bir anne çocuğunu dövebilir mi sorunsalı

• dövemez , eğer çocuğuna lafla bir şeyler anlatmak ya da onun yanlışını anlaması için küçük oyunlar oynayacak enerjisi yoksa kapatsın tüpleriniii çocuklarını döven mikroplar yüzünden ortalık ruh hastası kaynıyor. ayrıca ben koca insan oldum hala annemin benimle konuşmaması, beni öpmemesi benim için en büyük cezadır. yani kemıklerımı kırsa o kadar canım yanmaz öyle bir sevgi aşılamış kadın muhtemelen bana çocukken zarar verseydi su an annemden sevgi ile değil nefret ile bahsederdim.
• annemden dayak yedim evet. ama şu anda düşününce o dayaklar bence hiç travma yaratmamış hiç iz bırakmamış bende. mesela neden dayak yedim, ayrıntısı neydi hatırlamıyorum. aklıma geldiği zamanlarda hiç üzüntü yaratmıyor bende. ama şefkate ihtiyacım olduğunda buz gibi oluşu, piskolojik olarak yarattığı tahribatlar var ya, hergün istisnasız hergün muhakkak bi tanesini hatırlıyor ve anneme çok kinleniyorum. allah başımdan eksik etmesin o ayrı, ama psikolojik tahribat çok daha ciddi iz bırakıyor diye düşünüyorum.
  
  tabii ki kimse çocuğunu dövmesin ama bence öncelikli olarak kimse çocuğunu şefkatsiz bırakmasın... kimse çocuğunun psikolojisinin içine etmesin. dayak bunların yanında daha masum kalıyor benim için
• (bkz: türk ceza kanunu madde 232)
  (1) aynı konutta birlikte yaşadığı kişilerden birine karşı kötü muamelede bulunan kimse, iki aydan bir yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
  (2) idaresi altında bulunan veya büyütmek, okutmak, bakmak, muhafaza etmek veya bir meslek veya sanat öğretmekle yükümlü olduğu kişi üzerinde, sahibi bulunduğu terbiye hakkından doğan disiplin yetkisini kötüye kullanan kişiye, bir yıla kadar hapis cezası verilir.
• çocuk sahibiyim. kesinlikle yapılamamsı gerekendir. tolerans düştüğü anda bu tarz eylemler oluyor.
  
  dayak hiçbir işe yaramayacak emin olun. o şekilde davranan bir çocuk zaten sözlü iletişimi anlasa o şekilde davranmayacak. dayak da bu noktada mantıksız. çünkü çocuk onu yapmaması gerektigini bilmiyor. hiçbir şekilde bilmiyor. ve siz onun canını acıtarak bir çok şeyi daha mahvediyorsunuz. düzeltilebilecek bir durumu belki de iyice boka çeviriyorsunuz.
  
  siz sadece hıncınızı almak için o anki sinirinizle dayak atacaksınız çocuga. yazıktır.
• tabiki dövemez ama milli gelenekleri yaşatmak adına terlik fırlatabilir.
• çok dayak yedim babamdan. eşim de ayni şekilde kendi babasından. aramızda konuşurduk bazen, ileride çocuğumuz olsa döver miyiz diye. çok delirtirse bi tokat atarız heralde ile biterdi bu konuşmalar. 9 yaşında bir kızımız var şimdi. kim ona el kaldırdırma cürretini gösterirse, o elini alır bir tarafına sokarım, kendim de dahil.
• “annesinden dayak yediği halde anne diye ağlamaktır aşk". böyle bir şey var, dövsün demiyorum elbette,
  (bkz: anne terliğinden kaçma yöntemleri) diye de bir şey var yani.
  
  hayır.
• askerde dayak çok azaldı.
  okulda dayak çok azaldı.
  evde dayakta çok azalırsa her şey daha güzel olacak.
• hayır. önce kendine sahip çıkmayı öğrensin. dövülen her çocuk önceden gördüğü şiddeti başka yerde başka zamanda çıkarıyor. sonra toplum niye huzursuz ?
  sadece türklerde geçerli değil bu durum. şiddet döngüseldir.
  benimki hiç terlik atmadı mesela, annesi de ona atmamış. ama ablasına atıyormuş, o da çocuklarına atmış. böyle bir şey.
• anne baba olmayanlar konuşmasın denilmiş. geleceğin anne babalarına söz hakkı vermezseniz, onları dinlemezseniz dinlemediğiniz gibi seslerini şiddet ile kısarsanız onlardan size şefkatli, merhametli olmalarını bekleyemezsin. ki burada mağdur olan, korunmasız, güçsüz durumda olan çocuk. ve herkes çocukluk yaşadı. ve dolayısıyla herkesin bu konuda bir şeyler söylemeye hakkı var. ayrıca burada dövmek çözüm değil. korku kısa vadede çözüm gibi gözükse de uzun vadede daha büyük sıkıntılar oluşacaktır.