caesar

büyükada

bütün çocukluğumun geçtiği, özgürlüğü tattığım, gecenin karanlığını hissettiğim, bir kızın teninin güzelliğine ilk defa şahit olduğum eskiden cennet şimdi ise ne olduğunu bilmediğim yer...

o kadar güzeldi ki çocukken.. her sokağını avucum gibi bilip; sabahtan bisikletle çıkıp, havuza gitmek oradan iskeleye inmek ve bir kaç arkadaşa rastlamak. şimdilerde hayalini kurup, iç geçiriyorum.

hele o sokaklardaki ağaçlar, atların boklarının kokusu, sokakta 10 kişiden 5'ine selam vermek.. ada diyince aklıma gelen şeylerden sadece bir kaçı.

yani anlatacağım ve anlatamadığım o kadar şey var ki ada için.

ayrıca bir çocuğa sorumluluk ve özgür olma duygusunu sonuna kadar veren bir yerdi. çünkü koskoca adada bir başına olabiliyordun. sokaklar, evler, faytonlar ve sen.. ufacık bir çocuk.. tek başına.. ada buydu işte. ufacık bir insan; tek başına koskoca adada dolaşabiliyordu. oraya buraya heryere tek başına gidebilme özgürlüğü.

daha anlatacak o kadar şey var ki. yani şöyle söyleyeyim; şu an orhan gencebay çalsa, bir de rakı olsa. özlemimden hüngür hüngür ağlayabilirim. yaparım.

özledim ulan! özledim!

devamını okuyayım »