düzah

• cehennem, tamu.
• kalbin duyduğu elem ve ıztırâbdan mütevellit içine düşülen rûhânî cehennem.
• [hiçbir kadına, kendisini verecek^* kadar fırsat bırakmamış gaddar avcı... her canı istediğini bizzat alan haydut... kanun tanımaz zampara...
  
  "birden çekilip... haydi, demiş, duzah'a murdar..."
  
  fikret'in^* bu mısrasını üst üste zihninden geçirdi. sonra kelimelere tek tek basarak^* ve yüksek sesle arkasını okudu:
  
  "haksızlık eden başları bir gün koparırlar..."] kemal tahir - karılar koğuşu
  
  (bkz: devenin başı)
• (bkz: ehe ehe)
  bitmez bu döngü artık duyulmaz korku
  sonum sonucum kayıp anlamım yitik
  sebebim olmuş attığım bir zar baktığım bir fal
  acıyı ayırt edemez artık bu ruh
  akmış anda seçmiş bekler soldaki yol
  elinde kılıç adandığı güneş
  gözünü çevirir bakmaz arkasındaki kupalar