çanakkale şehitlerine

• canakkaleyi gezmeye gittigimde surekli olarak mirildandigim siir. ozellikle eceabat-canakkale feribotuna binildiginde gozuken o 'dur yolcu! bilmeden gelip bastığın bu toprak,bir devrin battığı yerdir' aniti kopariyor.birseyler dugumleniyor bogazina, sesi cikmaz oluyor insanin
• özellikle “bu, taşındır” diyerek kabe’yi diksem başına" mısra ından itibaren eşsiz ve emsalsiz tasvirleriyle türk edebiyatının yapı taşlarından biri olduğunu düşündüğüm mehmet akif ersoyşiiri..
• bugünlerde powerpoint sunusu olarak dolaşıma çıkmış, ağlatan kahramanlık şiiri. arka planda "seher yıldızı" gibi bir türküyle tadından yenmez, ayakkabı yedirtir insana.
  
  mehtâp kelimesi uzun zamandır bu kadar anlamlı gelmemişti kulağa.
  
  "sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,
  uzanırken gece mehtabı getirsem yanına"
• ekmek teknesi'nin bir bolumunde hasan kacan, nam-i diger heredot cevdet, tarafindan, gozleri yasartacak kadar icli bir sekilde okunmus mehmet akif ersoy siiri.
• hala ezbere okuyabildiğim şiir...
• çanakkale savaşını muhteşem tasvirlerle yaşatırcasına anlatan şiir
• hiç savaşı görmeden yazıldığı halde savaşı bu derece derinden yaşatan şiirdir. mehmet akif ersoyun dehasına şapka çıkartıyorum.
• bir 18 mart günü akıllara gelip, akıldaki diğer herşeyi götüren mükemmelliğin de ötesindeki şiir. bir konuda söylenebilecek herşeyi söylemek böyle bir şey olabilir ancak.
• "vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
  bir hilal uğruna, ya rab, ne güneşler batıyor!"
  dizeleri ile hala gozlerimi yasartan, muhtesem siir. savaslar sadece uluslar arasindaki gerginligin doruk noktasi ve cozulmeleri degildir, ayni zamanda sanatsal olarak da domestik-kulturel gerginligin doruga ulastigi ak ve karanin kendini gosterdigi, ve bu netlikte inanilmaz eserlerin yazildigi zamanlardir. eger bir savasin, olanca iyimserligimizle, "olumlu" bir tarafini gormeye calisacaksak, o da savas sonrasinda, insanin savasta yaptigi barbarliklari, doktukleri kani farkedip nasil insanliktan ciktigini fark ettigi ve bunlari kagida doktugu anlardir. barbarligin taniminin yeniden yapildigi 2. dunya savasi ve alman sistematik soykirimlari sonrasinda ise t.w. adorno, "auschwitzten sonra siir yazmak barbarlik olur" demistir.
• bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor mısrasını arada bir içsesimin söylediği, tüylerimi diken diken eden inanılmaz şiir. gerçekten kabe'yi mezartaşı da yapsak hatıralarına gerekli saygıyı gösteremeyeceğimiz, tarihe gömsek sığmayacak şehitlere, ve bir vatan aşkı öyküsüne yazılmış bir şiirdir.
  
  20. yüzyılın başında vatana duyulan aşka, ve şimdi vatanıma bakıyorum da, ya insan elindekinin değerini bilmiyor da böyle güzel bir şiir yazamıyor, vatanını böylesine sevemiyor; ya da atalarımız, bizim için canlarını vermemeliymiş, çünkü o kadar değerli değilmişiz.