favez

festival filmlerinde ara verilmemesi

bir sekilde herkesin taraf aldigi bir konudur. ama taraf alirken dikkatli olmak gerek. "dunyada her yerde boyle o yuzden bu isin dogrusu budur" gibisinden bir mantik ne kadar anlamli? boyle bir mantik zaten her turlu tartisma yolunu tikar. ayrica "ara yapilsin" diyenleri hemen "film dusmani" olarak bellemek cok yanlis. sonucta ara yapilsin diyenler de bunu filmi izleme kosullarinin iyiligi icin savunuyorlar. bissuru entel gecinen insan, haneke filmine girip, butun film ofleyip pufleyip bizim film keyfimizi baltaliyor. filmin arasinda onumuzden geciyorlar, ceple konusuyorlar. "ben hollywood sevmem, ben baska tur filmler severim" demek cok kolay. bu bir kimlik manifestosudur. bu kimligi uzerine gecirirsin, ama o kimligi tasiyamazsin. arkadas ortamlarinda bu tur laflar edip kulturel prim elde edenler filmlere girip paso konusuyorlar... "ara yapilsin" demek bir oneridir, film dusmanligi degil. gercekciligin cok daha onemli oldugu tiyatroda da (cogu oyunda) ara yapilir. ara denen sey, gercekten de bu kadar da nefret edilecek bir sey degil, ama bir sekilde boyle bir kani olusmus. film denen seyin bir ruya deneyimi olmadigini, seyirci ile perdede gordukleri arasinda mesafe olmasi gerektigini, avrupa sinemasi ekolu soyler zaten. avrupa modernist sanat sinemasi seyircinin filme kapilip gitmesini istemez, seyircinin film izledigini bilmesini, film uzerine dusunmesini ister. filme ara verildiginde bir sey kaybetmezsiniz, 10 dakika boyunca o duyguyla yasarsiniz zaten. kitap okumak gibi. seyircinin filmin icinde yasamasini hollywood ister, ara verilmemesi hollywood'un daha isine gelirdi o bakimdan, cunku ara yabancilastirici bir seydir, bir anda filmden cikip, gercek dunyanin havasini solursunuz. emek sinemasi'nda festivallerde ara yapilmasi gercekten de cok zor, ama oyle bir aliskanlik yok zaten. filmler hep 10 dakka gec basladigi icin de, insanlarin fuayede takilmasi cok dogal. her sey aliskanlikla ilgili. ama iste dunyada da boyle.

devamını okuyayım »