akutkronik

annelerin garip huyları

huy olarak tanımlanmaz gerçi ama bizimki köyden gelmiş. neyse ablama yeşil nohut verdi seviyor diye, abime elmasını verdi falan. yengeme bir şeyler almış. bana hiçbir şey vermedi. ben de sesimi çıkarmadım zaten. ertesi gün oturuyorum, bu kapıdan koca bir kütükle girdi. sana bunu getirdim diye kıs kıs gülüyor şerefsiz kadın. ''kızım valla kızma, düşündüm bulamadım, sen böyle garip şeyleri seviyosun ben de bunu getirdim'' dedi. ahşap kitaplığıma ara raf olarak kütük koymak istediğimi hatırlamış benim sempatik.

bak yine aklıma geldi eskiler. bu kadın, dolabı yok diye, koliyi ağzı dışarı bakacak şekilde yan çevirir, içerisine kıyafetleri büyük bir özenle katlayıp dizer, üstüne de toz almasın diye örtü sererdi. bir kere de dolabın yokluğunu hissetmedim. benim eski olana olan ilgimle dalga geçerken, kızına huyunu verdiğini düşünemiyor tabi. ben de sesimi çıkartmıyorum.

devamını okuyayım »