mems

bir çerkes'ten bir kürt'e açık mektup

1980 doğumlu çerkez kökenli bir türkiye cumhuriyeti vatandaşıyım. babam emekli astsubay. annem de babam da onların dıdılarının dıdıları da çerkez. 34 yıldır bir kez bile olsun hiç bir yerde çerkez olduğumu gizlemedim. buna gerek de duymadım. hayatımda tek bir sefer bile çerkez olduğum için ayrımcılığa uğramadım. hiç kimse dilimi öğrenmeme engel olmadı. hatta bunu öğretmeye üşenen ailesinden öğrenemeyen çerkez arkadaşlarım, gidip kuzey kafkasya kültür derneklerinde kendi dillerini, alfabelerini, kültürlerini öğrendiler.

babamın mesleği sayesinde türkiye'nin dört bir yanını dolaştım. çocukluğum doğuda geçti. çocukluğumdan, babam asker olmasına rağmen, kürt halkına dair tek bir kötü anım bile yok. babam bingöl/kiğı'da görev yaparken karakol basılacak haberleri yayıldı. o zamanlar okula bile başlamamıştım ama çok iyi hatırlıyorum. bir takım amcalar ve abiler karakolun dışında ve içinde asker abilerle beraber nöbet tutmuşlardı. anneme kim olduklarını sorduğumda bana teröristlerden bizi korumak için askerlere yardım eden köy halkı demişti.

terörist... işte benim bildiğim tek kötü şey oydu. annemi elinde g3 ile babamla beraber sabahlara kadar nöbet tutturan kişiler. askerlerin ve köylülerin öldüklerini duymak. babamdan önce kiğı'da görev yapan komutanı, kucağında çocuğu ile vurduklarını bilmek. eşinin, neden askerler yalvardığı halde saatlerce kapısını açmadığını yeni yeni anlıyorum. aynı korku ve öfke işte annemin nöbet tutmasını sağlamıştı. hatta köylülerin bizi korumak için karakola gelmelerini sağlamıştı.

vatan? benim için vatan işte orasıydı o zamanlar. o dört duvar, çok sevdiğim kürt arkadaşlarımın evleri ve bahçeleri. benim için, n'olur bir gece bizde kalsın diye anneme yalvaran kürt ablalar ve mis gibi yemekler yapan kürt teyzeler... asker abiler ve ağalar bu vatanı korumak için, kürt halkı ve annem de dahil hep beraber nöbet tuttular. kürt kürt deyip duruyorum ama kürt olduklarını o zaman bilmezdim. babamın ve annemin ağzından kürt, türk, çerkez sözleri pek çıkmazdı.

şimdi biliyorum ama. zorla da olsa öğrettiler. vatan? vatan benim için işte o annem ve babamın canını ortaya koyarak korudukları yer. zamanında büyükleri de aynı şeyi yapmış. sen tersini iddia etsen bile seninkilerin de korumak için zamanında aynı şeyleri yaptığı yer. bana istediğin kadar hikaye anlat. ben ne gördüğümü gayet iyi bilirim. ha, tabi o kadar toz pembe olmadığını da biliyorum. gezi'de de gördük bir takım şeylerin nasıl çarpıtıldığını. aynı zamanda bir takım teröristlerin olayı nasıl çarpıttığını...

çerkez arkadaşım, türk arkadaşım, kürt arkadaşım ya da her ne isen, benim bu isimlerin bir anlam ifade etmediği bir vatanım vardı ben çocukken, annemin korumak için nöbet tuttuğu. hah işte ben o vatanın evladıyım. vatanımı böyle kirlettiğiniz için hepinize öfkeliyim. ama hala hiç birinizden nefret etmiyorum. edemiyorum. biliyorum ben. gördüm! yemin ederim gördüm, herkesin beraber yaşadığı yerleri gördüm! bunların şu taraf ya da bu taraf için basit şovenist bir ayrımcılıktan çok daha öte oyunlar olduğunu görün isterdim. bu olasılık üzerine biraz kafa yorun. şüphe duyun.

alın size açık mektup.

devamını okuyayım »