kolları bağlı odysseus

• 4. bölüm
  
  1.
  kara gemi okeanos ırmağının
  akıntısından kurtulup tanrısal
  denizde ayaye adasına varınca
  onu kumsala çektik ve uykuya
  dalarak tanrısal şafağı bekledik.
  sabah sisi içinde doğan
  gül parmaklı şafak
  elpenor' un yüzüstü yatan ölüsünü
  bulmuştu ilk önce kıyıda.
  martı leşleri ve deniz kabukları arasına
  törenle gömdük onu kederli
  gönülle ve yanık yüzlü şaraptan
  içerek dinledik kirke'yi.
  
  2.
  tanrıçaların en tanrısalı
  güzel belikli kirke eyitti :
  "sen odysseus iki ölümlüsün
  hades'i gördün daha yaşarken
  güneş doğmayan neşesiz ülkeyi
  günlerce karanlıkta kaldın
  çünkü ithaca yaşatıyordu seni
  tanrısal denizde ordan oraya
  bin yıldır aradığın ada...
  konağının sarsılmaz temeli
  ikarios kızı penelopeia
  ve erdemli dölün telemakhos
  bütün ülkün ve sevgin olan ithaca."
  
  3.
  iyi dinle söyleyeceklerimi
  her şeyi olduğu gibi anlatacağım sana
  ki yeni uğursuzluklar yüzünden
  denizler ortasında kalma bir daha.
  önce sirenlere rast geleceksiniz
  koruyun onlardan kendinizi
  yabansı ezgilerle büyüleneceksin
  ordan çarçabuk uzaklaşmalı ki
  büsbütün yok olmasın ithaca.
  sirenleri aştıktan sonra kürekçilerin
  iki yol çıkacak karşına birden
  acaba bunlardan hangisi?
  artık onu orda sen bileceksin!"
  
  4.
  oysa ithaca'yı hiç görmemiştim
  penelopeia yoktu, telemakhos da,
  ama ithaca kafamda onlardan kurulu idi.
  tanrıçaların en tanrısalı
  kirke'nin bile söyleyemediği
  bu yolu bulup geçeceğim;
  ama ne denli güç olursa olsun
  bilerek varmak istiyorum şimdi
  sirenlerin ezgilerini dinleyeceğim
  dedim ve büyük bir mum peteğini
  tunç hançer ucu ile ezdim çabucak
  tıkadım kürekçilerin kulaklarını bir bir
  orta direğe bağlattım kendimi.
  
  5.
  kürekçilerim hasatsız denizi
  köpürttüler kürekleriyle,
  tez yürüyüşlü gemi gün batarken
  ulaştı sirenlerin adasına,
  yüreğim kopacak gibiydi
  kanatlanıp uçacak gibiydi, ama
  sirenlerin izi bile yoktu ortada.
  yalnız bir ezgi, ta derinden
  ta içerimden gelen bir ezgi
  başladı yavaş yavaş yükselmeye;
  o yabansı, o büyülü türküleri ben
  söylüyordum sağır gemicilere
  yalnız ben duyuyordum sirenleri.
  kirke, bilge tanrıça, selam sana!
  sağ salim geçtim kendimi.