarına asmaya başlayan "uçan askeri mahkemelerden" korkmuş olsun olmasın, nazi rejimi için savaşmayı sürdürmeye hazır olan almanların çok sayıda bulunmasıydı.
  
  savaş boyunca komuta konferanslarının her birinde hitler'in yanında olan keitel ve jodl, 22 nisan'da berlin'in 50 km kuzeyinde, nüfuzlu bağlantıları olan prominenten adı verilen yabancı esirlerin rehin olarak tutuldukları ravensbruck toplama kampına kolayca ulaşılabilecek fürstenberg'e sığınmışlardı. büyükamiral dönitz, 21 nisan'da führer ile son görüşmesinin hemen ardından baltık'ta kiel yakınlarındaki plön'e gitmişti; mart ayında donanma karargahını buraya taşımıştı. savaş endüstrisinin şefi olan speer, 23 nisan'da berlin'e gelmiş ve ayrılmıştı; diğer ziyaretçiler hala dışişleri bakanı olan von ribbentrop, yaveri julius schaub, donanma temsilcisi amiral karl-jesko von puttkamer ve hitler'in yakın çevresindeki pek çok kişinin, ayrıcalıklı konumunu führer'i bağımlılık yapıcı ilaçlarla uyuşturmasına borçlu olduğuna inandığı şahsi doktoru theodor morell'i içeriyordu. luftwaffe komutanı olarak goering'in halefi olan general robert ritter von greim ile bir eğitim uçağıyla doğu-batı ekseni'ne inmeyi başarmış olan ünlü test pilotu hanna reitsch gibi diğerleri büyük tehlike atlatarak sığınağa ulaşmışlardı.
  
  bu esnada sığınağın dışında, berlin garnizonu, hitler'in berlin'den ayrılmayı kesin olarak reddettiği ("isteyen herkes gidebilir! ben burada kalacağım") 22 nisan ile intihar ettiği 30 nisan arasındaki hafta boyunca, yaklaşmakta olan rus birliklerine karşı çetin bir mücadeleye girişmişti. 21 nisan sabahında zhukov'un tankları kuzey banliyölerine girdi ve onları takip eden birlikler kuşatma savaşı için yeniden gruplandı stalingrad savaşı'nda çarpışmış olan çuykov bunun gerekli olduğunu biliyordu. bir piyade bölüğü, yarım düzine tanksavar silahı, tanklar veya taarruz toplarından oluşan bir birlik, birkaç istihkam müfrezesi ve bir alev makinesi müfrezesinden oluşan taarruz grupları oluşturulmuştu.
  
  daha sonra piyadelerin hücum edeceği şehir bloklarındaki direniş noktaların bombardıman etmek veya yakmak için taarruz silahları kullanılıyordu. ağır top ve roket bataryaları sonraki aşama olan ev ev çatışmaya hazırlık için ezici salvolar gönderiyordu. stalingrad'da da benzer sahneler yaşanmıştı. sıhhiye ekipleri arkalarında hazır bekliyordu; sokak çatışmaları, sadece kısa mesafeden silahlarla değil, aynı zamanda üst katlardan düşmek veya enkaz altında kalmaktan ötürü alışılmadık şekilde ağır zayiatlara sebep oluyordu. 21 nisan'da zossen, konev'in cephesinin eline geçti. buradaki karmaşık telefon ve teleks merkezi almanya'nın henüz fethedilmemiş olan her yerindeki ordu birliklerinden hala mesajlar almaktaydı.
  
  sonraki gün stalin, berlin'in merkezine hangi hatlar zorlanarak ilerleneceğini nihayet belirledi. konev'in sektörü, öncüsünün reichstag ve hitler'in sığınağından 150 metre uzakta olmasını sağlayacak bir mevzi olan anhalter tren istasyonu üzerinde konuşlanmıştı. birlikleri şehrin sokaklarında çoktan mevzilenmiş olan zhukov, stalin'in önceki kasım söz vermiş olduğu gibi "berlin fatihi" olacak gibi gözüküyordu. ancak alman direnişi sertleşiyordu. hitler sığınmacıları, şehre en yakın askeri birliklerden sağ kalmış olan üçünün, general walther wenck'in on ikinci ve general theodor busse'nin dokuzuncu ordusu'nun ve steiner'ın panzer kolordusu'nun yerini aralıksız soruyordu. kendisini kurtarmaya gelmelerindeki başarısızlıklarına öfkelense de iki grup da sovyet ilerleyişini durdurmak veya geri püskürtmek için batıda ve güneydoguda sıkı savaşıyordu.
  
  ancak yine de konev ve zhukov 25 nisan'da şehri güneyden ve kuzeyden kuşatmayı başardılar ve direnişi içten kırmak için o zamana kadar görülmemiş bir güç topladılar. merkeze taarruzun son aşaması için konev'in elinde kilometre başına 650 top vardı. toplar neredeyse resmen omuz omuza duruyorlardı. sovyet 16. ve 18. hava orduları, berlin havaalanı tempelhof veya şehir merkezindeki doğu-batı ekseni caddesi yoluyla hala kuşatmanın içine cephane taşımaya çalışan luftwaffe'nin artıklarını uzaklaştırmak için getirilmişlerdi. 26 nisan'da kuşatmanın son taarruzuna başlamaya hazır olan, 12.700 top, 21.000 çok namlulu roketatar ve 1500 tankla desteklenen 464.000 sovyet askeri, şehir merkezini çevirmişti. şehrin sakinlerinin durumları artık çok korkunçtu. binlercesi merkezi domine eden, tahrip gücü yüksek patlayıcılara dayanıklı dev, betonarme "uçaksavar kulelerine" doluşmuştu; kalanlar, istisnasız olarak yaşam koşulların hızla sefilleştiği mahzenlere sığınmıştı. umarsız bombardıman elektrik ve gaz naklini kesmiş ve kanalizasyon sistemini bozmuştu, yiyecek ve su tükeniyordu.
  
  dahası, savaşan birliklerin gerisinde, pek çoğu her yaştan ve cinsten almana karşı şahsi nefretlerini tecavüz, yağma ve cinayetle dışa vuran, çoğu serbest bırakılmış savaş esirlerinden oluşan ikinci bir hat daha vardı. 27 nisan'da yanan binalardan tüten dumanlar ve çatışmadan doğan ısı berlin üzerinde 300 metre yükselirken, şehrin hala almanların elinde kalan kısmı doğu-batı yönünde 15 km uzunluğunda ve 5 km genişliğinde bir şeride inmişti. hitler wenck'in nerede olduğunu bilmek istiyordu; ancak wenck, busse'nin dokuzuncu ordusu gibi kuşatmayı yarmayı başaramamıştı, bu esnada manteuffel'in üçüncü panzer ordusu'rıdan kalanlar batıya doğru çekiliyorlardı. berlin artık yabancı ss birliklerinin dahil olduğu -baltıklılar, şarkman tümeni ve degrelle'in savaşın kargaşasıyla sığınağın çevresine sürüklenmiş olan walloon mufrezesinin artıkları tarafından savunuluyordu.
  
  nasyonal sosyalist devrimin bu son fanatikleri 28 nisan'da kendilerini wihelmstrasse ile bendlerstrasse'deki hükümet binaları ve reich şansölyeliği'nin kendisi için savaşır halde buldular. profesör john erickson sahneyi şöyle betimliyor:
  
  "berlin'in ünlü hayvanat bahçesi tiergarten, kanatlarını delice çırpıp çığlıklar atan kuşlar ve ezilmiş, parçalanmış, hayvanlarla dolu bir kabustu. şehre mahzen kabileleri' nin yaşam şekli egemen olmuştu. bu insanlar yerlerde sürünerek yaşıyor dense yeriydi. fakat bu ilkel yaşam şartları içine yuvarlandıktan sonra, umutsuz bir doğaçlamayla elde ettikleri yiyecekleri ve azıcık bir sıcaklığı paylaşarak hayata tutunmaya çalışan bu grupların yaşadıkları korku, topçu ateşi kesilip hücum birlikleri evlere ve meydanlara akın ettikten sonra ortaya çıkan vahşi, sarhoş tecavüzcüler ve cahil yağmacılar yüzünden doruğa çıktı. rusların henüz deliler gibi sağa sola saldırmadığı yerlerde ss'ler insanları avlıyor, infaz birlikleri hiçbir direnişe veya bahaneye kulak asmayan şahin bakışlı komutanların emirleriyle sıradan askerleri ve vatandaşları sokak lambalarında ipe çekiyordu."
  
  aynı gün reich şansölyeliği ve reichstag etrafındaki merkezi alanın alman savunucuları, rusların kuzeyden bu "içkaleye" yaptıkları hamleyi, spree nehri üzerindeki moltke köprüsünü havaya uçurarak durdurmaya çalışmışlardı. patlama köprüye hasar vermiş ancak yıkamamıştı ve ertesi gün erken saatlerde ruslar karanlığın perdesi altında köprüyü hızla geçmişti. bunu rusların "himmler'in evi" dedikleri içişleri bakanlığı için yapılan korkunç bir çatışma izledi; kısa süre sonra da reichstag için. 29 nisan sabahı, çatışmalar ile ağır ve şiddetli bombardıman sonucu yıkılmış reichstag binası arasında 400 metreden az kalmıştı. bu enkazın 15 metre altında hitler hayatının son kararlarını vermekle meşguldü. günün ilk yarısını bolşevizm ve yahudiliğe karşı mücadelenin devamını tembihleyen "politik vasiyetini" yazdırarak geçirdi, daha sonra vasiyetinin kopyalarını savaş hatlarından kaçırarak okw karargahlarına, feldmareşal schörner ve büyükamiral dönitz'e ulaştırmaları için güvendiği astlarına vermişti. bundan bağımsız şekilde varisleri olarak schörner'i alman ordusunun başkomutanı ve dönitz'i de devlet başkanı olarak atamıştı. böylece dönitz'in plön'deki karargahı, 2 mayıs'ta schleswig-holstein'da flensburg yakınlarındaki mürvik donanma akademisine nakledilene kadar reich'ın geçici hükümet merkezi oldu. hitler ayrıca emirlerine uymayı reddederek itaatsizlik göstermiş olan speer'i kovdu,
  
  hitler'in yerine geçmek için fırsat kollama cüretini gösteren goering'i ve batılı müttefiklerle izinsiz barış görüşmelerine girdiği için de himmler'i nazi partisi'nden attı. ritter von greim'ı luftwaffe komutanı olarak atadı ve dönitz'e politik vasiyetinde bundan başka 18 politik ve askeri göreve kimleri atayacağını belirtti. ayrıca 15 nisan'da sığınağa gelmiş olan eva braun ile evlendi, nikahlarını "içkaleyi" savunan volkssturm birliğinden alelacele çağrılan bir berlin belediye memuru kıydı. hitler 28-29 nisan gecesi hiç uyumadı ve 29 nisan'da öğle sonrasına kadar özel dairesine çekildi. saat onda başlayan akşam konferansına katıldı ancak sığınağın telsiz sinyallerinin iletilmesine yardıma olan balon o sabah düşürüldüğünden ve telefon santrali artık dış dünyayla iletişimi sağlayamadığından bu sadece bir formaliteydi. berlin'in savunma komutanı general weidling rusların 1 mayıs'a kadar şansölyeliğe kesinlikle gireceği uyarısını yaptı ve hala harekat halindeki birliklere berlin kuşatmasını yarıp çıkma emri verilmesini istedi.
  
  hitler bu olasılığı reddetti. hayatını böyle sona erdirmeye kararlı olduğu açıktı. 29/30 nisan gecesi önce, ona son haftalarda hizmet etmeye devam etmiş olan kadınlarla (sekreterler, hemşireler, aşçılar) ve sonra da erkeklerle (yaverler, parti görevlileri ve subaylar) vedalaştı. 30 nisan sabahı kısa bir uyku çekti, şansölyeliğin ss komutanı wilhelm mohnke'nin bina etrafindaki savaş hakkında rapor verdiği son durum konferansına katıldı, daha sonra rastenburg ve vinnitsa'da onunla aylarca kalmış olan iki gözde sekreteri gerda christian ve traudl junge ile öğle yemeği yedi. erişte ve salata yediler ve köpekler hakkında gelişigüzel konuştular; hitler çok sevdiği köpeği blondi'yi ve dört yavrusunu, kendisi üzerinde kullanma niyetinde olduğu zehirle öldürmüş ve zehrin işe yaradığından emin olmak için cesetleri şahsen incelemişti.
  
  artık "frau hitler" olan eva braun/eva hitler, odasında kalmıştı; daha sonra saat üç sularında odasından çıkıp bormann, goebbels ve führer'in maiyetinin sığınakta kalmış olan diğer kıdemli üyeleriyle el sıkışmak üzere hitler'in yanına geldi. bu sırada frau goebbels, hitler'in berchtesgaden'e kaçması için kısa ve histerik bir yakarışta bulundu. sonra hitler eşiyle özel dairesine çekildi ve dışarıda cenaze alayı beklerken birkaç dakika içinde siyanür içtiler. hitler bir de siyanür içtikten sonra kendini tabancayla vurdu. bundan bir saat önce zhukov cephesinin, üçüncü şok ordusu, 150. tümen, 756. piyade alayı, 1.tabur'una mensup askerler, dokuz kızıl zafer sancağı'ndan birini berlin kuşatmasının sonunun sembolü olacağına karar verilen reichstag'ın ikinci katına dikmişti. bina 152 rnm'lik ve 203 mm'lik 88 adet ağır rus topunun doğrudan ateşi altına alınmıştı; ancak alman garnizonu hala ayaktaydı ve savaşıyordu. bina içindeki savaş tüm öğleden sonra ve akşam saat onu birkaç dakika geçene kadar sürdü ve son bir taarruzun ardından kızıl ordu'nun 756. alay 1.tabur'undan iki asker, mihail yegorov ve meliton kantaria reichstag'ın kubbesinde sovyet bayrağı'nı dalgalandırdılar. hitler ve karısının cesetleri, üzerlerine şansölyelik garajından benzin getirilip döküldükten sonra, şansölyelik bahçesinde bir bomba çukurunda cenazelerine katılanlar tarafından yakıldı. alevler söndükten sonra cesetlerden arta kalanlar, yakınlardaki başka bir bomba çukuruna gömüldüler (ruslar tarafından buradan 5 mayıs'ta kazılarak çıkarılacaklardı).
  
  bahçeye ve şansölyelik çevresine top mermileri düşmeye devam ediyordu ve iç kalenin içindeki tüm devlet binalarında savaş sürüyordu. hitler kendi yerine devlet başkanlığına dönitz'i aday gösterdiği sıralarda reich şansölyesi olarak atanmış olan goebbels, tüm olup bitenlere rağmen sığınakta süregelen hayal atmosferinde mümkün gözüken barış görüşmeleri hazırlıklarına başlanılabilmesi için bir ateşkes ayarlamak üzere ruslarla irtibata geçilmesinin önemli olduğunu düşünüyordu. 30 nisan'da akşam geç saatlerde bir albay, en yakındaki rus karargahına elçi olarak gönderildi ve 1 mayıs sabahı erken saatlerde, 28 mart'tan beri ordu genelkurmay başkanı olan, ancak daha önce (barbarossa zamanında) moskova'da askeri ataşe olarak bulunmuş ve rusça bilen general krebs yanan yıkıntılar arasından geçerek ileri hatlara gitti ve sovyet karargahına vardı.
  
  buradaki en kıdemli subayla görüşecekti. bu subay, sekizinci muhafız ordusu'na komuta eden ve iki yıl önce stalingrad kuşatmasında rus savunmacılara komuta etmiş olan çuykov'du. dört taraflı tuhaf bir konuşma gerçekleşti. çuykov krebs'i dinledi ve daha sonra telefonla zhukov'a bağlandı, o da moskova'daki stalin ile konuştu. "çuykov emirlerinize hazırdır" dedi.
  
  "piyade generali krebs burada. alman otoriteleri tarafından bizimle görüşmek için görevlendirilmiş. hitler'in intihar ederek hayatına son verdiğini söylüyor. yoldaş stalin'e artık gücün goebbels, bormann ve dönitz'in ellerinde olduğunu bildirmenizi isterim. krebs askeri harekata derhal ara verilmesini talep ediyor." ancak bormann ve goebbels gibi krebs de, müttefiklerin hitler'in halefleriyle sanki egemen bir hükümetin yasal varisleriymiş gibi görüşecekleri kuruntusuna kapılmıştı. konuşmadan sıkılan stalin birden bire tek bir koşulla ateşkes yapılabileceğini söyledi: almanlar kayıtsız şartsız teslim olacaktı.
  
  bunu söyledikten sonra da yatmaya gitti. zhukov biraz daha dayandı ancak sonra yardımcısı general sokolovski'yi hemen göndereceğini söyledi ve konuşmayı kesti. sokolovski ve çuykov birlikte, sığınaktaki son gelişmelerin bulanıklığı sebebiyle yetkisini kanıtlamakta zorlanan krebs ile (sığınakla iki defa kurye aracılığıyla görüşmüştü) bitmek bilmez görüşmelere girişti. sonunda çuykov'un sabrı taştı. 1 mayıs öğleden sonra krebs'e yeni hükümetin gücünün "hitler'in ölmüş olduğunu ve himmler'in bir hain olduğunu ilan etmek ve kayıtsız şartsız teslim olmak üzere üç hükümetle -sscb, abd ve ingiltere- görüşmekle sınırlı olduğunu" söyledi ve birliklerine şu emri gönderdi: "mermi yağdırın. artık konuşmak yok. berlin'i ele geçirin."
  
  1 mayıs saat 18.30'da berlin'deki sovyet toplarının ve roketatarlarının hepsi, ele geçirilmemiş olan binalara ateş etmeye başladı. bu patlamalar, sığınakta kalanlara, yeni bir hükümet kurma umudunun kuruntu olduğunu göstermek için yeterli olmuştu. yaklaşık iki saat sonra propaganda bakanının eşi magda goebbels, altı öz çocuğunu "nasyonal sosyalizm'in olmadığı bir dünyada yaşamamaları" için kendi elleriyle zehirleyerek öldürdü. eşi joseph goebbels ile birlikte şansölyelik bahçesinde hitler'in mezarına yakın bir yerde intihar ettiler. cesetleri daha baştan savma yakılıp yakınlara gömüldü. sığınak ahalisinden geri kalanlar, bormann gibi aristokratların yanı sıra ast rütbeliler, kaçış grupları halinde organize olup sığınaktan çıkmış ve dış banliyölerde güvenli olduğunu umdukları yerlere ulaşmak üzere, yanan enkazlar arasından geçerek yola koyulmuşlardı.
  
  bu esnada sovyet birlikleri, berlin kuşatmasının son dakikalarında zayiat vermek istemediği için aralıksız topçu ateşiyle kentin iç kesimlerine yavaş yavaş ilerliyorlardı. 2 mayıs sabahı 56. panzer kolordusu, erken saatlerde ateşkes istedi. saat 6.00'da berlin iç kalesi komutanı weidling ruslara teslim oldu ve teslim olma mesajını dikte ettiren çuykov'un karargahına getirildi ve şu tarihi sözleri kayda alarak tüm berlin'e megafonla duyurdu :
  
  "30 nisan 1945'te, führer intihar etti ve böylece ona sadakat yemini etmiş olanları terk etti. führer'in emrine göre, mühimmatınızın tükendiği ve yine direncimizin anlamsız hale getirdiği genel duruma rağmen alman askerleri berlin için savaşmaya devam edecekti. direnişin derhal kesilmesini emrediyorum. savaşmaya devam ettiğiniz her saat, berlin'deki yaralılarımızın ve sivillerinin acısını uzatır. sovyet kuvvetlerinin başkomutanıyla birlikte derhal savaşmayı bırakmanızı emrediyorum.
  
  weidling, topçu generali (general der artillerie - nato standartında korgeneral kabul edilir) ve eski berlin savunma komutanı."
  
  tarihçijohn erickson şöyle diyor:
  
  "2 mayıs günü öğleden sonra saat 3'te sovyet topları berlin'e ateş etmeyi kesti. şehri koyu bir sessizlik sardı. ardından sovyet askerleri zafer naraları attı ve güzelce yiyip içtiler. bir zamanlar hitler'in tören yolu olan yerde sovyet tankları teftiş için dizilmişti, mürettebat tanklarından atlayarak herkesi kucaklıyor ve bu yeni ateşkesi kutluyordu."
  
  onları saran sessizlik bir ölüm sessizliğiydi. kuşatmada yaklaşık 125.000 berlinli ölmüştü, önemli bir kısmı intihar etmişti; intihar edenlere krebs ve sığınaktakilerden birkaç kişi de dahildi. bunun yani sıra 8 milyon kişinin prusya, pomeranya ve silezya'daki evlerinden ayrılıp kızıl ordu'dan kaçmak ve anglo-amerikan işgal bölgelerine sığınmak için doğudan batıya yaptıkları büyük göç sırasında yolda muhtemelen on binlerce kişi ölmüştü. tüm savaş boyunca gerçekleşen en tuhaf güvenlik zafiyetlerinden biri, moskova, londra ve washington'un almanya'da çizilecek bir sınır hattı üzerinde kendi aralarında uzlaşmaya varmış olduklarının almanlar tarafından 1944'te öğrenilmiş olmasıydı ve wehrmacht'ın batıdaki son savaşının amacı, en son ana kadar elbe üzerinden batıya geri çekilme hattını açık tutmak olmuştu.
  
  siviller de nerenin güvenli olduğunu öğrenmiş gibiydi ve kızıl ordu'ya yakalanmamak için aceleyle hareket ediyorlar, ama korkunç kayıplar veriyorlardı. berlin kuşatmasından zaferle çıkan kızıl ordu da korkunç bir bedel ödedi. 16 nisan ile 8 mayıs arasında zhukov, konev ve rokossovski'nin cepheleri toplam 304.000 zayiat (ölü, yaralı ve kayıp) vermişti. bu rakam güçlerinin yüzde 10'unu oluşturuyordu ve kızıl ordu ikinci dünya savaşı'nda o güne dek girdiği herhangi bir muharebede hiç bu kadar yüksek bir zayiat vermemişti (1941'in büyük kuşatma savaşlarında esir alınanlar, stalingrad ve moskova hariç). dahası reich şehirlerinin son kuşatmaları daha sona ermemişti. breslau 6 mayıs'a kadar dayandı, kuşatmasında 60.000 rus öldü veya yaralandı. reich protektorası'nın başkenti olan prag'da, çek ulusal ordusu direniş grubu ayaklandı, kukla alman "vlasov ordusu" taraf değiştirdi ve şehri amerikalılara teslim etme umuduyla ss garnizonuyla çatışmaya girdi. bu boş bir umuttu; kızıl ordu 9 mayıs'ta şehre girdiğinde çok kan döktü, vlasov'un askerleri çok büyük bedel ödedi.
  
  ancak artık hitler'in imparatorluğundan kalan yerlerde savaş, neredeyse her yerde sona ermişti. italya'da ss generali karl wolff aracılığıyla 29 nisan'da yerel bir ateşkes ayarlanmış ve 2 mayıs'ta ilan edilmişti. 3 mayıs'ta amiral hans von friedeburg, danimarka, hollanda ve kuzey almanya'daki alman kuvvetleriyle montgomery'ye teslim oldu. 7 mayıs'ta dönitz tarafından, schleswig-holstein'da flensburg'daki derme çatma hükümet merkezinden gönderilen jodl, fransa'nın reims kentinde eisenhower'ın karargahında alman kuvvetlerinin genel olarak teslim olduğunu bildiren belgeyi imzaladı. 10 mayıs'ta berlin'de müttefikler kendi aralarında yaptıkları bir toplantıda almanya'nın teslim olma talebini resmen kabul ettiler. rusların 1944 ekim'inde finlandiya'dan ülkenin sadece en kuzeyine girebilmiş olduğu norveç, sağlam kalan alman garnizonuyla 8 mayıs'ta teslim oldu.
  
  kurlandiya cebi 9 mayıs'ta silah bıraktı. batı avrupa'daki son "führer kaleleri" dunkirk, la pallice, la rochelle ve rochefort 10 mayıs'ta teslim oldu. aynı gün manş adaları, lorient ve saint-nazarie de teslim bayrağını çekti. savaşta en son heligoland teslim oldu; batı'daki bu kent, 11 mayıs'ta kapılarını müttefiklere açtı. wehrmacht'ın esir düşen milyonlarca askeri, 8 milyon alman mültecisi, 9 milyon balkan kaçağı, 2 milyon rus savaş esiri, milyonlarca köle ve zorunlu işçi savaş meydanlarından dışarı taşıyordu. (pek çok insan bir başkasının yerine geçecek, o kişi olduğunu iddia edecekti ve bu tür trajediler savaştan sonra on yıl boyunca avrupa'nın başına bela olacaktı.) britanya ve amerika'da sokaklar, "zafer günü"nü kutlamak isteyen insanlarla dolup taştı; avrupa'da galipler zaferlerini kutlarken mağluplar ve mağlubiyete kurban gidenler, savaşın getirdiği yıkım içinde yiyecek ve sığınak arıyorlardı. mareşal zhukov hitler'in büstünü çiğneyerek reichstag'a girmişti. hitler'in berchtesgaden'deki lüks konutlarında amerikan generalleri oturuyordu.
  
  ve bir zamanlar avrupa'yı postalları altında ezen almanya, nihayet yenilmişti. bir zamanlar sınırları rusya’dan fransa’ya, norveç’ten italya ve balkanlar’a, oradan libya’ya uzanan “üçüncü reich”ın bir avuç caddeye sıkışmış, nihayetinde yok olmuştu.
  
  videoları paylaşmak gerekirse :
  
  berlin muharebesi gerçek görüntüler
  
  almanya'nın teslim olması
  
  winston churchill almanya'nın yenilgisini duyuruyor
  
  truman teslimiyeti duyuruyor