çavlan gençer
-
şiirlerini müziğine, müziğini kelimelere , hüznünü hiçliğine,
herşeyini hayata ,
hayatı ise olduğu yere kondurmuş kocaman yürek.
içimizde bu deli cesaret oldukça tanık olacağımız daha çoook hikayemiz, bir dünya da umudumuz var ..
cümlelerimiz, şalgamımız, sadece susuşumuz, kahkahamız, gözyaşımız hepsi..onunla henüz yaşamadıklarımız..
iyi ki doğmuş, kelimeleri hiç susmayasıca..
aynı şehirde
garip bir göğün altında yaşıyorduk
ufuk çizgisinden yoksun bir denizin önünden
daha karanlık basmadan doğan ilk yıldızlara bakarken bulurdum seni
sigara yakar
susardın bir imbatın tadında
birkaç kırık dökük hikayen sızardı dudaklarından
gittikçe ıssızlaşan geceye
bilirdik kiminle öpüşsen
ege’yi düşlerdin
şarabı yudumlarken
birden istanbul oluveriyordu ağzın
o yalnızlık gitgide yayılırdı balkona
ne kadar içirse de işte
bir türlü kandıramıyordu seni bu şehir
korkak bir geyik yavrusı gibi atıyor yüreğin
heybetli dişi aslanın gözünde
ben hep öyle bir göz gördüm sende
uçurumlara koşarken
ardından sımsıkı sarmalayan
güzel marmaran
fazla uzamazdı gece
bitiremediğin kadehinde bırakırdın yıldızları
usulca çekilirdin
çığlığını rüyalarına saklayarak......
— çavlan gençer
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap