borç para isteme fobisi

• kolay kolay kimseden para istenilmez. istenilmemesi de gerekir. malum herkes borç harç içinde.
  
  bir de para isteme mevzusunu, istenileni geri vermeyerek suistimal edenler olduğundan, kimse vermek istemez. bu istemeyi alışkanlık hâline getirenler olduğundan ortamı güvensiz bir hava sarmış.
  
  o yüzden insan borç isterken bir ister, bin düşünür. bu konu da benim fobim var. kimseden borç para isteyemem. fakat bugün ev kirasını ödeyemediğim için gerçekten zor durumda kaldım ve hayatımda ilk defa borç istemek zorunda kaldım.
  
  bu fobimi yenmek adına, dost dediğimiz, bize sıcak yüreğini gösteren insanları sınamak ve nabzını ölçmek için; telefonumda borç verebilecek durumda olduğunu düşündüğüm kişilere, ekseriyetle tanıdık avukatlara mesaj attım.
  
  benim için bu durum aramızdaki ilişkiyi yeniden değerlendirmek için de bir tecrübe ve aynı zamanda bir sosyal deney oldu.
  
  onların; nasılsın? var mı bir şeye ihtiyacın? sorusundan sonra borç istediğimi görüp , yanıt vermeyenler oldu. açıkta param yok (vadeli hesapda demek istiyor) diyen oldu. şuan sıfırım bu hafta gönderirim, sağdıçlık yaptım çok pis dardayım, ev yapiyorum, bu aralar durumlar sıkışık diyende. hiç gevelemeden; gönderirim diyen de oldu. gerçekten durumu sıkışık olanları tenzih ederek söylüyorum, dost görünen insanların yüzlerini tanımak için iyi bir fırsat oldu. en çok da patron avukatların bin lirayı çok görmesi şaşırttı beni.
• henüz kimseden borç para istemedim umarım hayatım boyunca da istemem. bakkala 25 kuruş eksik çıkınca adam sonra verirsin dediğinde bile rahat edemiyorum. bunun tam tersi olan insanlara da genelde lisede rastlanır. vardır böyle her gün 10 kuruş dahi olsa toplayan tipler. bizim sınıfta da ali diye bir yavşak vardı kesintisiz her gün para toplardı, sevgilisine hediye beğenir parasını okuldan toplardı. ciddi ciddi 10-25-50 kuruşluk toplaya toplaya kız arkadaşına kolye almıştı. toplayan,böyle meslek haline getirmiş kişilere para veren tipte değilim ama izlemesi bile o kadar rahatsız ediciydi ki. yine aklıma geldin yüzsüz pezevenk gittiğin üniversiteyi bile sömürüyosundur şimdi