buram buram ter koktuğu düşünülen yerler^*

• (bkz: ülkü ocakları)
• halı sahaların giyinme kabinleri. ayak da kokar.
• fabrikalar.
• asansörler...
• sultanbeyli otobüsleri ve minibüsleri
• hey gidi ilkokul yılları. okuldan bir saat önce okul bahçesinde maç başlar, tenefüslerde devam eder, okul çıkışları bir saat daha devam eder. sınıf da ter kokusundan ahır gibi olurdu dolayısıyla. üstelik kız arkadaşların da sınıftaki ter kokusu yüzünden bizden tiksindiği değil tam aksine özenip ara sıra maçlarımıza katıldığı yıllardı. skoru unutmayıp ertesi gün kaldığı yerden devam eden ve hafta boyu süren maçlar. anadolunun bağrında ilçede, sakin çevrede yaşadığımız için anne babaların çocukların peşinden ayrılmadığı değil bir çok konuda serbest bıraktığı yıllardı. şimdi nerde yaşarsan yaşa sınıfın kapısına bırakıp sınıfın kapısından alınıyor çocuklar. çok şansızlar gerçekten. o zamanlar okula gidiş gelişler bile çok maceralıydı. güvenilirlik, özgürlük, kendini tanıma, çevreyi tanıma, koşma yorulma, emek ve özgüven. eşittir ter kokusu