mumbai

• arabayla dolanıyorduk yarı sarhoş, yarı uykusuz.
  mumbai iyi başlangıçlar vaadederdi, ama biz bir şeylerin sonuna geliyorduk.
  
  sıpalara rastladık ara sokaklardan birinde. arap denizinin üzerinden günün ilk ışıkları gelmeye başladıysa da, ortalık hala karanlıktı...
  
  sıpalardan birinin fotoğraflarını çekmeye davrandım.
  yanıma aldığım son şey olacaktı mumbai'den. hayata güzel gözlerle bakan insanların memleketinde göreceğim son şey güzel gözleriyle ünlü bir hayvanın yavrusunun bakışları olacaktı.
  
  birkaç kişi yanaştı yanımıza; fotoğrafa girmek istiyorlardı. onları saklayabileceğim bir yerdi fotoğraf, yaşatabileceğim bir yer...
  
  sonsuza kadar varolabilecekleri bir sığınak olabilirdi karelerim onlar için.
  
  oradan aldığım son şey oldu, onların gülümseyen bakışları.
  o güzel gözleri sonsuza kadar saklayamayacağımı bile bile aldım.
  
  bir anı orada dondurup yanıma aldım. taşıyabileceğim kadar taşıyacaktım.
  ama biliyordum ki...
  
  o bakışların sonsuza kadar güzel olabilecekleri tek yer orasıydı.
  sonsuzluğa açılan kapıydı o şehir.
  
  mumbai'ydi...