tamarix smyrnensis

kendini yenmek

bir insanın kendisine yapabileceği en büyük iyiliktir. çok kişisel bir yazı olacak ama, birilerine ulaşırsa belki bir yardımı olacağını umarak yazacağım.

her sabah, kendimi bildim bileli her sabah yataktan zar zor kalkardım. her sabah güne yeniden başlayıp insanların arasına yeniden karışmak beni korkutur ve mutsuz ederdi. insanlarla nasıl iletişim kuracağımı bilemez, kendimi bir köşeye çeker hayal kurardım. kendimden nefret ederdim. çok uzun bir süre kendimden nefret ettim aslında. hiçbir şeyimi beğenmez, her şeyimi eleştirip dururdum. zekamı yeterli görmez, aynaya baktığımda gördüğüm karşısında sinirlenir, yeteneklerimden emin olamazdım.

kendime tüm yaşamım boyunca "çok çekingensin tamarix; neden daha güzel değilsin tamarix; böyle doğmak zorunda mıydın tamarix; doğmasaydın ya tamarix"e varıncaya kadar her türlü şeyi söyleyip eziyet ettim. yüzümü ve vücudumu beğenmez, zeki olmadığımı düşünür, neden daha iyi çizemiyorum diye kendime kızardım. kendimi böyle olduğum gibi sevemezdim işte.

aslında insanın kendisini olduğu gibi kabul edip sevmesi kadar büyük bir yalan yok. inanmayın. kendimi böyle olduğum gibi sevmek zorunda değilmişim. böyle kalmak zorunda değilmişim ki. tüm yaşamım boyunca "ben böyleyim" diye kendimi kandırmışım. kandırmak denemez aslında. değişebileceğimi, iyiye ve güzele doğru değişebileceğimi hiç söylememişim kendime.

insanın gidip kendisini iade edip yenisini almasından söz etmiyorum. tüm yüzünü ve vücudunu, tarzını yenilemesinden de söz etmiyorum. insanın alıştığı, bildiği, gördüğü, inandığı her şeyi döküp saçmasını, sonra derleyip toplaması gerektiğini söylüyorum. düşünce odasını dağıtıp toplamak aslında. evet, her şey kafanın içinde; ama baş ağrısı değil ki bu aspirin atınca geçsin. her şey kafanın içinde; çünkü tüm o çarpık inanışları düzeltip gerekirse atıp yenilerini almak gerekiyor. kendinizi yenmeniz gerekiyor. saçlarını beğenmiyor musun? kestirme, uzat. yüzünü beğenmiyor musun? gülümse. vücudunu beğenmiyor musun? yeme arkadaşım, çikolata yeme. çık koş. sen ağaç değilsin. zekanı beğenmiyor musun? daha çok çalış. yeteneklerini beğenmiyor musun? daha çok çiz. düşün tamarix. aklını kullan. aldığın tüm eğitim, okuduğun onca kitap kendine bir yarar sağlamayacaksa, yaşadıklarından öğrendiğin şeyler davranışlarında olumlu değişiklikler yapmayacaksa, sen kendini karanlığa gömüp üzüleceksen, başkaları için ne yapabilirsin ki? kendine yardım edemiyorsan başkalarına nasıl yardım edeceksin, söylesene? eğer bunların hiçbirini yapmıyorsan, değişmek için tek bir çaba bile sarf etmiyorsan da sızlanma. surat asıp şikayet ederek kimsenin canını sıkma hakkına sahip değilsin. değişebilirsin tamarix. bunu sen de bal gibi biliyorsun. yapmıyorsan üşengeçliğinden. bunu çok iyi biliyorsun.

biliyorum. her sabah, her sabah kendimle boğuşuyorum ve galip geldiğim her sabah koşarak güne başlıyorum. kendimi yendiğim her sabah kilometrelerce koşuyorum. koştuğum her sabah güneş daha parlak, gök daha mavi, ben daha güzelim.

eğer yapabilecek olsaydım kendimden nefret ederek yataktan çıkmadığım her sabahı yataktan fırlayıp koşmaya gittiğim sabahlarla değiştirirdim. giden şeyler için pişmanlık çok yersiz; ama kendime acı çektirdiğim her gün için kendimden özür diliyorum artık. yapabilirim. yapmıyorsam üşengeçliğimden.

her sabah, her sabah kendimi yeniyorum. kendimi yendiğim her sabah daha çok üretiyorum. yaşama daha çok karışıyorum. kendimi daha çok seviyorum.

bugün de koştum. koşmasaydım başaramazdım. istemeseydim de başlayamazdım. koşmaya başlamak, gökyüzüne açılan bir pencereyi zorlamak gibi. koşmaksa o pencerenin gökyüzüne açılması gibi. koşuyorum; gökyüzüne bakarak gökyüzünün ciğerlerime dolmasını hissediyor ve daha hızlı koşuyorum. ruhum özgürleşiyor. yaşadığımı en çok o zaman hissediyorum.

yapmadığım, yapmadığım için başkalarını suçladığım her günün acısını şimdi her şeyi daha çok yaparak çıkarıyorum.

beni yapmaktan alıkoyan nedir diye sordum kendime. dürüstçe yanıt verdim. hiçbir şey. isteyen bir yürek ve akıl için bir yol mutlaka var. gökyüzüne açılan bir pencere arayan, mutlaka buluyor.

devamını okuyayım »