29 yaşındaki evsizle yapılan röportaj

• belli ki bazı meziyetleri olan bir genç, ekonomi iyi olsa iş bulma sırası ona da gelecek ama şu anda garsonluk bile olsa çok sayıda adayın arasından iş bulabiliyor insanlar. daha da çok belli ki yaşadığı travma ya da travmalar sonucunda psikolojik sıkıntılar da yaşıyor. bu da seçilmesini daha da zorlaştırıyor. hepimiz yaşıyoruz, bazen delirecek gibi oluyoruz saçma sapan hareketler yapıyoruz, başımıza olmayacak şeyler geliyor ama biz yalnız değiliz. birileri bizi tutuyor, itiyor, ayağa kaldırıyor. bence asıl nokta yalnızım dediği yer. başın düşmeye belin kırılmaya başlayınca bir destek yoksa yavaş yavaş düşüyorsun yere. bu gence iş verirken psikolojik durumunu da göz önüne almak lazım. paradan daha çok iyileşmeye, yalnız olmadığına inanmaya ihtiyacı var. ben böyle düşünüyorum ama bir süre sonra "adam deliymiş zaten yaa"cılar da çıkabilir. delirmek bazen uzun bir yoldur, sizi geri döndüren biri yoksa yavaş yavaş varırsınız ama yarı yolda bile garip görünürsünüz.