• her şey sizin ılık götünüzün rahatı için değil gençler. kimliği belirsiz cesetler sayfası türkiyenin her yerinde, kimi zaman aylar, yıllar önce kayboldu bilinen kişilerin türkiye'nin herhangi bir yerinden bulunabilmesi içindir. emniyete koy bir sistem millet baksın ne demek lan? paşa beyimiz kendi isteği ile, binbir uyarı dolu linke tıklayacak, sonra "piskolocim bozuldu n'olmasss kaldırın bunuuu!" diyecek. çok basit bir şey diyorum sana koçum. madem çok empati sıçıyorsunuz ya;

    ananı kaçırdılar. üç ay, beş ay ses seda yok. yakın komşundan dayına, babana hatta kendine bile şüpheyle bakıyorsun. şehrin altı üstü taranmış, mobese şu bu her bi halt var. ama anan yok. yok. gitti kadın. bulamadın izini. ne olduğunu da bilmiyorsun. en son belki 43214134 sene önce çektirdiği bir fotoğrafı kalmış elinde. ya da altı gün önce evde suratsız haliyle yakalayıp çektiğin bi selfie falan. iyi, git bastır ilanları. dağıt tüm şehirde. merkezdeysen 2-3 ilçe belki, değilsen o bile olmaz.

    gelelim işin aslına... annen o gün evden üzerinde mavi çiçek desenleri olan, uzun basma bir etek, onun üzerinde pembe bir gömlek, onun üzerinde pardösü ile çıkmış olsun. ayağında ise rugan görünümlü, zincir detaylı bir ayakkabı vardı diyelim ki. sen görmedin. yan komşun görmedi. akrabaların görmedi... ama belki yan mahallede annen bir arkadaşına uğradı ve o gördü. o gün anneni sokak arasında bir yerde kaçırdılar. aynı gün, 200 kilometre mesafede başka bir şehirdeki bir ilçeye bağlı bir köyde tarlaya gömdüler. belki gömmeden önce kısmen yaktılar bile. aradan beş ay geçtikten sonra belki iki yıl... ceset bulundu. üzerinde iz yok, kimlik yok, çanta yok, cüzdan yok... ee üzerinden zaman da geçmiş. kayıp eşgalleri için arşiv aratsalar, hadi çevre illere de baksalar, verilecek eşgal yok... napacaklar? yapamayacaklar. kimsesiz. bitti.

    hah işte belki biri hatırlar da emniyete bilgi verir diye var o fotoğraflar. şimdi, sen bu yazıyı buraya kadar okuyabildiysen şunu diyeceksin; ulan annemi o gün gören tek kişi olan yan mahalledeki bilmem kim teyze, girip her gün kimliği belirsiz cesetler sayfasını kontrol edip, annemin o gün giydiği her şeyi hatırlayıp, iki yıllık cesetten annemi çıkartıp, polisi mi arayacak?

    haklısın... düşük bir ihtimal.

    peki sen bu ihtimale bir şans verilmediği için annenin mezarının bile olmamasına tahammül edebilecek misin, benim minik ılık götlü sözlük ergenim?

    ha? o hassas amerikan liberalliği doldurulmuş götçüğün buna müsaade edecek mi?

    hadi git şimdi yat.
  • on yıldır hep bu zamanlarda ziyaret ettiğim, ölmüş yada öldürülmüş, kim olduğu tespit edilemeyen cesetlere ait bilgilerin paylaşıldığı e.g.m hizmeti.

    sayfada gezinmek insanı rahatsız etmekle birlikte, derin düşüncelerede gark eder.

    hangi düşüncelerle giydiler acaba bulunduklarında üstlerinde bulunan kıyafetleri?
    ne yediler evden çıkarken?
    en son kimi gördüler, kiminle selamlaştılar?
    yarına dair bir planları var mıydı ki acaba, yada umutları?
    nerede neyi yanlış yaptılar da bu hale geldiler?
    hala kayıp olduklarını zanneden sevdikleri var mıdır ki arkalarında?
    yoksa hak ettiler mi böyle bir sonu acaba, kötü insanlar mıydı gerçekten. böyle bir son hak edilir miydi ki?

    ve en önemlisi de, akıllarına gelir miydi böyle bir sona maruz kalacakları? bizim hiç aklımıza gelmiyor da..
  • zaman zaman bakarım bu sayfaya.
    baktıkça hayatın anlamsızlığını gözüme sokar çünkü.
    meraklara salıyor beni o cesetler. en son kimi gördü acaba son sözü ne oldu?
    kimse mi yoktu onu özleyen seven
    sevmeyi falan hepsini siktiet lan uzun zamandır görünmedi nerde acaba diyen olmadı mı
    kalabalıkların içinde bu kadar görünmez sahipsiz nasıl bir hayat sürdü bu insanlar
    neden belli şehirlerin belli yerlerinde şüpheli ölümler yoğun mesela
    oralar kimsenin kimseyi tanımadığı yerler mi yoksa herkesin herkesi tanıyıp kimsenin konuşmadığı yerler mi

    bir de dikkatimi çeken şey üzerlerinden çıkan şeylerden biri olan cevşen. hani kötülüklerden korusun diye takılan. kadın erkek fark etmeksizin denk geldiklerimde hep içlerinde bir yerlerde saklamışlar bunu. keşke koruyabilseydi onları.
  • 28 yıllık hayatımda uykuya son derece düşkün bir insan evladı olarak bir kez olsun korkumdan uyuyamamak denen hadiseyi yaşamayan bana, ruhumun sıkıntıdan ve huzursuzluktan nefes alamamasına sebep olmak suretiyle yatağın içinde dönüp durmama ve sabahı etmeme sebep olmuş sayfadır.

    bundan üç beş ay kadar önce haberim oldu. bir arkadaşım söyledi. ''egm'nin bir sayfası var, akıllara zarar. kimliği belirsiz cesetlerin fotoğrafları var. sakın girme ama, çok üzücü.'' diye. kimileri psikopatça bulsa da böyle şeylere bakmak pek rahatsız etmez bünyemi. böyle şeyler derken, ölmüş insanların bedenlerinden bahsediyorum. neyse. allah varsa eğer, kendisine şükürler olsun ki, kendisinden bir haber alamadığım kaybolmuş bir yakınım yok. tamamen ''nasıl?'' gibi son derece denyo bir merak için girdim siteye. bütün fotoğraflara da bakmadım. belki bir kaçına. ama inanın yetti. beni allak bullak eden, ölü insanların bedenleri değil, hemen altında yer alan hikayeleri idi. nasıl hissettiğimi anlamanız için şöyle bir örnek vereyim: izmir'deki evimde, hemen bir kaç yan sokakta bir park vardır. vardı hatta. artık yok. o parktan elli bin defa geçtim ben. o parkı hep çocuklar salıncakta sallanırken, top oynarken, liseliler yiyişirken, pamuk helvacı pamuk helva satarken gördüm. işte bir fotoğrafta genç bir kadın. o parkta bir gece salıncakların demirine asılmış bir şekilde bulunmuş. intihar ettiğinden şüpheleniliyormuş. üzerinde kırmızı renkli bir kazak varmış. saçları kahverengiymiş. falanmış filanmış. işte o an, o park benim için belki bir faili meçhul cinayet mahalli, belki genç bir kadının ben o sırada evimde mutlu mesut televizyon izlerken, bu hayata lanet ederek ve tarifsiz acılar çekerek ya da insanın kanını donduran bir umursamazlık içinde ipi boynuna doladığı boktan bir parktı artık. yıkılmasaydı, belki de geçemezdim. geçmemeyi ve yolumu uzatmayı tercih ederdim. aynı şekilde sonsuz güven içinde her zaman araba ya da servis ile geçtiğim ve muhtemelen camdan öylesine izlediğim tem otoyolunun bir noktasında, bir kadın tecavüz edildikten sonra vahşice öldürülmüştü. pekala ben de olabilirdim. ya da şöyle diyelim: hayat bana bu kadar güzel imkanlar sunmasaydı, ben de olabilirdim. daha fazla dayanamadım. zira hikayeleri okudukça, bildiğim bütün yerler, eski anlamlarını yitiriyordu benim için ve gittikçe güvenilmez, korkunç, yaşanmayası yerler oluyordu. buna mukabil, bu yerlerden geçen insanlar da potansiyel bir kurban ya da katil. o gece uyuyamamamın sebebi buydu. karar vermiştim: yaşamak hiç de güzel değildi. tesadüfiydi ve çok boktandı.

    bu insanlarla hiçbir alakası olmayan benim bile bir gecede psikolojimi bozan ve yaşadığım bu yerlerden korkmama, bu insanlardan (katillerden) tiksinmeme neden olan bu sayfalar, kimbilir ''acaba buralarda bir yerlerde bulabilir miyim o'nu?'' diye düşünen insanlara neler hissettiriyordur? koca egm olarak, siz bazı şeylere yaptığınız iş gereği kayıtsız olabilirsiniz ama, hiç mi düşünmezsiniz bunu?
  • gereksiz sayfa. 18+ uyarısı yaptınız ya, kesin girmez 18 yaşın altındakiler. aferim.

    (ara: akıl fikir)

    çok gerekiyorsa e-devlet şifresiyle girilebilir yapsaydınız, hiç olmazsa ziyaretçinin yaşını doğrulamış olurdunuz.

    edit: kimse sitenin kayıp kişileri bulmakla ilgili faydasını inkar etmiyor da böyle yerleri çocukların erişiminden uzakta tutmak lazım. sonuçta porno sitelere de kimse girmek istemedikten sonra girmiyor ama devlet onları yasaklamayı biliyor. burada pornodan daha zararlı içerik var çocuklar için. e-devlet şifresiyle yaş doğrulaması yaparsınız, olur biter. yetişkinlerinse ühüü psikolojim bozuldu deme hakkı yok tabii ki. girmeyiverin.
  • donunda bebek bezi olan 2 yaşındaki küçücük bir çocuğun kafası koparılarak öldürüldüğünü görünce ellerimi başımın iki yanına koyup "nasıl bir ülkede, nasıl bir dünyada yaşıyorum ben?" diye sormamı sağlamış sitedir.
  • merak edilip girilmemesi gereken site, adli tıp dersinde falan gördüklerimden sonra ne kadar kötü olabilir ki diyerek girdim ve pişmanım resmen. allah kimseyi bu sayfada yer almak zorunda bırakmasın, kimseyi de bu sayfada tanıdığını sevdiğini aramak zorunda bırakmasın o kadar kötü.
  • brutallikte rotten.com tadını yakalamış, mide isteyen bir sayfa. resmedilen cesetlerin her gün ayak bastığınız caddelerde, sokaklarda bulunmuş olması olayı daha da vahimleştiriyor.. kimse burada ceset aramaya muhtaç olmasın. tek temennim budur.
  • insanı ciddi bunalımlara sürekleme ihtimali olan korkunç sayfa. kimsesizliğin ve yalnızlığin en kabusvari hallerinin polis kayıtlarına izdüşümü.

    bakanın zihin ayarlarıyla oynayabilir, öyle ki, bu sayfaya baktıktan sonra uzun bir süre ciddi ciddi ismimi ve tc kimlik numaramı bedenimin kuytu bir yerine dövmeyle yazdırmayı düşündüm, bu sayfaya düşme korkularımı yenebilmek adına.

    bu sayfada resmedilen vakalar arasında cinayete kurban gidenlerin çokluğu, ve bu vakaların geçen yıllar içinde bariz bir artış göstermiş olması (2007 yılını 2006 yılı ile karşılaştırınca bile), etrafımızda olup bitip de farkında olmadığımız veya olmamamızın işimize geldiği dünyalar ve hayatlar hakkında derinden donduran bir kare olmalı. diğer rahatsız eden bir düşünce ise şudur: eğer cinayet kurbanlarının kimliği bilinmiyorsa, o cinayetlerin faillerinin de yakalanmaları imkansızdır.

    en iyisi iyimserliğinize tutunun, ve bu sayfadan kaçının.
  • ben bu sayfaya neden erisebiliyorum. yani vikipeia'ya ulaşamıyorum ama bu sayfaya elimi kolumu sallaya girebiliyorum öyle mi? hem de pol.tr uzantısından. ulan bir işinize de diyelim ki; vay ulan ne fayadali, insanin icini umut dolduruyor. ama siz illa sövelim istiyorsunuz.
    not: benim az biraz (bkz: enigma) dinlemem lazim.
hesabın var mı? giriş yap