unknown artist

lost

böyle dizi, film, kitap falan izleyip/okuyup olayın sırrını diğer herkesten önce çözdüğünü sananlar veya bununla övünenler beni rahatsız eder. diğer yandan ise, insanların bu dizinin finalinden tatmin olmamasından yola çıkarak "insanları" çözdüğünü sananlar beni asıl tiksindirenlerdir. ben bir insanı çözdüm diyeni bile aşırı ukala görürüm. hele ki bir adam çıkıp tamamen farklı dünyaların insanı olan bireylerden oluşan bir kitleye "hepinizi çözdüm" diyorsa, o adamın safi bir dangalak olduğunu düşünürüm direk.

ben lost'la ilgili sonraki bölümlere dair hiçbir teori üretmedim, bu teorilere de pek pirim vermedim. tek yaptığım şey, okuduğumuzu anladık mı tarzı çözümlemelerdi. ve evet, lost'un finalinden tatmin olmadım. bu benim lost'ta hayatımı anlamlandıracak bir şey aradığım manasına niye gelsin ki? niye ben hayatımın bu kadar acınası olduğu ithamıyla karşılaşıyorum? lost'la hayatın ne alakası var arkadaşım? sen herhangi bir şeye kızdığında biri gelip sana "evet kızıyorsun, çünkü bu senin hayatının anlamı yerine koyduğun bir şeydi" dese adama ne dersin?

hala anlamayanlar için, evet sorular soruldu ama senaristler sorular üzerinden prim yapıyordu zaten. pazarlamaları sürekli "cevaplar geliyor" üzerineydi, bu kadar basit yav. basit.

lost'u david lynch filmleriyle kıyaslayanlar ise dangalağın en önde gidip bayrak sallayanıdır. bu arkadaşlara scrotie mcboogerballs'ı okutsak içerdiği sosyal mesajları, post-modern kurguyu çözümleye çözümleye bitiremezler. akıllılar sizi.

devamını okuyayım »