kimseyi beğenmemek

• geç teenager dönemleridir. havalı olduğundan mı yoksa içinizden geldiğinden mi bilinmez, "ben kimseyi beğenmiyorum" diye dolaşırsınız. dışarıya bir söylüyorsanız içinizde en az on kere tekrar edilir bu. önce insanlarla konuşurken derdinizi anlatmanıza rağmen anlıyormuş gibi yapmalarına karşın aynı şekilde devam edenler sizi yorar. biraz daha zaman geçer tanıştıklarınızı unutmaya başlarsınız. tekrar tekrar tanışırsınız, her seferinde suratlarında bir sitem. geç teenager'lık bimtiştir, bayağı bayağı adam olmaya başlamışsınızdır ki, bir de bakmışsınız ne bir sosyal aktiviteyi giresiniz, ne cuma bir yerlerde içesiniz, ne yıllardır görüştüklerinizle buluşasınız var. toplu etkinliklerden kaçınma, dahil olunduğunda sürekli uyumsuzluk gösterme, "ben daha iyisini biliyorum" halleri o geçmişte "ben kimseyi beğenmiyorum" dediğiniz zamanların hayatınıza yerleştirdiği sıradan bir mevzu haline gelir. fildişi kulenize kapanmış, dış dünyayla internetle açıldığınız, orada bile insanlarla muhattap olmaktan kaçındığınız bir halet-i ruhiye ile daha çok okur, daha çok üretir, daha çok gözlerinizi bozarsınız.
  
  "kimseyi beğenmiyorum" diyordunuz ya. bir de bakmışsınız anti-sosyal biri haline gelmişsiniz. tebrikler, bir sonraki kademede halk düşmanı^* olacaksınız.