breaking all illusions

• albümdeki tek adam gibi parça. aslında çok sinirliyim lan şu an niye dream theater hep böyle şarkılar yapmıyor diye. ayrıca myung sen bambaşkasın olum. beyler, grubu bu adamın üzerine yapın. bak adam nasıl ürünler verecek. of myung bizim eve gelsene. daha fazla şarkı yapsana. (bkz: myung bizi diskoya götür)^*
• iyi müzisyen olmak ve iyi müzik yapabilmek ayrı şeylerdir ya. bu ikisini beraber çok iyi yapanlar da azdır haliyle. bu şarkı bu azınlığı temsil ediyor işte.
• adtoe'nin 8. şarkısı.
  
  sözler: john petrucci, john myung
  
  with the sun in place
  there's a test of faith
  streams of thought awaken
  
  new realities
  singularities
  breaking all illusions
  
  sudden burst of heat
  burning source of life
  masterful destruction
  
  power's not an act
  it's understanding truth
  changing my direction
  
  live in the moment
  breathe in a new beginning
  wisdom revealed
  as i unlearn to learn
  
  life's biggest battles
  often fought alone
  my spirit brings me home
  
  emerald thoughts flow
  through my consciousness
  drawn to curses left behind
  test of will the threshold to one's faith
  starts a fire in the mind
  
  searching out
  reaching in
  to arrive
  where i began
  sights remembered
  in the light
  
  searching out
  reaching in
  to arrive
  where i began
  sounds remembered
  come alive
  
  embrace the days
  don't turn away
  life's true intent needs patience
  karma starts the signal
• beklenen büyük dream theater bestesi.
• olmus bu parca olmus. herkes dinlesin! herkese dinletin!
• uzun zamandır ilk defa labrie'nin sesinin hüzünlendirdiği,petrucci'nin nasıl bir ruh haliyle yazdığı ve çaldığı belli olmayan gitar solosuyla a dramatic turn of events'in belki de en iyi şarkısı.
• (bkz: a dramatic turn of events) albümünün gerçek final şarkısı olan inci tanesi. dream theater'ın klasikleşmiş epik albüm finallerinin havasına sahip. (bkz: beneath the surface)'ın bir dili olsa " aslında ben yohum" diyecek de, diyemiyor. grup ahalisinin, buna grubun çömezi mangini de dahil, tüm hissiyatını ortaya koyarak çaldığı albümdeki tek parça. images and words soundunda bir şarkıyı yıllardır bekleyenler, alın size i & w referansı. 19 yıl öncesine selam niteliğinde. grubun son albümlerinde şarkı sözlerinde ve müziklerde petrucci ve portnoy'un ağırlığı iyice artmış durumdaydı. rudess ise kendini göstermek için arada "fiçuuv"luyordu. şarkılar grupça icra edilse de bir kişisellik sezilmekteydi ve bu grup ruhunu etkiliyordu. özellikle portnoy'da bu çok belirgindi. eskiden beri kişisel şarkılara sahne olan bu tiyatro mike'ın yeni nesil metal gruplarına sarmasından önceki zamanlarındaki ruhunu yakalayamıyordu. sonlar birden olaylar olaylar ve portnoy garibim gitti. sanki biri tiyatronun yıllardır kapalı olan pencerelerini açmış, içeri temiz hava ve ışık dolmuştu. son 10 senenin pası kiri, domestos saldırısına uğramışçasına uzaklaştılar. portnoy'un peşine takıldılar. peki sonra, gruba tam anlamıyla ne mi oluyor ?
  breaking all illusions ile birlikte, 1999 yılında söz yazımını dt tarihinin tozlu raflarına kaldırmış myung abimizin, iş başa düştü diyerek clark kent edasıyla söz yazma olayına dönüşünü görüyoruz. tibet öküzü kutsal petrucci, yazarken nasıl kafalar yaşadığını hala çözemediğim ve iç kanamaya sebep olan solo performansıyla üzerimizde psikolojik oyunlar oynuyor. uncle jordan ne hikmetse kaotik sololarının yanına yaklaşmadan, ortalığı dağıtmadan klavyesine narin dokunuşlar yapıyor ve bizlere scenes from memory, i & w performanslarını anımsatıyor. vancouer korsanı labrie ise sesiyle adeta kalplerimize yumuşatıcı döküyor. enstrümantal bölümler desen, oturup the wall plağı dinlenmesi gibi bir nostaljiye sahip. grup elemanlarının bu mistik, bu kimyasal, bu nostaljik performansı karşısında adamda bağışıklık sistemi falan kalmıyor ve şarkının hastası olunuyor. dream theater klasikleri arasına gireceğine şüphe yok.
• dream theater'in en iyi şarkısı demek istemiyorum. diğerlerine haksızlık etmek istemiyorum... ama çok iyi parça be. çok iyi be. valla bak. hakikaten bir şaheser.
• dream theater ile ilgilili her unsuru barındırmayı başaran son zamanlarda yapılmış en iyi şarkı.
• yaklaşık 12,5 dakikalık mükemmel bir dream theater şarkısı; muhtemelen hayatımın büyük döneminde fon müziği olabilir. mevsimsel geçişler gibi keskin geçişler var şarkıda ve tam bir progressive şarkının yapması gerektiği gibi insanı duygudan duyguya sürüklüyor. sololar aşırı duygulu, klavye partisyonları ve sözler müthiş. şarkıyı ilk dinlediğim andan beri hemen hemen her gün dinliyorum, benim için hep taze kalıyor bu şarkı ve her seferinde yeni hissediyorum.
  
  embrace the days
  don't turn away
  life's true intent needs patience
  karma starts the signal
  
  ayrıca (bkz: a dramatic turn of events)