20 mart 2020 yaşlıların hala sokakta gezmesi

• insanoğlu kendisini bir filmin ana karakteri gibi görür. ana karakter ölemezdir.
  
  bugüne kadar başka krizlerde hep başkaları ölmüştür. o yüzden kendini dokunulmaz hisseder. hayatta kalan olmanın en büyük yan etkisi budur.
  
  yaşlılar günümüz problemlerini "o da bir şey mi, bizim zamanımızda şöyle şöyleydi" diyerek küçük görürler. yaş arttıkça, daha çok şey görmüş ve geçirmiş olmak kendisine saçma bir güven pompalar.
  
  sokaktaki 80 yaşındaki birini alın karşınıza. size kendi zamanında verem ve koleradan ölen binlerce kişiyi anlatır. ona göre onlar daha ciddi krizlerdir; ve kendisi o krizleri atlatmıştır. belki kıbrıs harekatı'na kuzeni katılmış, sağ salim dönmüştür. sizin dertleriniz onun gözünde hep küçüktür; siz, yumuşak bir nesilsinizdir.
  
  halbuki insan bir kere ölür. bugüne kadar ölmemiş olmak, ölmeyeceğiniz anlamına gelmez. bir kere ölmeniz, ölmüş olmak için yeterlidir.
  
  bir de imana sığınan tayfa var. bu ülkenin sarıkamış'ta 100.000 askeri tek kurşun atmadan, donarak şehit oldu. sizden daha imansız oldukları için mi öldüler?
  
  tanım: cahil hareketidir.