düzah

• cehennem, tamu.
• kalbin duyduğu elem ve ıztırâbdan mütevellit içine düşülen rûhânî cehennem.
• [hiçbir kadına, kendisini verecek^* kadar fırsat bırakmamış gaddar avcı... her canı istediğini bizzat alan haydut... kanun tanımaz zampara...
  
  "birden çekilip... haydi, demiş, duzah'a murdar..."
  
  fikret'in^* bu mısrasını üst üste zihninden geçirdi. sonra kelimelere tek tek basarak^* ve yüksek sesle arkasını okudu:
  
  "haksızlık eden başları bir gün koparırlar..."] kemal tahir - karılar koğuşu
  
  (bkz: devenin başı)