cenk koyuncu

• otoben kitabı pek başarılı şair, yayıncı (c yayınları), alkolik.
  ayrıca show radyodan oktay rifat gibi aranarak röportaj yapılmış, dönemin genel yayın yönetmeni artun ünsal'ın rezil olmasına sebep olmuştur. (o.rifat öleli 10 sene olmuştu.)
• şu hayattaki en sevdiğim şiiri yazmış olan güzel insan. keşke tanışmak da nasip olsaydı, bir elini sıksaydım...
  
  unutma
  
  şehrin kör gözünden kaçtığım gecelerin kıyı kentleri,
  plakalar değiştikçe değişen ruhumdaki
  koyların sahil yollarına iliklediğim
  anılardır yakamozlar...
  bir şehri geçerim,
  bir şehir geçer benden.
  böyle geçtim kendimden!
  
  döndüğüm her virajda sana çıkıyorsam,
  sensiz yapamıyorsam,
  burkuluyorsa yüreğim,
  sandığıma kaldırdığım düşlerimi
  çeyiz diye sana sunuyorsam,
  bir aşk şiirini sana adamışsam
  ve seni hâlâ unutmuyorsam;
  beni unutma!
  
  ben her şehir terk ettiğim için sevdim
  seni kolların için, omzun için
  seni, vazgeçemediğim için sevdim.
  geçmiş yüreğimde karaltı
  aklanmak istedim rakı akşamlarında
  sana koşan yürekle yaşıyorum
  nedensiz bir maraton bu
  kendime koşsam, kendime çıksam
  bu şehrin aslanyatağı sokaklarında
  beni unutma!
• "anne, niye öldüğünde bitecek bir şiir gibi doğurdun beni
  ve, nerde bu tinin şairi?"
• "ahh, içimde yangın; gözlerimde sağanak atbaşı
  gider de derman olmaz birbirine iki muhtaç!
  geldim; benden önce kim varsa dağılmış dört bir
  yana, toplanmaya çalışıyor hayatta... babam param-
  parça! annem yüreğini yamıyor tüm eskilerden...
  içim dışım deprem: zamanda kilitlenmiş eylem!
  aşk'ın ilk hecesi için ant içtim tüm sözcüklere...
  beni soranlara, yaşanmışa ve yaşadıklarıma "yok!"
  diyecek kelimeler; "burada bir şey cenk'e dair."
  "-alfabesini söktü; taşındı buradan şair!"
• “...hayata tirnaklarini gecirip tutunmak isteyenlerden, onu buyuk bir dunya nimeti olarak sonsuz bir istahla tuketmek isteyenlerden olmadi hic cenk. yky'nin kurulus yillarindaki duzenli isinin ardindan bu edebiyat piyasasi onu gormezden geldi. dogrusu onun da, uzun boyu, uzun guzel sakallari, kederi de bakislari kadar guzel olan gozleriyle gorulmesi bir yana, kendini gostermek gibi bir derdi de olmadi hic. turgay kanturk'le cikardiklari unutulmaz dergileri eski z'den sonra, dokuz sayilik son kisot dergisini olaganustu cabalarla yayimladi. bu surecte yaninda, onu sevgisi ve merhametiyle hep koruyan karisi rodos vardi. bu iyi yurekli kizi gecen yil kaybetti. cenazede en sik ve yakisikli olan da cenk'ti. rodos'la soz vermislerdi birbirlerine. kim daha once olurse, geride kalan en sik giysilerini giyerek ugurlayacakti onu. canim kardesim, sevgili karisini, aciyan iciyle ama en sik bicimde ugurladi. sonrasi uzun hikaye demek istesem de diyemem.
  
  5-6 ay once eski arkadasinin yanina antalya'ya tasindi, 1.5 ay once hastalandi. anneler gunu'nde de sevgili annesine ve sevgili rodos'una kavustu.
  
  carpisacak adamlardan degildi, cekilmesini bilenlerdendi. dilindeki guzel pelteklik bile bunun bir isareti gibi gelirdi bana. umutsuzluguyla da son kisot'tu. cenk koyuncu'yu ozetleyen bir dizesi vardir: "hicbir seyim yoktu benim her seyimi aldilar." ruhu da, adamligi da, siiri de kendisi gibi yakisikli olan sevgili kardesimi saygiyla ugurluyorum. onun vedasiyla columuz iyice kimsesiz kalmistir.”
  haydar ergulen
  -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  
  ` agci: simdi cenk abi icin `
  
  masmavi bir issizlik suzulurken yukarida
  likir likir akan sizidir bogazimdan
  tersine donuyor camurdaki dunya
  renkleri yutulurken kahverengiyle
  ve isik lekeleyerek geciyor cigerimde kahverengini
  
  sessizce ariyorum yaslarimi
  silecek kansiz bir mendili
• erken,acele ölümüyle hayata veda etmiştir.antalya da toprağa verilecek mekanı cennet olacak şairdir.yumuşak sakallarından öpüyorum seni cenk abi..
• reşit imrahorla ilgili okudukca programında, ekrana sırtı dönük olarak reşit imrahormuş gibi konuşmuş, edebiyat dünyasının kafasını iyice karıştırmıştır. (bkz: resit imrahor)
• 14 mayıs 2006 tarihinde, yani bugün, antalya'da yaşama gözlerini yumdu. çok üzgünüm, onca sohbetimiz vardı. bu erken ölümler... neyse... şiirleri kaldı bize, giden tüm dostlarınki gibi. çiçekler içinde yatsın.
• (bkz: kuvveden fiile)
• (bana, gece gece) "okuduğumuzda aklımızda kalan her dize, şairinin ölümüyle bizi de ölüme yaklaştırıyor" (mu ne?) dedirten şair.