berlin'in en çekilmez yanı

• iddia edilene göre "fakir insanları" berlin'in en çekilmez yanı.
  
  bunu söyleyen yazar da "param olunca zengin bölgesine taşınacağım" demiş. yani kendisi de fakir. kendisi de çekilmez.
  
  öz eleştiri severiz. saygılar.
• araplar.
• derdinizi sikiyim.. butonu da beraberinde
• ben berlin’de büyüdüm. almanya’nın resmen işgal altında olduğu yıllardı ve batısıyla, doğusuyla, berlin’i berlin yapan yüzleri gördüm.
  
  batı berlin, doğu almanya’nın ortasında, duvarlarla çevrili bir adaydı hala. ve burayı doğu blokuna karşı güçlendirmek adına, batı almanya’dan göç teşvik ediliyordu.
  
  bu çerçevede, kaybedecek bir şeyi olmayanlar, alkolikler, ırkçılar, hippiler de gelip yerleşti.
  
  reinickendorf’daki märkisches viertel semti, “modern” görünümlü çirkin binalarıyla, batı’dan gelen göçmenler için yapılmış bloklardan oluşuyordu. ben oradaki “32 no’lu ilkokul”dan mezun oldum.
  
  “senftenberger ring”deki binamızda asansörler idrar kokardı, çünkü ayyaşlar işerdi.
  
  almanca, ingilizce, biyoloji ve matematik derslerimize giren herr schwarz’ın aslında ırkçı bir yabancı düşmanı olduğunu çok sonra, yaşadıklarımı değerlendirince anladım. insan çocukken karar veremiyor buna.
  
  derste olumsuz örnekler için konu mankeni türk öğrenciler olurdu. ayrımcılığı bilmiyorduk, üzerimize alınmayı da onlardan öğrendik.
  
  hiç unutmam: sınıf arkadaşım carsten: “cdu iktidara gelince, sizi evinize göndereceğiz!” demişti. bir ilkokul öğrencisi bunu nereden bilebilir ki?
  
  domuz eti yememem, okul gezilerinde herr schwarz’a mesele olurdu. beni aç bıraktığını bilirim (bugün bunu almanya’da yapamazsınız. örneğin, okul yemekhanelerinde artık domuz eti verilmez. genellikle hindi ve tavuk tercih edilir.)
  
  bugün kreuzberg, “multi-kulti” ve “sanat”ın merkezi oldu. benim çocukluğumda gurbetçi vatandaşlar ve hippiler orada komşuydu. sahipsiz dairelerin pencerelerinde “besetzt” grafitilerini hatırlarım.
  
  ha, unutmadan: işçi yurtları vardı. gurbetçi vatandaşların yerleştirildiği.
  
  kuzey ren vestfalya başbakanı armin laschet, uyumdan sorumlu bakan olduğu sırada, köln’de bana şunları söyledi:
  
  “biz, siz türklerin almanya’da kalıcı olacağınızı öngöremedik. dolayısıyla, buna yönelik politika geliştirmekte geç kaldık.”
  
  edit:
  gelen mesajlar üzerine “besetzt” konusuna açıklık getirmek istedim. besetzt, yerine göre (örneğin telefonda veya wc’de “meşgul”) veya “işgal edilmiş” anlamlarına gelir.
  
  kreuzberg’de 1. dünya savaşı öncesinden kalma, bakımsız evler vardı. ortak tuvaleti ve ahşap merdiveni olan binalardı (bunlar daha sonra tadilattan geçti). bunlardan sahipsiz olan daireleri hippiler ve punkçılar işgal eder ve grafitilerle bu marifetlerini ilan ederlerdi.
• o kadar bohem ki, yani normalde öğrencilik biter azıcık kaliteli bi yaşam başlar, yok arkadaş hala elde bira parklarda siftiniyoruz, spätie önünde kırık iskemlede bütün geceyi geçiriyoruz. bi de sikicem bu pahalı ve çalışmayan işçi sorununu adam koca restoran açıyor, 1 milyon euro yatırıyor, 1 tane garson bir tane aşçıyla yürüyor bütün restoran, suratına bakan yok,yemek mi yiyon dayak mı yiyon belli değil. bi de üstüne bahşiş istiyorlar. polonyaya gidiyorum sırf adam gibi dışarı çıkmak için. neyse şimdi berlin kıyısına taşınıyoruz, bence çoğu büyük şehir gibi, ayda bir gün bir hafta sonu güzel, yaşamıycan, gezicen
• adamın her entrysi berlinle alakalı amk, berlinde yaşıyorsun bunu sindirsen mi artık. seni sen yapan tek şey berlinde yaşaman mı?
• spoiler içerebilir.
  
  çabuk öfkelenmesi, yeterince düşünmeden aşırı tepki vermesi...tokyo'yu polise teslim etmesi gibi.
  bir de aşırı yakışıklı olup çıtayı yükseltmesi. teessüp ediyorum.
  
  (bkz: la casa de papel)
• kira fiyatlari.
• - dil problemi: dunyada bu kadar international olup hala daha ingilizce konusunda bu kadar sikinti yasayan bir sehir yok.
  - internet alt yapisi: evin icinde telefon cekmez, eve internet baglatmak min. 2 ay surer. enteresan.
  - turk uberciler kebabcilar: cok iyi olanlari da var, onlar sozum yok ancak club’tan seni alan uberciden muhafazakar bir turk degilsin diye laga luga yemen cok olasi.
  - havalimani: yenisi acildi ancak berlin, hic bir havayolunun hub’i degil. bu yuzden diger baskentlere oranla havayolu baglantilari cok eksik.
  
  ama cennet yerdir berlin. dunya uzerinde bir gencin en mutlu olacagi, her seyi sunan yerdir. candir.
• tüm eş, dost, akraba, hemşeri, ne var ne yoksa aynı bölge/ilçe/sokak vb. gibi dip dibe yerleşerek; sosyalleşmeyi sadece kek-börek, hatta yetmedi dernek adı altında toplanarak, bir arpa boyu ilerlemeden, meraksız/hayalsiz/devinimsiz tekrarlar içinde hapsolarak yaşamaya çalışmak olsa gerek.
  
  onca geniş imkanlara rağmen iki kitap okunmaz, bireysel donanıma dair hiç yatırım yapılmaz ve şehrin ruhuna uygun davranışlarda bulunulmaz... fakat son model arabamızın fiyatıyla ilgili yaptığımız üstünlük yarışında gösterdiğimiz performans ise destanlara layıktır.
  
  daha kendi memleketinden çalınan koskocaman bir şehrin müzesine(bergama) bile gitmemesini de sayabiliriz pek tabii ki... o canıım kütüphane bile kimsesizlikten kapanmadı mı!
  
  sorun şu ki, bu durum maalesef sadece berlin ile bitmiyor. köln'ü de böyle, stuttgart'ı da. hatta tüm avrupa genelini bile dahil edebiliriz.
  ve bahsettiklerim de 60'lı yıllarda giden, dil bilmediği için kedi maması yemek zorunda kalan yurdum insanı değil.
  hala demokrasinin tüm nimetlerinden yararlanıp kendi ülkesine bunu reva görmeyen, şark kurnazlığını akıllılık zanneden ikinci ve üçüncü kuşaktır.(şimdi dördüncü kuşak geliyor, onların akıbeti henüz bilinmiyor)
  
  ayrıca o çekilmez dediğiniz berlin vs. gibi gelişmiş şehirler de bize bayılıyordu zaten. çünkü onlar, sosyal devlet anlayışına, adalete, refaha öyle pat diye kavuştular... hiç çalışmadılar, hiç acı çekmediler. kendiliğinden geniş caddelere, yeşil alanlara, düzgün yapılara, cetvelle çizilmiş sokaklara hep durup dururken sahip oldular.
  ve eminim "gelsin kendi ülkesini güzelleştirmekten aciz bir ortadoğulu da hem emeklerimize ortak olsun, hem de bizi beğenmesin" şeklinde düşünüyorlardır.
  
  pis almanlar işte ne olacak... bir türlü rahat bırakmadılar bizi.