cesit cesit deli var

evlilik

eskiden hayatları birleştirme nişanesi ve müştereklik temsili iken, şimdilerde gösteriş nişanesi ve kadınlar için hayat sigortası.

eskiden randevular verilir, limonatalar içilir; biraz daha eskiden mendiller atılır, mektuplar yollanır; daha da eskiden büyüklerin uygun gördüğüyle bir anda aynı eve girilirmiş. evet eskiden gerekliymiş, zorunluluğuna rağmen de güzelmiş. insanlar temizmiş ve tahammül kapasiteleri yüksekmiş çünkü.

şimdilerde evlilik eskiden olduğu gibi naif temellere/gerekçelere dayanmıyor. kadınlar için çoğunlukla iyi gelirli bir erkek bulup çocuk doğurup katanalaşmayla devam eden bir süreç.

aile ve toplum baskısından sıyrılan çiftler için gereksiz ayrıca. zaten evli gibi yaşayabiliyorken belediyeye ben sevişiyorum bildirisi yapmanın bir manası yok.

sıyrılamayanlar içinse tonla gereksiz masrafa ek olarak, "lan biz ne yapıyoruz" hengamesinde kendin haricinde herkesin gönlünü hoş etmeye çalıştığın bir etkinlik.

elbette evlenip çok mutlu olan, aşkımız ölmedi bizim tamam mı diye haykıran, karısına deliler gibi aşık, kocasına tapan; eşi kendine huri, evi kendine cennet olan, üstüne bir de çocuklarıyla oynaştığını bildirecek birçok kişi var burada. saygı duyuyorum. size "kendinizi kandırıyorsunuz, ben sizin ciğerinizi bilirim. mutsuzsunuz!" diyecek halim yok.

burada beş yıllık, on yıllık uzun ilişkiler yaşayan, evlenip boşanan, evlenip çok mutlu olan, yeni nişanlanan, nişan atan, pavyona gitmekten zevk alan, ergenliğinde parayla milli olan, erasmus'ta neler neler götüren, ilk aşkının mont askısını tapulamış, lisede sevgilisine şiir yazmış, sevişmek için kazakistan'a giden falan bir sürü insan var. onlar varken belki de benim böyle bilmiş bilmiş yorum yapmam haddime değil ama ne bileyim. gördüğüm bu...

devamını okuyayım »