zemberekkuşu'nun güncesi

• utanarak soyluyorum ki universiteden beri kitap secerken kriterlerimden biri 200 sayfa civarinda olmasidir. cunku biliyorum ki 200den fazla sayfa olunca boole 350'lere filan geldiimde uzun zamandir kitabi elime almadiim icin son yuz sayfasini unutuyorum. haydaaa 250den filan yine basliyorum. 250-350 arasini defalarca okuyup sonra skerler diyip kitabi birakiyorum. olmuyo.
  
  neyse sonunda murakami yazmissa okunur diyerek the wind up bird chronicle'i aliyorum (affiniza siinarak caponcasini yazmaya yeltenmiycem, hic annamiyorum cunku).
  bi kitap bu kadar mi etkileyici olur efendim. 500 kusura kadar elimden birakamadan geldim. icim icimi yiyor. hem bu kadar guzel japon tarihi, hem mishima kadar guzel japon felsefesi hem de palahniuk kadar surukleyici bir psikolojik gerilim. oy oy oy her istediim sey bu kitapta dedim.
  
  bir ihtimal burasi spoiler - dikkat dikkat
  
  --- spoiler ---
  iste boole akip giderken kitap nasil bi sonuca baglanicak bu yaw diye meraktan da kuduruyorum. sonra bi anda murakami kendisi olmayi birakiyo, tuhaf bi sekilde kitabi sonuclandiriyo. sanki baska biri sonunu yazmis derecesinde banal. bilmiyorum neden bende son derece hayal kirikligi yaratti. ama yine de (kitap - 10) sayfayi okumak degdi. okudugum en etkileyici kitaplardan biriydi kesinlikle
  --- spoiler ---