ekşi itiraf

• itiraf ediyorum, o salak benim^*
• 00.00 itibariyle 25. yaşıma girmis olduğum doğum günüm bitti. bugün burada birçok depresif ekşi itiraf entry lerim yerine farklı bir perspektifte bir yazı yazmak istiyorum aslında. her ne kadar en mutlu olmam gereken yaşlarım bir takım aksiliklerle perdelenmiş olsa da, her ne kadar istediğim şeylere ulaşmakta zorluk yaşadıysam da şükürler olsun ki sağlığım yerinde (aşırı duygusal halim de değişiklik yok tabi). ben biliyorum ki bir gün geriye dönüp baktığımda çok çabaladım ama başardım diyebileceğim. hayatıma gelen ve gelecek olan bütün güzellikleri, iyilikleri, olumlu olayları, olası tüm güzel mucizeleri hayatıma kabul ediyorum. ıyi ki dogdum mızaffer, allah bana sağlık, ömür versin.
• denizbank hesabımda 6 bin ytl unutmuşum sözlük. görünce mutlu oldum.
• bugün ufak da olsa biraz daha ilerledim hayalime doğru..
• gizli gizli istifamı verip herkese orta parmağımı göstereceğim günü bekliyorum.
• büyuk kufurler hazirladim sana , ki normalde ayip, söylememem gereken, ki söyleyince etkisini yitiriyor, zihnimdeki carpiciligi, yikiciligi kalmiyor, sen duymadan çok kotu beddualar ediyorum, çok kötü laflar, ki sen duyana kadar hiç bir etkisi kalmiyor, ki bu da yanlis biliyorum, aslinda ben de boyle biri degilim ama çaresizlik en guclu
  çaresizden daha guclu sanirim...ne de olsa kelimenin isin babasi o...
  velhasïl boktan birseysin hayat.
• 1 yıl önce kafaya koymuştum senden ayrılmayı dedi.
  "1 yıl beklemiş sağolsun karaciger nakli oldum iyilestim bir yarayı daha deşti . traji komik yanındaymış gibi yapmaları birde..
• sonra yavaş yavaş mantığım değişti. hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. vâkıa bunlar bir günde olmadı.hatta çok güçlükle ve adım adım oldu.hatta çok defa bana rağmen oldu.fakat oldu.
  
  ahmet hamdi tanpınar
• belki de ömrümü çürütebilecek bir yola giriyorum. tanrı yardımcımız olsun.
• yaş ilerledikçe hormonlarım beni ele geçirmeye başladı sözlük!
  
  eskiden pozitif, eğlenceli, küçük şeyleri kafasına takmayan, rahat bir insanken son 6-7 aydır her ayın belli dönemleri gelen duygusal yoğunluğu atlatamıyorum. rüyalarıma kadar duygusal, karamsar, depresif ruh halimin acısını çekip, hayattan keyif alamayıp, etrafımdakilere de bu duygusal durumu yansıtan birine dönüştüm. bir hafta ya tam bir hafta dipsiz kuyulara düşmüşüm de çıkamıyor gibi sebepsiz acı çekiyorum. ertesi hafta yaptığım mallıkları ve trip attığım insanlarla aramız düzeltmeye çalışıyorum. verdiğim tepkilerin ne kadar komik olduğuna filan gülüyorum. pozitif moduma geri dönüyorum. ama içerisindeyken mümkün değil bakış açımı değiştiremiyorum.
  
  ben eski beni çok özledim. hormonlarım, gelecek kaygılarım beni derine derine çekiyor. şu an yine dipsiz kuyulardayım. acılı haftamıza hoş bulduk.