bir beklentinin bağımlısı olup hayata küsmek

• yaşamsal eylemlerin hemen hemen hepsini ezberden gerçekleştirmekle belli eder kendini bu hadise. tüm yaşananlar, stereotipik hareketler gibidir. bilinçsizce, istemsizce gerçekleşmektedirler sanki. sabahları kalkmak, işe/okula gitmek, geri dönmek, arkadaşlarla takılmak, eğlen(ir gibi görün)mek vesaire.
  
  hepsinde yalancılık had safhada, hepsinde rol kesimi maksimal düzeydedir. hayat aslında bir teatral performanstır bu işi hayatlarına adapte etmiş kişilerde. beklentinin ne olduğunu umursamanıza, üzerinde durmanıza bile gerek yoktur. önemli olan hayata küsmektir.
  
  kişi hayata uyum sağlamayı beceremez bir türlü. hep bir geç kalış, hep bir çekiniş vardır gerçeklerden. nehir misali akan hayatın karşısında kulaç atmaya çalışmaz birey. akıntının içinde, onu akıntıdan çekip alacak eli bekler sanki. kaybeder, kaybettiğini farketmez, farketse bile yalanları öyle sistematik ve kaşarlanmıştır ki, kendini bile kandırır.
  
  ekrana boş boş bakar, camdan dışarı boş boş bakar, televizyona boş boş bakar.
  susar bazen, ama susmayı bile sahte bir halde yapar. her şey sahtedir artık. beklentisi için yaşamaktadır, kendisi için bile değil.
• etrafındaki diğer olanakları ve seçenekleri göremez insan, böylece bağımlılığı gittikçe artar.
• (bkz: hadi be)
• (bkz: bir anıyı agırlamakla gecen hayatlar)
• sonunda 'rüyadan uyanınca gördüklerinin sadece rüya olduğunu anlama hissi' ile benzer bir his yaşanır genellikle.
• gecmise yonelik olabilir bu beklenti. kisi gecmisteki hayatinin bir parcasini -animsadigi bicimiyle oldugu gibi- geri isteyebilir. kisi, gercekten yasanmisin, kendi bellegindeki tezahurden farkli olmasini ya da o zaman dilimini paylastigi kisilerce farkli algilanmis olmasini hesaba katamayabilir beklentisini olustururken. kisi, beklentisini olusturan diger kisileri ve ortak sandigi deneyimleri geri getirebilmek icin once kendini belki de daha iyi ifade etmesi gerektigini dusunur ve bir aciklama - ifsaat - donemi baslatabilir. farkli algilamalarin bilincine bu safhada vardigi takdirde yasadigi sandigi seyin kendi kurmacasi oldugu telasina kapilabilir. bu telasi bir varolus sorunu haline dondurmektense (hayatimdaki hersey mi yalan?) kisi etrafindaki insanlarin nasil olup da yasanmislarin gercekligini unuttuguna hayret etme yolunu secebilir. bu durumda kisi, kendisi degil hikayenin diger kahramanlarinin aklinin basina gelmesini beklemek safhasina gecis yapar. bu karamsar ve dingin bekleyis kisiyi zamanla hayata kusturebilir zira gecmise ait ne varsa aslinda hicbir zaman geri gelmeyecektir...
• ne kadar beklenti, o kadar hayalkırıklığı; hayat kimseye bir şey vaadetmez ki... fare dağa küsmüş dağın haberi olmamış...