shellyy

alerjik astım

bu lanet hastalığı artık hayatımdan attığımı düşünüyorum. küçükken doktorlar 7 yaşıma geldiğimde bu hastalığın kendiliğinden geçeceğini söylemişlerdi ancak 18 yaşıma kadar ilaç tedavisi görmeye devam ettim.

önceleri pulmikort inhaler kullandım yanında ventolin vermişlerdi küçük bir çocuk olduğum için bu ilaçları bir boru vasıtasıyla kullaniyordum boru dediğime bakmayın adını tam bilmediğim için bir aparatla kullanmıştım.

ardından serevent, biraz daha büyüdüğümde yuvarlak formlu toz inhaler olan seretide kullanmaya başladım. bu ilaçlar hayvani şekilde kortizon içeriyor e tabii ben de hayvan gibi kilo aldım haliyle. 8 9 yaşından itibaren seretide ventolin kombosuyla hayatıma devam ettim ancak 13 yaşımda 60 70 kilolari görmüştüm tabii.

sonra doktorlar baktı bu hayvan iyileşmiyor kilo ver belki faydası olur dediler hurra ben kilo vermeye falan çalıştım o zamanlar moda bir program vardı "astım spora engel değildir" hiç veremedim tabii devam etti bu hastalık.

14 15 yaşlarımdayken albio firmasının sattığı alk tarafından geliştirilen bir aşı kullanmaya başladım. aşı diyorlardı doktorlar. ilk başlanılan dozlarda alerjik bir reaksiyon görülmezse alınan doz yavaş yavaş 1ccye kadar yükseltildi. önceleri haftada 1 doz alınan aşı sonraları ayda 1 doza geldi ve bu tam 18 yaşıma kadar sürdü. ne oldu ne bitti bilmiyorum. o günden sonra lise bitti ben de doktora gitmeyi bıraktım. bir daha ne seretide kullandım ne ventolin. ne astım krizi oldu ne de aşırı bir nefes darlığı. anladığım kadarıyla işe yaradı diye düşünüyorum.

geçen yıllarda doktora gitmiştim rutin bi kontrol için herhangi bir sıkıntı yok dedi ciğerlerde. solunum fonksiyon testi yaptı, bi de sonra kilo ver dedi haklısın hocam dedim yıllarca kortizon dayayın sonra kilo ver güzel mantık valla dedim içimden ve çıktım.

evet şimdilerde kilo vermeye çalışıyorum. tam 20 yılımı heba eden bu hastalık yüzünden sosyal ilişkilerimin çöp olması da cabası. herkes dışarıda hop hop koşarken ben evde onları izlerken hayat çok güzeldi sayın alerjik astım. bu hastalık varken sevgilim bile olmamıştı lise bitene kadar böylesine bir asosyallik düşünün.

şimdilerde aştık bunları tabii. sevgilim de oldu , birileriyle de öpüştüm. annem hep küçükken derdi "ilaçlarını aksatma oğlum bir kızla öpüşürsen nefesin daralmasın" gülerek hatırlıyorum.. şu an onları denedim anne daralmıyor gayet rahatım. bunu sana söylemedim tabii ama olsun :)

sonuç olarak bu yaz kilo vermeye başladım tabii biraz geç başladım farkındayım ama 20 kilo verdim sevinebilirsin sayın okuyan ama hâlâ var tabii yağlar devam ediyorum. sosyal ilişkilerin ne oldu diye sorarsan insanlardan nefret ediyorum çok fazla arkadaşım yok hâlâ, 2 3 dostum var yetiyor.

bana katkıları oldu bu lanet hastalığın ama çok kitap okudum, çok düşündüm, çok konuştum kendimle, birileriyle konuştuğumda herkese o kültürlü imajını rahatlıkla geçirebiliyorum imaj da sayılmaz biraz öyle oldum galiba.

elveda alerjik astım umarım bir daha ne adını duyarım ne de ilacını görürüm hayatımdan siktir olup gittiğin için çok mutluyum,

nefes almak, rahat uyuyabilmek ne güzel bir duygu!

devamını okuyayım »