friedrich hölderlin

• attila ilhan 'ın biraz paris 'inde geçen.
  
  bir omzuna almış sanki gökyüzünü
  dudakları masmavi alsace lorrain
  yüzü cermenlerin en eski hüznü
  hölderlin bakıyor sisli gözlerinden
  ellerini şöyle okşayacak oldum
  duydum nabzının gök gürültüsünü
  
  ..
  
  telefonlarla geldi telaşlı ve ürkek
  birdenbire geldi beklemiyordum
  hanidir içimden bir başkası geçiyor
  gözlerim hanidir ondan uzakta
  hölderlin'i bırakmıştım artık sevmiyordum