minimal öykü denemeleri

• hiper uyku güncesi
  
  şu teknoloji ne garip değil mi? on yıllar önce sadece hayal kabul edilenler bugün sıradanlaşıyorlar. gelecek, geçmişte hayal edilenlerin gerçekleşmesinden ibaret.
  
  zaten bu deneyin amacı da bugünün hayallerine ulaşılan bir zamana uyanmak üzerine kurulu. 3 yıl boyunca insan deneklerin katıldığı testler başarılı sonuç verdiğine göre... önümde kim durabilir; geleceğin dünyasıyla olan randevuma? kesinlikle ilerleyen yaşım olmasa gerek!
  
  bu son sesli dijital notu, çok sevdiğim ve bana üç güzel evlat veren karıma adıyorum. onun anlayışlılığı sayesinde bu son hayalimi gerçekleştirebiliyorum.
  
  gelecekte görüşmek üzere!
  
  ...
  
  deneyin başlangıcından itibaren ilk uyandırılışım bu. gözlerimi açtığımda karşımda tanıdık bir yüz görmek hoş bir duyguydu. insanın, ona tıpatıp benzeyen kendi torununun, hayatının amacı olan projeyi devam ettirmeyi seçtiğini öğrenmesi ne büyük bir mutluluk kaynağıymış! geleceğin aydınlık dünyasını tecrübe etmek için sabırsızlanı...
  
  ...
  
  ikinci uyanışım. ilk uyanışımdan beri iki nesil yaşamış. projeyi sahiplenen ailem sayesinde sonsuz bir uykuya kapılıp gitmemişim ve eldeki kötü sonuçlar nedeniyle başkalarını da deneye katmak istememişler.
  
  uyanmamın hemen ardından deneyin geldiği noktaya dair bana anlatılan ilk bulgular can sıkıcı. nöronlarım, yeterli aktiflik seviyesine ulaşamadıklarından ilk uyanışım sonrası bilincimi kaybetmişim. ağır koma hali sürünce de torunum bedenimi tekrar deneye dahil etmiş.
  
  maalesef, gerekli hücresel yenileme teknolojisinin hala yokluğunda deney kapsülündeki zorunlu, yarı ölü uykuma geri dönmek zorundayım.
  
  ama umudum var. olmak zorunda...
  
  ...
  
  neredeyim ben? ne kadar zaman geçti?
  
  kapsül kapağını açamıyorum. uyandığım bu yerde kapsülün dışında görebildiğim her şey soğuk, sessiz bir yıkıntıdan ibaret. ailemden kalan kimse yok etrafımda. hatta yakın çevremde yaşayan hiçbir insan sesi duyamıyorum.
  
  bu bir kabus. tekrar uyumalıyım. eminim, uyandığımda her şey düzelecek. emin hissetmem gerektiğini hatırlamak zorundayım.
  
  ...
  
  siz de kimsiniz? bu taş sütunlar size mi ait? ne söylediğimi anlayamıyor musunuz?
  
  hayır, bırakın beni. tekrar kapsüle dönmek istemiyorum. bırakın, bırakııın!!!
  
  ...
  
  uyandım. kapsülümün dışındayım. önceki iki uyanışım birer kabustu. ama bu da tuhaf...
  
  yattığım yerden kapsülümü görebiliyorum. imalat bandından yeni çıkmış gibi. bu gizemi çözmeliyim. biri geliyor. sen de kimsin?
  
  "selam, insan."