• sonunda yazar olma şerefine erişmiş, biricik arkadaşım, sevgili badimdir kendileri *
  • 8 ya da 9 yaşındaydım. istanbul'a gitmiştik. elinde solo test, içeri girmişti bu çocuk. oynamıştık birlikte. akranım olmasından dolayı iyi anlaşırdık. solo test'in üzerinde 0 puan beyinsiz, 50 puan aptal, 200 puan bilgin filan yazıyordu. çok küçüktük. sonra bir gün, nejat uygur'un tiyatrosuna da gitmiştik hep birlikte. hayal meyal hatırlıyorum bazı şeyleri. nejat uygur, bir şeyleri yanlış anlayıp herkesi kahkahaya boğuyordu. ben gürültüden korkuyordum oysa. anlamıyordum hiçbir şeyi. muhtemelen ilk defa tiyatroya gitmiştim. cod gülüyordu muhtemelen. üzerinden 15 sene filan geçti. ne solo test kaldı, ne nejat uygur. ikimiz de öküz kadar insanlar olduk. paralel büyüdük bu güzel insanla. geçen gün tesadüf eseri öğrendik ekşi'de yazdığımızı. aklıma solo testler geldi. biraz nejat uygur'lar. amcamın o evinin ufkunda görünen deniz geldi. su tabancası filan. utku oynasın diye almıştık, ağzımıza zıçmıştı.
  • gün itibariyle asker olmuştur. dualarımız seninle.
  • askerliğinin bitmesine, özgürlüğe kavuşmasına saatler kaldı. bizim de gözümüz yollarda kaldı. kendisini terhis belgesiyle nizamiyeden çıkılan an başlığına davet ediyorum.
hesabın var mı? giriş yap