you can't take it with you

• ing. kefenin cebi yok
  
  tamamen bildik plotuna rağmen muhtemelen capra'nın en iyi filmi. çok sayıdaki egzantrik karakteri ve lionel barrymore'un harika performansıyla coşan film, bugün çağan ırmak'ın babam ve oğlum'da bir benzerini çekmeye çalıştığı yine bol karakterli, münir özkul'un baba rolünü oynadığı arzu film ekolünden filmlere büyük oranda ilham vermişe benziyor. öyle ki, kendi yağında kavrulan bir ev ahalisine reislik yapan barrymore'un, evlerini satın alıp yerine fabrika kurmaya çalışan milyonere çektiği tirad yaşar usta'nın ünlü konuşmasına tıpatıp benziyor (bkz: #531649) ve yine barrymore'un yaptığı izm'leri yeren konuşma bu ekoldeki hangi filme konursa konsun zerre yabancılık yaratmayacak kadar "bizden". bu noktalardan hareketle biraz derinlemesine bir çalışmada 30'lar amerikası ve 70'ler türkiyesinde aile, siyaset, ekonomi, ideoloji ve statü gibi konularda bir karşılaştırma yapmanın muhafazakarlıkla ilgili bazı ipuçları vereceğini düşünüyorum. çünkü futbol asla sadece futbol değilse, sinema zaten asla sadece sinema değildir.