latin dilleri

• aslinda hepsi ayni dilin tükürügü olan dillerdir. zira latince diye bir dil varmis efendim bir zamanlar. italya ve cevresinde yasayanlar, böyle cok deli-dolu, sicakkanli insanlarmis, bagira bagira, heyecanli heyecanli, vurgulu bir sekilde konusmaya baslamislar, adi italyanca olmus. ispanya ve cevresindekiler bazi harfleri telaffuz edememisler, böyle peltek "s"ler vs., soru cümlelerinin basina da sonuna da soru isareti, ünlemlerin basina da sonuna da ünlem isareti (bastaki ters olmak sartiyla) koyarak sicakkanliliklarini yansitmislar (ole!) adi ispanyolca olmus. fransa ve cevresindekiler "ulan o kadar devrim yaptik, cok da yaraticiyiz, biraz daha sofistike konusalim, söyle girtlaktan "r"ler, rghrr filan yapalim, kimse bizi anlayamasin" demisler, fransizca dogmus. portekizliler "ispanyolca'ya benzesin, fransizca'yi da ucundan andirsin" demisler, portekizce dogmus. romence'ye gelince, "tüm latin dillerini bosverelim, bize birsey olmasin" diyerek kendilerine has bir dil olusturan bir kisim insanlar dogurmus dili. öyle.
  
  (bkz: asteriks in beynimize etkileri)
  (bkz: ingilizler in caya süt koyma nedenleri)
  (bkz: hoze luiz rodrigeth thapatero)
  (bkz: atena yi cagiralim atena yi)
  (bkz: asena)
  (bkz: cem yilmaz)
  (bkz: bellaa ragazzaaa)
  (bkz: obarey)
  (bkz: doktörgh röno paghii)
  
  edit: rivayet odur ki zamanin birinde bir ispanyol krali varmis, peltek konusuyormus, bazi harfleri söyleyemiyormus, sonra bir kanun cikartarak "ben böyle konuttuguma göre halkim da benim gibi konutmali" demis, ispanyol halki da öyle konusmaya baslamis, ispanyolca dogmus.