romanlarda geçen mükemmel benzetmeler

• "zamanla karısına, bütün aksak taraflarını öğrendiği eski bir otomobil gibi alışmıştı. o istediği yerde durur, bazen hiç fren kabul etmez, vitesleri kendi kendine değiştirir, bazen doludizgin yürürdü. sabih'in vazifesi, bu eski makinenin bir kaza çıkarmasını önlemekti. aslında iyi kadındı ve ona alışmıştı. hayatı onun yanında rahattı. vakıa bu rahatı sabih oldukça mühim fedakârlıklarla elde etmişti. onu kendisine temin edebilmek için hemen hemen şahsiyetinin yarısından vazgeçmişti. 'yarım şahsiyetle de bilmem iş görülür mü?'"
  
  (bkz: ahmet hamdi tanpınar)
  (bkz: huzur)
  
  siz yine de kimse için şahsiyetinizden vazgeçmeyin. hayatınızdaki kişi geçip gider, şahsiyetinizden de olursunuz. en olmadı, hayatınızdaki kişi de şahsiyetinizden vazgeçtiğiniz için artık sizi beğenmez, kalıverirsiniz.