cahit sıtkı tarancı

• ne doğan güne hükmüm geçer,
  ne halden anlayan bulunur;
  ah aklımdan ölümüm geçer
• zaman zaman geriye dönüp baktığımda "acaba?" dediğim duygularda ve hislerde her zaman bana dizeleriyle seslenen şairdir:
  
  "sen kendi gecende gidersin, ben kendi gecemde;
  vazgeç kardeşim, ayrıdır bindiğimiz gemiler..."
• doğan güne hükmü geçmeyen insan. etrafındaki kimse de halinden anlamamıştır. aklından hep ölümü geçen bu yazar bu süreçte yakınındaki bahçelere, çiçeklere kuslara bakar olmuş. çok bunaldığında rabbine yakarır:
  "korkmuyorum verdiğin elemden, her sıkıntıyı kabul ederim yeter ki güneş çekilmesin penceremden" diyerek isyanını da ifade etmiş bir yazardır.
  
  toprağı bol olsun severiz kendisini
• "kimbilir nerede, nasıl, kaç yaşında
  bir namazlık saltanâtın olacak
  taht misali o musalla taşında."
  
  ölüm daha güzel nasıl anlatılabilir bilmiyorum.
• sen her gün başka bir güzel olsan
  ben her gün başka bir aşık
  her göz göze gelişimizde
  yıldırımla vurulmuş gibi olsak
  yepyeni bir aşk olsa aramızdaki
  her seferinde
  ne harika olurdu yaşamak
  hele evlilik
  sen her gün başka bir güzel olsan
  
  cahit sıtkı tarancı'dan
  uzun ilişkilerin sırrına dair..
  
  (bkz: uzun süreli ilişkinin sırrı)
• diyarbakır'ın en güzel konağında yaşamış rahmetli edip. ahmet arif ve ziya gökalp'in evleri de hala korunuyor ama bir tarancı konağı kalitesinde değil.
• bu gece ilk defa ağladım
  bekar odamın penceresinde
  hani ev bark? çoluk çocuk
  elime ne geçti bu hayattan
  kerhanesinde meyhanesinde
  yatağım her gece böyle soğuk
  saadet bu ömrün neresinde?
  
  cahit sıtkı tarancı
• haydi abbas, vakit tamam;
  akşam diyordun işte oldu akşam.
  kur bakalım çilingir soframızı;
  dinsin artık bu kalp ağrısı.
  şu ağacın gölgesinde olsun;
  tam kenarında havuzun.
  aya haber sal çıksın bu gece;
  görünsün şöyle gönlümce.
  bas kırbacı sihirli seccadeye,
  göster hükmettiğini mesafeye
  ve zamana.
  katıp tozu dumana,
  var git,
  böyle ferman etti cahit,
  al getir ilk sevgiliyi beşiktaş'tan;
  yaşamak istiyorum gençliğimi baştan.
• "ne doğan güne hükmüm geçer,
  ne halden anlayan bulunur;
  ah aklımdan ölümüm geçer;
  sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
  
  ve gönül tanrısına der ki:
  - pervam yok verdiğin elemden;
  her mihnet kabulüm, yeter ki
  gün eksilmesin penceremden!"
  
  gün eksilmesin penceremden
• çokta takılmıyorum artık bu uyku konusuna. uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan bu yana..