• kutsal direnişin yönetmeni. filistinli yönetmen.
    (bkz: elia suleyman)
  • kismen otobiyografik muhtesem bir filme imza atmistir:
    (bkz: the time that remains)
  • filistin sorununu arabeske düşmeden, propaganda yapmadan, belki de tam da olan bitenin anlamsızlığına eş bir makamda işleyen yönetmen.
    filmleri:
    yadon ilaheyya
    chronicle of disappearance
    the time that remains
  • 7 dias en la habana filmindeki bölümü için (bkz: diary of a beginner).
  • filistinli yönetmen ama komik filmler yapıyor.

    https://www.youtube.com/watch?v=iqktcvuf1my
  • it must be heaven adlı filmi son dönemde izlediğim en şahane eser olan yönetmen.
    resmen adamın hastası oldum.
    filminde çok az söz geçmesini, “çünkü sinema görsellerle anlatma sanatıdır” diye açıklıyor.
    yönetmenliğinin dışında, filmdeki oyunculuğuna da şapka çıkarıyorum.
    sadece gözleri ile onca hissi nasıl geçiriyor seyirciye.
    seviyorum seni reyiz!
    ya habibi!
  • (bkz: it must be heaven) ile tanıştığım yönetmendir. bu vakte kadar habersiz olduğuma üzüldüm.

    tek bir filmine bakarak yorum yapmak pek doğru olmaz ama nuri bilge ceylan’ın uzun dialog ve metinlerinin tam tersine, aklındaki her şeyi nerdeyse hiç metin kullanmadan sadece görüntülerle anlatması çok yaratıcı geldi bana.

    böylelikle kendine özgü bir evrensellik oluşturmuş, bu görüntüleri mizahla da zenginleştirebilmiş.

    edit: imla
  • filistinli yönetmen, yazar, yapımcı. it must be heaven filmi ile aynı zamanda oyuncu olduğunu da öğrenmiş olduk. filmlerindeki meseleleri ajitere etmeden yer yer ironi ile sembolizme boğmadan, hayattan doğal bir fon üstüne kurarak anlatıyor.
  • filistinli yönetmen elia suleiman kendine özgü tarzı, minimalist anlatımı ve filmlerindeki olaylara mizahi yaklaşımıyla tanınıyor. suleiman'ın sineması; göçmenlik deneyimini, kültürel aidiyeti, yersizlik ve yurtsuzluk gibi temaları ele alan filmlerinde pek fazla diyalog görmeyiz. sessiz sahnelerin ve sembolik imgelerin ön planda olduğu minimalist bir anlatım tercih ediyor.

    ilk uzun metrajlı filmi olan chronicle of a disappearance, israil'deki filistinlilerin yaşamlarını anlatan bir belgesel niteliğindeydi ve bu film, suleiman'ın karakteristik özelliklerinin de çıkış noktasını oluşturdu: minimalist anlatım, sembolik imgeler ve mizahi yaklaşım. elia suleiman, bu filmiyle venedik film festivali'nde en iyi ilk film ödülünü alıyor.

    cannes film festivali'nde jüri ödülü kazandığı ve uluslararası üne kavuştuğu filmi olan yadon ilaheyya'da filistin ve israil arasındaki savaşı ve bu savaşın ortasında çekilen sıkıntıları, fantezi ve mizahı karıştırarak anlatıyor. film, suleiman'ın mizahi yaklaşımını en güçlü şekilde sergilediği yapıtlardan biri olarak biliniyor.

    son filmi olan it must be heaven'da ise göçmenlik deneyimini, kültürel aidiyeti, kimlik arayışını ve yersizlik-yurtsuzluk temalarını ele alıyor. filmde suleiman'ın önceki filmlerinde olduğu gibi minimalist anlatım, sembolik imgeler ve mizahi yaklaşım dikkat çekiyor. yönetmenin bu filmi de cannes film festivali'nde jüri ödülü kazanarak başarısını kanıtlıyor.

    benim en sevdiğim olan the time that remains filmi, elia suleiman ve ailesinin filistin topraklarında yaşadığı deneyimlere dayanıyor. tamamen otobiyografik diyebileceğimiz bu filmde 1948 yılında gerçekleşen en-nekbe (filistinlilerin büyük çoğunluğunun israil devleti tarafından zorla yerinden edilmesi) sonrası elia suleiman ve ailesinin nazareth'te geçirdiği zaman dilimine odaklanıyor. filmde bireysel deneyimlerin yanı sıra filistin-israil çatışmasının tarihi arka planına da ışık tutulduğunu görüyoruz.
hesabın var mı? giriş yap