tamarix smyrnensis

çok sevip çok özlediği halde aramayan insan

olmadigim, olmak da istemedigim insandir. baslik romantik iliskilerle ilgili olarak acilmis ama, ben daha genis bir acidan bakarak yazmak istiyorum.

"yaptigin hicbir seyden karsilik bekleme. istedigin icin yap. icinden geldigi icin yap. icinden geldigi gibi yap. fazla gururlu olmak iyi bir sey degildir. ara. sevdigini soyle. erteleme." dendi bana. sonra da "seni seviyorum. iyi ki varsin." dendi. sarildik. sansli bir cocuktum.

sevdim ve sevgim karsilik buldugunda -ki karsimdakinin kim oldugu fark etmezdi- hep sevindim; ama karsilik bekleyerek sevmedim ki ben. sevdim; cunku icimden sevmek geldi. soyledim; cunku icimden soylemek geldi. karsiliginda ayni cumleleri duymadigim da oldu ama, insanlarin kim oldugu fark etmeksizin sevgiyi gosterme bicimlerinin ayni olmadigini kesfettim zaman icinde. birine ben "seni seviyorum." diyordum. o susuyordu; ama ben biliyordum ki o beni onemsiyordu. eve vardigimda aramami istiyordu. merak ediyordu. baska biri soz gelimi, bana beni sevdigini soyleyemiyordu ama, taa uzaklardan bana mektuplar, icini agzina kadar yiyecekle doldurdugu kargolar yolluyordu. kimisi onca yogunlugunun arasinda firsat yaratip kilometrelerce yol tepiyordu. belki bu benim sansimdir ama, sevginin karsilik bulmadigini hic gormedim ben. arkadaslar acisindan konusuyorum tabii.

ben ararim. birini cok seviyorsam ve ozlemissem mutlaka ararim ve soylerim de icimden gecenleri. sevdigim insanlar icin bir seyler mutlaka yaparim. onlar icin zaman ayiririm.

yasam, sevgileri kendimize saklamak icin fazla kisa.

duzeltme: icerik.

devamını okuyayım »