• bu makinaya teşne olmaya çalışmak, normal görünmek ve normal hissetmeye çalışmak ne kadar da yorucu. uyum sağlamak bir yana oynadığım oyunlar bayat ve sıkıcı. kafamın içinde duyduğum sesleri susturmak için yüksek sesle bağırdığım anlarda tutup yakamdan silkeleyen hangi yanım bilmem ama terk etmek istediğim bir gerçek.

    kırılıp saçılırken her defasında yerküre üzerine. bir çekimi, bir cazibesi var diyorum teselli mahiyetinde. bugün de öyle dağıldım, parelerimin üzerine basıp, koşarak kaybolan, silüetler cehenneminde buldum kendimi. sızlıyor içim. öğütülen ruhumun çığlığı makinanın dişlileri, çarkları arasından yükselir gibi.
hesabın var mı? giriş yap