• hep alışması gereken çocuktur. gitmelere, gelmelere, ayrılıklara, özlemlere alışması gerekir, alışması beklenir.
    yaz tatilinde anneanne evine, babayla tatile, babaanne evine alışmalıdır.

    (bkz: eylülde gel)

    eylülde yuvasına dönecek minik kuşum. gelecek yaza kadar alışması gereken yeni sınıf arkadaşları ve öğretmenleri var.
  • annem babam ve benim aynı karede olduğumuz tek bir fotoğrafın olmamasıdır.
  • herkesin falsolu bir soru sorduğunda "ayy kusura bakma bilmiyordum" demesi. benim ise içimden "ne duyar kasıyon la noldu sanki" demem.
  • o ben oluyorum. 21 yaşındayım ve ergenliğimde ailemin dağılmasını o kadar çok istemiştim ki anlatamam. zaman geçti devran döndü. her şey yolunda artık dedik ablam,annem,babam,ben her şey güzel bir dinginleme var. hayata düzeliyor dedim içimden. çok geçmedi bunu dedikten 1 ay bile geçmeden annemle babamın bosanacagini öğrendim. sevindim mi ? üzüldüm mü ? hiç bilmiyorum. hissizlestim yalnızca. 27 yıldır evli olan annem ile babam boşandı ise ben gibi sabırsız bir insan bir evlilik yürütemez idi. (annemdeki sabirin milyonda biri insanlığa geçse insanlık çığır açacak kadar hoş niyetli olur düşünün öyle bir kadın)
    her ne ise velhasıl boşandılar. annem ve ablam niğde'ye, babam ise yalniz antalya'da kaldı. ben ise ısparta'da okuyorum. olan bana oldu a*mina koyayım. ben parcalandim aile değil. şimdi tatillerde nereye gidecem derdi oldu. genellikle annemlerin yanına gitmeyi yegledigimden ötürü peder bey tripleniyor. yine bize dertler, yine bize sinirler var.
    bitmez bu so*kuk dünyada benim derdim.
    yüce rabbilalemin e hadi bitir su kaderi diyorum. plz.
    (bkz: evlenmeyin)
  • eğer aile bireyleri çok kavgalı bir şekilde ayrıldıysa ve boşanmadan iki taraf da baya etkilendiyse (taşınmak vs.) boşanamamış aile çocuğuna benzer bir ruh haline de bürünebilebilirler. yani eğer yer yurt dağıldıysa, anne baba ülkenin farklı ucuna gittiyse ve yanında kalınan ebeveyn bu olaylardan dolayı eski eşini suçluyorsa hatta bunu çocuğun yanında yapıyorsa çocuk da bundan etkilenir. ebebeynin ruh hali çocuğunkini de etkiler çünkü aynı ortamda yaşıyorsunuz, niye etkilemesin? ebeveyn her olayda karşı tarafı suçlarsa, (allah babanın belasını versin,bu durumda olmamızın sebebi o inşallah felç kalır vs.) çocuğu da etkiliyor bu ruh hali. bir de en çok yaşanılan diyaloglardan biri aşağıdakinin değişken versiyonunudur:
    x kişisi:annen çalışıyor mu?
    çocuk:evet.
    x:e ne yapıyor parayı babana mı veriyor ehehe
    ç:annem ve babam görüşmüyor.
    x:ha? haa* üzme kendini ya olabilir insanlık hali. e peki baban tekrar evlendi mi? genç adam sonuçta hayat yalnız geçmez.
    çocuk içinden yeter be sana ne evlendiyse evlendi sus artık diyerek ortamı terk eder. bu arada annesi babası boşanmış çocuğa baban yalnız duramaz genç adam evlensin evlensin diyecek kadar öküz bir insan olmayın.
  • cocuğun karakterine kesinlikle etki ediyor. aileler ortada cocuk varsa boşanma konusunu iyi düşünmeli derim her zaman.
  • iki çocuk sahibi bir baba olarak girdileri merakla beklediğim başlıktır. genel yargı mutsuz evliliğin çocukları daha fazla yıpratacağı yönünde ancak merakım şu ki huzursuz ortamı absorve eden bir baba varken de yıpranma payı aynı düzeyde olur mu? aklımda tarifsiz sorular...
  • boşanmamış ve sürtüşmeli, saygısız, sevgisiz bir evliliğin çocuğu olmaya tercih ederdim. insanların birbirlerini de çocuklarını da yıpratmalarına gerek yok.
  • sorun yok dostum. iki kusiden biri boşanıyor zaten. yaşın 27 ise olayi daha iyi anlarsın. 5 yasinda olsan daha zor olacaktı. sakin onları birleştirmeye çalışma. birak hayatlarını yaşasınlar.
  • biz yalnızca kavgaları uzun sürecek bir çifttik. ama kızımın gözleri o zamanlar boşanmış anababa çocuğu gözleriydi. şiddeti azaldı, ama geçti mi bilmiyorum.
hesabın var mı? giriş yap