• memleketimize has bir özellik daha. aslında insanoğluna has demek daha uygun belki de. şimdi, enterasan bir olay olur, yok efendim yangındı, hırsızlıktı, cinayetti, kavgaydı falan. millet toplanır bakar. bir süre sonra bir otorite çıkar. bu, yerine göre polis de olabilir, ortamın ağır abisi de. işte bu otorite yerine göre kibar (dağılalım beyler) yerine göre sert (dağılın lan) bir tonda ilgisiz tiplerin olay yerini terketmesini ister. ancak işte tam da bu anda insanoğlu, ayak sürür. dağılmak istemez. "belki herif döner gider, ben yine seyrime devam ederim, kek gibi hemen gitmiyim" diye düşünür. ikinci, üçüncü uyarılarda bu arkadaşların bazıları istemeden de olsa, ayakları geri geri giderek, arkalarına baka baka dağılır. ancak bu hissiyatta ısrarlı olunması durumunda kimi zaman tatsızlıklar da çıkabilir, çıkmıştır.
  • kimi zaman olay yerine ambulans, itfaiye vb. araçların gelmesini engelleyen bir güdüdür. (dağılın lan, yerleşik bir kalıp olarak kullanılmıştır. illa böyle oması gerektiği için değil)
  • miting ya da yürüyüs ortamında ziyadesiyle inatçı bir güdüdür..
  • (bkz: minimum enerji prensibi)
  • sırtlanlarda da görülür bu. dişi aslanlar avı yemeye başladıkları gibi üşüşmeye başlar bu sırtlan hayvanları. erkek aslan gelince gerçekten dağılırlar. işte halkım da illa bi itfaiye şefi, zabıta amiri veya komiserin elindeki telsizi tehditkar bir biçimde sallayarak kendilerine doğru koştuğunu görene kadar kıpırdamaz yerinden.
  • (bkz: muzmin muhalif)
  • kendisini öküz hissetmeyen bir insanın verdiği doğal tepkidir bu, "dağılın lan, hösst" deyince dağılmak öküz tepkisidir zira.
  • "acaba kimse dagiliyor mu?" diye bakarlar etraflarina ki, tek dagilan kendileri olmasin.

    eger kimse gitmiyorsa, kendilerine bir guven gelir -ki psikolojide buna deindividuation deniyor. bu guven sebebiyle kimse birsey yapmaz, yerlerinde cakili kalmislar gibi durup etraflarina bakarlar.
hesabın var mı? giriş yap