• (bkz: mary antoinette)
  • 'hic skimde diil, ne bok yerlese yesin e$$olue$$ekler' demenin baska bir yolu. adami giyotine koyuyolar ama sonunda.
  • bugün ciddi her tarihçinin söylediği şu ki, marie antoinette'in "ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler" dediğine dair hiçbir somut kanıt yok; aksine, rousseau'nun bahsettiği (odur bu lafı kayıtlara geçiren) genç prenses çok daha büyük bir ihtimalle 14. louis'nin eşi marie therese.
    nasıl jül sezar hiç sen de mi brütüs demediyse (shakespeare'dir onu söyleyen), nasıl galileo'nun ağzından hiç eppur si muove kelimeleri dökülmediyse, marie de bu lafi etmemiştir, lakin çamur iz bırakmakla kalmamış, bir de üzerine yapışmış, onu acımasızlığın, halk düşmanlığının tarih sahnesindeki en canlı örneği haline getirmiştir. böyle mi olacaktı?
  • (bkz: turgut ozal)
  • 1789 yılı ekim ayında fakir kadınlar, hükümetin değişmesini istediklerini kral'a duyurmak için versailles sarayı önünde yürüyüş yapıyorlardı. söylentiye göre, kadınların ne istediğini yanındakilere soran kraliçe marie antoinette'e "ekmek istiyorlar" dendi ve o da "ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler" anlamında bir şey söyledi. senmisin bu lafı eden, bir zaman sonra ekmek-pasta ikilemi kraliçenin boynunda giyotin bıçağı olarak tecelli edecekti. ama gerçek böyle değildi... suçlu aslında devrim'in fikir babalarından olan j. j. rousseau'idi, "itiraflar" adlı kitabında, bir olayı anektod olarak yazmıştı. adı bilinmeyen bir prenses oyun oynarken, hizmetçilerin ekmeğinin bittiğinin konuşulduğunu duymuş ve lafa karışarak "qu'ils mangent de la brioche" demişti; işte uğursuz sözcük buydu ve belalı sözcük; "brioche"du; sözcük iyi kalitede bir ekmek türünün adıydı ve o prenses'in gördüğü, bildiği tek ekmek türü buydu yani "brioche" ve prenses hizmetçilere bu ekmeğin verilmesi amacıyla yani iyi niyetle konuşmuştu. inanılmaz ama doğru, bir kere bu kitap yazıldığında marie antoinette daha küçük bir kızdı ve fransa'da değildi, ikincisi ise uğursuz devrim sırasında rousseau'nun kitabındaki bu bölüm kasıtlı olarak marie antoinette'e atfedilerek, suçlamanın temelini oluşturdu. ne diyelim, doğruluk, özgürlük ve adalet adına devrimleri yapanlar, çoğu zaman yıktıklarından daha kötü ve aptalca acımasız olabiliyorlar.
    fenomen -ekim/96
  • bu söz aslında bir lokanta sahibine aittir. sahip, çalışanların "patron, ekmek yok. müşteriler ne yiyecek?" sorusuna cevap olarak bu meşhur sözü söylemiştir. marie ve antoine adlı karı-kocanın sahip olduğu bu lokantanın adı "marie-antoine et lokantası" dır. yanlışlıkla fransız kraliçesine ithaf edilmesinin nedeni de bu isim benzerliğidir.
    lokantanın yemeklerini çok beğenen müşteriler, bu tutuma karşı çıkmamışlar müşterilerle garsonlar arasında şu tür diyaloglar geçmeye başlamıştır:

    müşteri: affedersiniz ekmek alabilir miyim?
    garson: ekmeğimiz kalmadı efendim, pasta versem?

    ya da

    müşteri: ekmeğiniz var mıydı?
    garson: maalesef kalmadı. yeni bitti. biliyorsunuz olsa dükkan sizin.
    müşteri: o zaman bana pasta verin.
  • (bkz: ekmek bulamazlarsa hasta yesinler)
  • tarihin en acikli ve vurucu sozlerinden biridir bu. soyleyeninin hayatina mal olmasinin yaninda donemi tum yonleriyle yansittigindan, cok carpicidir. benzer bir soz icin istekle (bkz: geldikleri gibi giderler)
  • (bkz: ekmek bulamazlarsa bi siktirsinler cay koysunlar)
  • (bkz: tarihi karakterlerin ticari yansimalari)
hesabın var mı? giriş yap