bir şiirde kaybolmak

• dünya ne ki sevgilim,
  benim sana yaptığım kubbe yanında?
  düşsün, olsun, bırak
  içinde yıldızlar parlıyor.
  kolaydır inanmak kadar inanmamak da.
  ister sal kendini dünyaya, ister kal yanımda
  her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni
  yoluna baş koymak diyoruz
  biz barbarlar buna.
  
  birkan keskin
  
  böylesi bir denizde kaybolmaktır şiirde kaybolmak.
• yarısı yenmiş bir elmaydık bana sorarsan
  ikimizdik, iki kişi değildik
  bakıyorsak birlikte bakıyorduk gözlerimin içine
  birlikte gözlerinin içine bakıyorduk senin
  yanlıştı, doğruydu, hiç bilmiyorum
  sanki bir bakıma ayrılık böyle
  
  edip cansever- uzak yakınlık.
  
  insan bu şiirde kaybola kaybola kendini bulur.
• "hüseyni bir makam büyüyor içimde
  hem çocuğum bu ayrılıkta ben hem anne
  birini ötekinde yitirdiğim ikiziyim kendimin
  ve geçmiş serin bir ülkedir içimde.
  
  aktım eridiğim yerden ve zamandan
  bilmiyorum nerde soğudum,
  dondum nerde."
  
  (bkz: kim bağışlayacak beni)
  (bkz: birhan keskin)
• (bkz: münacaat) / ismet özel
  
  ara ki kendini bulasın.
• bulmaktır anlamı.
  
  kayboldum bu şiirde mesela, ne iyi.
  
  ........
  
  faili meçhul
  
  kollarımda silinmez dövmeler taşıyorum
  eski çağ büyüleri ve sapasağlam asalar…
  gitti diyorlar oysa kaçıyor sadece
  ümit çünkü insanı kendi için var eder!
  güneşse yaşamın serencamı, her çocuk
  her fecir yumrukla söze davranır
  ki onlar büyü bozan kadavraların
  yüklendiği dünyanın payandasıdır
  
  dağa çıkmış deniyor, bir dağ dölleyecek öyleyse rahmimi
  yerin altında ise, balçığım döndürülebilir
  güneşi görmek ya da güneşin yansıttığı bir şeyi
  göz önünde değilse, bana kafi gelebilir
  bilmek şunun için bahşedilmiş olsa gerek
  insanın terk ettiği ümit,
  acaba insandan kesilmiş midir?
  
  kıvrımından ve güzellikler sunan ağzından
  yakalayıp dilin, dilimin sihrini
  ayı ortasından bir nehir gibi
  ayırmamsa istenen inancım telakkim olur
  inancım yeminimdir usum bir paha
  sabrım yedekçimdir, ne var ki daha!?
  
  topum tunçtan değilse, hedefim tunçtan dursun
  annemin duasından yapılmışsa tüfeğim
  gök ile öpüşmek gibi görünür ölüm
  dövmelerim toprağa karıştığında
  boşumdan taşınca cansız bedenim
  depremler düşmanımı kışkırtacaktır
  ki insan doğmadan önce de vardır
  sabırsız, rahminde ha kımıldanır
  
  öldü deniyor fakat gözükmedi gözüme
  ne katil bir cengaver, ne arta kalan kan
  üstlenmedi hiç kimse gösterip ellerini
  maktulün katlinden ne bir gömü, ne lahit
  ne de cesur bir rivayet bırakılmış geride
  çünkü yaşıyor insanda frapan ve eski
  yaşıyor henüz ölmediysek ümit
  korku şunun için yer eder yüreğimde
  insan değilse fail
  acaba ümit
  insanı katletmiş midir?
  
  dr. alper gencer
• ömür boyu süren bir kayboluştur. bir defa kaybolmak yeter.
• bir şiirde kaybolmak, dünyanın en güzel kayboluşu olabilir.
  
  öyle zamanlar oluyor ki, kendini ararken bir şiirde ya da bir yazıda kaybediveriyor olanca varlığını.
  
  kendisini sorguluyor, varlığını anlamlandırmak istiyor, bir anlam bulabilirse ne ala... bulamazsa o tozlu sayfaların arasında kayboluyor, gömülmek istiyor onlara, bir daha çıkmamazcasına...
  
  ki zaten çıkamıyor da. şiirin büyüsüne kapılan, bir daha uzaklaşamıyor ondan.
• mazursun..
  
  https://youtube.com/…4dbrkptov4?si=3mrju3ekfifgfi3l
• silâhlar gördüm
  namlusu akla çevrilmiş sahra topları
  mürekkebin utandığını gördüm basılı kâğıtlarda
  tetiğe basan parmaklarda çare yok, gördüm mürekkebi:
  çare yok, radyoları kapatsam
  çare yok, secde etsem anılarıma
  bu bozulmuş yeminlerin bayrakları altında
  olacak şeymi duymak portakal bahçelerini
  mermiler araya girmeden anlayabilir miyiz artık
  hangi kızlar hangi serin yerlerimize değdi
• yağmurda erimek, sevgilinin kucağında uyumak duygusu.