ekşi itiraf

• her gece yatmadan artik duzenli calisicam, tatli yemicem vs diye kararlar aliyorum ama ertesi gun asla uygulayamiyorum. boyle giderse okulu bitiremeyecegim gibi hayatima asla zayif bi insan olarak devam edemeyecegim. kaldi ki su an zayif degilim zaten ama kilo veremeyecegim asamaya da gelebilirim her an. bu iradesizligim yuzunden kendime saygim bile kalmadi.
• selam,
  maaleseef buraları okumuyorsun artık. sanırım her şey gerçekten de bitti, unuttun. tam 1 ay 2 gün önceydi bu olay. ben hala daha karışık duygular içerisindeyim, çok hem de.
  
  bazen öyle bi özlüyorum ki seni, ulu orta yerde gözlerim doluyor böyle, komik. sınav haftam bu aralar, o yüzden pek düşünmeye de vaktim olmuyor, ama buna rağmen 2 3 saatte bir bi burukluk oluyor içimde.
  daha fazla çabalayamam artık, gururdan değil, daha fazla çabalarsam seni rahatsız etmeye girer o.
  
  bilmiyorum, ben anılarımızda mutlu olabiliyorum hala, iyi ki diyebiliyorum. umarım sen de diyorsundur.
  
  artık daha fazla çaba gösteremem dediğim gibi, ama bekleyeceğim biliyorsun. bu bekleme kendimi şartladığım bir şey değil bu arada, sorumluluk hissetme sakın. zaten senden önce de hiçkimse ile ciddi bir ilişki yürütemem gibi geliyordu bana, artık başıma gelen bunca şeyden sonra zorlaştı da zaten.
  
  ben çok yük bindirdim o minik omuzlarına senin, beraber çok zor şeyler yaşadık seninle. hepsinde yanımda olduğun için öylesine şanslıydım ki, gerçekten anlatamam.
  
  niye yazıyorum buralara hala bilmiyorum, çünkü yazdıkça daha da duygusallaşıyorum ve rahatlıyorum sanırım; üzüyor ama rahatlatıyor da.
  
  her neyse, allaha emanet ol. umarım hayatında hak ettiğin tüm güzellikleri bulursun artık güzellik...
• insan yerleşik ve belli bir mazisi olan ilişkiler içerisinde kendisini her zaman şekillendiremiyor. kişiler kendilerine dair bir şeyleri değiştirmek istediğinde o yerleşik ilişkinin dengeleri, örüntüsü de etkileniyor. yeni bir denge ve örüntü oluşana kadar her iki tarafta da belli belirsiz bir frusturasyon kaçınılmaz hale geliyor.
  
  beş yılın ardından yeni bir şehirde yeni bir hayat kuruyorum ve bugün, haftaya iş arkadaşlarım olacak kişilerden bazıları ile tanıştım. gün boyunca sosyal fobim ve depresif kişilik özelliklerim yokmuş gibi aşırı dışadönük ve yaşam dolu bir insan portresi çizdim. (bkz: fake it till you make it)
  
  işin bu saate kadar uyutmayan tarafı, epey iyi iş çıkarmış olmamdı. oldukça inandırıcıydım, ama bir günde öyle yoruldum ki, yarın gidip kendilerine ‘ben aslında öyle birisi değilim, özür dilerim’ demeyi düşünüyorum.
  
  yani demem, saçma olur tabi, ama ne bileyim.
• cok pis kumarciyim. kumara harcadigim parayi egitimime harcasaydim yine cok pis kumarci olurdum heralde.
• yanındayken özlediğim birinin yokluğuyla sınanıyorum nicedir. en çok bu saatlerde yoklar beni yokluğunun yoksunluğu. ve hanidir en çok bu saatlerde ölürüm ben, doğmak için her sabaha geceleri.
  
  yine tepeden tırnağa silahsız olduğum bir gece, önce kulağa aşina bir sesi artık anımsayamadığım gerçeğiyle irkildim. sonra her detayını ezbere bildiğim bir yüzü günün birinde unutmaktan o kadar çok korktum ki...
  
  günün birinde, artık yeryüzünde bir zamanlar genç olduğumuzu hatırlayan kimsecikler kalmadığında, yüzümdeki çizgilerin her biri artık bir şiir olduğunda bile, her detayını ezbere bildiğim o yüzü hiçbir zaman unutmayacağım.
• gecenin 04.30'unda işle ilgili yapmam gerekenler aklıma gelip de uykudan uyanıyorsam -kara kara düşünmek için- ciddi bir kaygı problemim var demek.
• 26 yasindayim artik . nefret ediyorum. uzay boslugunda hissediyorum. iş guc evlilik baskisini elestirileri kaldiramam ben . niye 26yim nedeen. ^* ulan avrupada boyle degil türk etikleri yuzunden .
  en son 20ydim sumuklu 18ler abla diyordu ne ara 26 oldum.
  
  edit:harf
• itirafı okurken birebir yaşadığım olayı yazmış biri kendini sorgulama evresine girince çıkamıyorsun gerçekten sonrasını ben de bilmiyorum o kadar çok şey yaptım ki
  siz hiç vefat eden birini aramaya çalıştınız mı (bakın o zaman aradan 1.5 yıl falan geçmişti ) işten çıkmışım o gün yaşadığım bi olayı hemen paylaşmam lazım o böyle şeyleri sever diye düşünüyorsun
  elini cebine atıyosun
  rehberde ismini buluyosun
  tam arama yazan yere dokunacakken vefat ettiğini hatırlıyorsun
  evet o zamana kadar hatırlamıyorsun
  sonra ne mi oluyor metrobüste ağlama krizine girmiştim
  evet hala silmedim rehberimde duruyor keşke arayınca açsa
  geç kaldım ben yetişemedim .
• fetö tarafından kandırılan rte gibi hissediyorum sözlük
  
  öyle böyle değil, sağlam kandırıldım.
• umurumda değil gibi gözüküyor ama umursuyorum. güçlü gözüküyorum ama bugünlerde gücüm bitti. korkmuyordum artık korkmaya başladım. gitmek için eskisi kadar cesaretli de değilim. keyif sigaralarının yerini sıkıntı sigaraları aldı. umudum çok büyüktü ama artık çok az kaldı. kendimden emindim artık pek de emin değilim.