her yerden çok uzakta

• nereden nasıl başlasam bilemiyorum, uzun zaman sonra beni bu denli düşüncelere sevk eden bir kitap okumamıştım. kitabı bitirmemin üzerinden saniyeler geçmesinin ardından bu entryi yazarken aklımda kahramanlarımız owen ve natalie var
  
  düşünen, köhnemeye direnen insanların aslında en temel kabul olan ‘yaşama’ eylemine karşı ne denli zorluklar çektiğini; hayatın en cüretkar düşüncelerinin zihinlerde olduğu o genç yaşların durmak bilmez fikir sellerini inanılmaz bir dille anlatmış (bkz: ursula k. le guin)
  
  bu anlatıda eminim ki ursulanın kendi hayatından bir parça var. ve yine eminim ki bu anlatıda kendi gibi düşünen, hayata bakış açısı çok pencereli olmaya çalışırken tek pencereden bakan insanların yaptığı mahalle baskısının tasviri var.
  
  --- spoiler ---
  
  “ya da thorn’da,” dedim ben de “sonsuza dek.”
  --- spoiler ---
  
  not: bronte ailesine dair detayları muazzam bir keyifle okudum, ustaca göndermelerdi