çukurova üniversitesi'ndeki yolsuzluk

• güzel memleketimin üniversitesinde yolsuzluğu önlemeye çalışan mert memurun başına gelenler. olayı takip ettiği için takdiri hak ediyor.
• o is, bu is, hatali is, daha once yapilan is, yolsuzluk vardi ihbar ettim demek yerine islerin aslini ve yapilan yolsuzluklari anlatsan ilgi cekerdi. uzun uzun yazmissin ama hicbir detay vermeyip gereksiz ayrintilarla bogmussun tum yazdiklarindan gereksiz ayrintilari cikarinca geriye ''yolsuzluk vardi, bildirdim hastane yonetimi rektorlugude yanina alip yolsuzluk yok dedi simdi de benim ayagimi kaydirmaya calisiyorlar'' kaliyor. gereksiz ayrintilari degil yolsuzluk detaylarini vermen lazim.
• tanım: ihalede gerçekleşen usulsüzlüklere tek başına direnmeye çalışan bir yiğido. umarım başına bir şey gelmez.
• su gibi aktı. rezalet puanım :10
  
  kim bilir bütün üniversitelerimizde daha neler neler dönüyor da kimse farkında değil. veyahut farkında ama ya zaten kaymağını yiyorlar ya da başlarına yazarın yaşadığı gibi şeyler gelmesinden korktukları için görmezden geliyorlar. tek tük adam kalmış demek ki aramızda.
• en iyi üniversiteler sıralamasında güney afrika'nın bile arkasında olan güzel ülkemiz için gayet sıradan olan durum..
  
  yolsuzluk hırsızlık resmen ülkenin resmi politikası haline geldi.
  
  umarım gerekli yerlere ulaşır ve suçlular cezasını alır.
• insanlar adaleti canını dişine takıp da arıyor. umarım tüm bu çabalar sonuçsuz kalmaz ve adalet yerini bulur.
• nerdesiniz ekşi ailesi? adam tek başına kimlerle savaşmış, kimlerle uğraşmış. keşke herkes sizin gibi olsa dediğim yazarın yaşadığı olaylar zinciridir.
• her zamanki manzara. bir tane dürüst memurun onlarca orospu çocuğuna karşı savaşı. yer: torpil yuvası bir başka kurum
• bir turkiye gercegi olan rezattir.
• ülkedeki sayısız yolsuzluklardan biridir. devletimizdeki bazı üst amirler, işini düzgün yapan onurlu çalışanlarını farkettiği anda sürer, süründürür. aynısı çankırı devlet hastanesindeki yolsuzluğu bildiren bir personelin başına da gelmişti.
  
  edit: ek olarak umarım devletin malını zimmetine geçiren, halkı soyan şerefsizler, ölmeden bunun bedelini kendi çocuklarının ödediğini görür.