ronesans adami

metroda engelli asansörünü kullanan insanlar

hiç yapmadığım ve ihtiyacım olmadıkça da yapmayacağım bir hareket. yine de yapanlardan nefret etmedim. kimin ne derdi var bilemezdim. onları geçin, kapıların açılmasıyla birlikte asansör yarışına giren sprinterlerden bile nefret etmedim inanın. nefret değildi, başka bir şeydi. nefret etmek o kadar kolay değildi, olmamalıydı da.

ve bugün...

metroda engelli asansöründen çıkan 30 yaş civarı, birisi engelli 4 kişi gördüm. engelli olan ağır-aksak ve iki büklüm şekilde zorla yürüse de gülerek muhabbet ediyorlardı. sonra bizim engelli doğruldu ve arkadaşlarının kahkahalarına eşlik ederek ceylan gibi sekmeye başladı. belli ki çok eğlenmişlerdi. işte o an midemde hissettim nefreti.

devamını okuyayım »