• kötü bir durumdur ama kaybedildiğinde nasıl geri gelmez cüzdan onu aklım almıyor bir türlü. bir kez kaybettim ben 3 gün sonra polis karakolundan aradılar. içindeki 90 tl param hariç eksiksiz olarak aldım cüzdanı. bulup karakola bırakandan binlerce kez razı olsun allah. içindeki parayı da o almamıştır muhtemelen, başkası alıp bir kenara atmıştır cüzdanı bulan da karakola götürmüştür ama eğer karakola götüren kişi aldıysa da o 90 tl helal olsun ona. o cüzdanla birlikte kaybolanları yerine koymaya kalksam hem zamanım hem param gidecekti çünkü. karakola götürdüğünü anda sahibine ulaşıyorlar yani o halde lütfen yapın bunu. lütfen yolda cüzdan bulursanız götürün karakola o cüzdanı. cüzdanın sahibine yaşattığınız mutluluk tarif edilemez çünkü.

    bir kere de kocaeli' de toplu konutların birinin otobüs durağında bir cüzdan buldum. içini açtım 300 tl' ye yakın para, kartlar, öğrenci kimliği ve elektrik faturası vardı. cüzdan bir kıza aitti. elektrik faturasından adresi bulup götürdüm. o toplu konutlardaki evlerden biriydi zaten. kapıyı çaldım bir erkek açtı, yorgundu. bir cüzdan kaybedildi mi bu evden dedim. o sırada kapıdan evin içini görebildiğim kadarıyla evde hummalı bir arama devam ediyordu zaten. kız koşarak kapıya geldi. cüzdan mı cüzdan mı evet kaybettim dedi. buyurun deyip verdim cüzdanı. bir insanın gözlerinin içinin gülmesi diye bir tabir vardır ya hani işte onu en net gördüğüm anlardan biriydi bu an. kusura bakmayın içini açmak zorunda kaldım dedim. paranızı bir sayın isterseniz dedim. pardon adresi nasıl buldunuz dedi erkek, elektrik faturası dedim. nerede kaybolmuş dedi kız, otobüs durağı dedim. teşekkürler, ricalar edildi ve ayrıldım. belki 200' den fazla evin olduğu o toplu konuttaki en mutlu ev o evdi o gece adım gibi eminim.

    sakın es geçmeyin ne olur.
  • cüzdan kaybedenin kurduğu ilk cümle şudur;
    ''yaa para neyse de bi sürü kimlik, banka kartı neyim vardı o kötü oldu''
  • dün gece başıma gelmiş de ben farkında değilmişim!
    valla.
    bak dur anlatayım, nasıl da fark ettiğimi.

    eve doğru yürüyorum, du bi bankamatikten bi hesap özeti alayım dedim, nereden aklıma geldiyse artık -öyle garip anlık olaylarım oluyor- neyse, çıkardım cüzdandan kartı, hava da soğuk ve karlı malum, elimde eldivenler var, tekrar cüzdanı montumun cebine soktuğumu düşünüyorum -ki sokmamışım demek ki- işlemi hallettim, karşıdan karşıya geçtim, eve geldim, yemekti, televizyona bakmacaydı, nete bakmacaydı, öyle vakit geçiyor, pat bi mesaj belirdi facebook'un mesajlar bölümündeki diğer şeysine.

    - kardeş, cüzdanını düşürmüşsün beni şu numaradan arar mısın?

    hayda, atilla mayda! şaka mı diye baktım, adamı tanımıyorum, kalktım montun ceplerine baktım, aa valla yok, oraya buraya mı koydum diyorum, aa orada burada da yok. ene! ben cidden cüzdanı düşürmüşüm ve bunun haberini facebook'tan alıyorum. bi yuh bana! valla beni götürseler anlamayacağım. o derece dalgınlık. bi alkış, bi helal olsun da cüzdanı bulup, facebook'tan isim soyisimle aratan arkadaş! hani insanlık ölmüş be kardeşim! diye sitem ediyoruz ya bazı bazı, yalan, boş yere ediyormuşuz biz onu. adam resmen yana yakıla aramış etmiş bulmuş beni, haber vermiş. ne diyeyim, öyleyken böyle işte. kıssadan hisse anlattığım bu şeyde çıkarılacak sonuçları da vereyim;

    1- cüzdanınızı montunuzun iç cebine koyun soğuk kış günlerinde. yan ceplerde eller malum habire girip çıkıyor, pat düşü düşüveriyor!
    2- eve bi girdiğinizde eksik gedik var mı diye kendinizi bi yoklayın.
    3- ne de iyi insanlar varmış hala, kalp kalp kalp.
    4- facebook bazen çok büyük işe yarıyor! çok da bok atmayalım hani.
    5- mesajlar bölümünde diğer sekmesine arada bi göz gezdirin, oraya hayat kurtaran mesajla gelebilir.
  • 2 gündür flashbackler deryası içinde kaybolup gitmeme neden olan durum. bu zihin karışıklığının hareket noktası ise aşağı yukarı şu soru;
    - cüzdanla son temasım ne zaman gerçekleşti?

    bir de insan şunu düşünmeden edemiyor;
    tamam hadi, al içindeki paralar senin olsun da...
    internet ağının kıçımıza kadar girdiği günümüz dünyasında benimle bir temas kurman, internette harcayacağın 2 dakikaya bakıyor. kimliğimden adıma bakıp oraya yazsan, ayçiçeği gibi parıldıyorum zaten 80 tane sitede.
    ki büyük ihtimalle o cüzdan üniversitede kayboldu. sen bir üniversitelisin yani.
    hadi yap bunu be kardeşim, uğraştırma beni şu bürokrasiyle gözünü seveyim. birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğum şu günlerde yap bana o güzelliği.
    nüfus cüzdanı, ehliyet, bankamatik ve kredi kartları, çeşitli kurumlardan alınan kimlik kartları... en önemlisi de, adana demirspor genel kurul üyesi kartım gitti ulan, manevi anlamda sarsılıyorum !
    hadi güzel kardeşim...
    keşke o faturaların parasını cüzdanımda tutmasaydım, üşenmeden gidip yatırsaydım bile demiyorum bak. cuma günü bulduğun o cüzdan, sana güzel bir haftasonu geçirme fırsatı sunsun, helal-i hoş olsun.
    ama daha fazlası senin işine yaramaz. yanlış mıyım kardeşim? hadi, rica ediyorum...
    hadi...

    not: ahmet demir, ibrahim öztürk ya da hans überhans gibi bir isme sahip değilim. ad soyad kombinasyonu anlamında ikinci bir ben yok dünyada.
    öyle de muhteşemim. ama cüzdan yok işte.
  • taze yaşadığım lay. taksimden dolmuşla beşiktaşa gelirken düşürmüşüm. içinde 400 liram vardı evin aidatına faturalarına vereceğim paraydı ama noldu ? gitti.

    aylardır maddı olarak mahfolmuş durumdayım üstüne de bu geldi. oh ne güzel dünya ya harbıden cok guzel dunya. be giderim cüzdan bulurum gider sahıbını bulur teslım ederım, dolmuşta 50 lira veririm gider adam bana 100 lira üstü verir cebimde 0 para olmasına rağmen gider al abicim fazla verdın derım. ama amına koyım bana sıra geldıgınde bı allahın kulu ınsanlık yapmaz. skeyım ya aylardır bok durumdaım moralım 0 üstüne de bu geldi tam oldu. amına koyayım böyle adaletın. harbiden sikeyim ya sikeyim böle işi.
  • götü kaybetmekle eşdeğerdir benim için... bi kere yaşamıştım üniversitedeyken, gasteye ilan vermeyi bankayı arayıp kartları kapatmayı kara kara düşünürken herşeyi yerli yerinde geri dönmüştü cüzdanım. allah sevdiği kulunun eşşeğini kaybettirir sonra buldururmuş ya, o hesap... kaybettiğim günün akşamı kaldığım yurda bir polis getirip teslim etmişti. tam umutların tükendiği anda... bir kahraman gibi... biraz da taşşak geçti benimle ama olsun.
  • kimlik* bunalımına yol açsa da insanın kendini cüzdan kaybedenlerden biri olarak tanımlamasıyla çözüme kavuşan hadise. bu başlığa entry girenler kardeştir, cüzdan bulup vermeyen kalleştir.
  • yurtdışında havaalanına gitmeden yarım saat önce kaybettiğini farketmek ve içinde çok yakın zaman önce kaybettiğin ablanın son yazdıklarının olması herhalde en boktan versiyonudur. insan, günlerce kendinden nefret edebilir.
  • (bkz: cüzdan kaybetmek)
  • farkedildiği an resmen insanın başından kaynar suyun dökülmesine sebep veren olay.

    sonrası mı? hatırlanmaz; panik, endişe, bankalar, giden nakit para hayata kısa bir ara verdirtir..
hesabın var mı? giriş yap