zahmet

mamadou niang

galatasaraylı, beşiktaşlı arkadaşlar bizim heyecanımızı anlayamazlar. yıllardır defansın arkasına atılan bir topta, güzel kavisli bir orta ceza sahasına yönelirken, şık bir ara pasında heyecanlanmamayı öğrenmiştik. alex'in çarptırarak gol atma girişimlerine alışmış, kalecinin üzerine giden, boş kale yerine top toplayıcı çocuğun kucağına giden şutlara alışmıştık. bu insan yarması arkadaşla yıllar sonra yeni bir heyecan yaşıyoruz, adam gol atıyor yahu. evet, inanılmaz ama gol atıyor, karşı karşıya atıyor, kafayla atıyor, çalım atarak adam geçip atıyor, iki kişi arkasından asılıyor, gerekirse pozisyonu kendi yaratıyor da yine gol atıyor. kaçırıyor da tabii, kaçırsın da, 3 tane kaçırıp 1 tane atması bize dünya harikası gibi geliyor, çünkü biz 1 tane atıp onlarca kaçıran bir ekole (!) alışmıştık.

devamını okuyayım »