unutabilmek

• bir baskasini degil, kendini affedebilmektir unutabilmek.
  
  anlamadiklarini, anlamadigini, anlayamadigini kabullenmektir.
  
  bir baskasini karalamak, kirletmek degil,
  kendi sebeplerini gorebilmektir unutabilmek.
  
  inanmak istedigin seyi, yanlis bilgilere dayali, belki bir inat, belki bir umut -kimbilir sizin ki neydi-, belki tamamen -korluk- uzerine kurdugunu,
  
  ya da, tamamen dogru fizik kurallarina dayali bir kagittan bir kulenin, -elinizde olmayan bir ruzgar esse- yikilabilecegini kabullenmektir unutabilmek.
  
  kimi zaman asla unutmadigini da anlamaktir, degismektir unutabilmek.
  
  insan kendine bir terkedilmisligi, bir aldatilmisligi
  ya da
  bir terketmisligi, bir aldatmisligi
  sigdiramaz.
  
  hele ölümü hiç sigdiramaz.
  bazi kosullarda
  unutmamak ama kabullenebilmektir unutabilmek
  
  neyi mi
  
  sadece insan oldugunu... tanri olmadigini.
  
  ve hayatin normal sartlar altinda surmedigini; kendine anlatmaktir unutabilmek.
  
  aslinda her kosulda: akan zamanin farkinda olmaktir.
  
  uktecinin notu: "unutmak degildir , unutabilmek
  bambaska biseydir
  unutabilenler doldursun"