• (bkz: chung hing sam lam)
  • enteresan bir filmdir. ilk izlediğim de o kadar da güzel değilmiş dediğim,ardındaki 2 gün filmin görüntüleri aklıma geldikçe daha bir sevdiğim etkisi uzun sürede belli olan parfüm gibi zamanla sevilen bir filmdir.

    her köşesinde farklı bir tat farklı bir deneyim yaşarsınız. kesinlikle en iyiler listemde. büyüksün kar wai wong reis.
  • bana da izlerken pek matah gelmeyen bu film sonraki günlerde görüntü görüntü aklıma düştü ve aslında çok sevdiğimi hissettim. çok tatlıydı yani acayip tatlıydı düşününce. o konservenin son günü, ne biliyim kızın hostes kostümü, adamın suyuna ilaç atışı abgşna. bi de yönetmen bu filmi başka bi film çekimi esnasında aklıma süper bi fikir daha geldi lan diyip arada çekmiş. ne adamlar var yahu.
  • bağımsız gibi görünen iki hikayenin kalabalık bir şehirde birbirine değmesini anlatan neşeli, hayata dair hoş ve özgün bir film.
  • kalabalığın içinde birbirine geçmiş hayatlar, rastlantısallıklarla örülen hikaye, romantik ve hüzünlü karakterler.

    buradan california dreamin' takıntılı manyak dönerci ablaya, ne zaman yağmur yağacağını yahut havanın güneşli olacağını kimsenin bilemeyeceği iddiası üzerine her zaman uzun bir trençkot ve güneş gözlüğü ile dolaşan, sarı peruklu kadına ve koca yürekli ananas oğlana selam ederim. (seni gözüm tutmadı 663.)

    "1 nisan'da ayrıldık. her gün, son kullanma tarihi 1 mayıs olan bir kutu ananas alıyorum. may, ananası sever. ve 1 mayıs benim doğum günüm. eğer may, ben otuz kutu alana kadar fikrini değiştirmezse aşkımızın da son kullanma tarihi geçecek."

    (bkz: #111084086)

    edit: 6.3/10
  • oldukça güzel bir film, hem 90'lar hem de honk kong, film size resmen o dönemleri yaşatıyor. özellikle bazı sahnelerdeki güzel kamera açıları sizi adeta filmin içine çekiyor. geçen hikayeler ise oldukça sade yani hayatın yaşanabilecek olaylarını konu alıyor fakat hikayeler bir o kadar da kişiye özeller. filmi 2020'de izleyince teknolojinin gelişmesi içimde bir burukluk da yaratıyor, her şeye ulaşılabilirlik ve öngörülebilirlik bu kadar artınca filmlere konu alacak bu hikayeler yok oluyor. spontaneliğin ve gizemin azalması sonucunda hayattaki heyecanın eskisi gibi olmadığı gözüküyor. bazen keşke 10-20 yıl önce doğsaydım diyorum bu gerçeği tekrar görünce.
hesabın var mı? giriş yap