comeback kid

• broadcastingi dinliyorum bir aydır ve her dinlediğimde bir güzel tosssuruyorum. yeni vokaller nasıl olur acaba, diye düşünmüştüm; eskiyi aratmıyor. bill stevenson'ın prodüksüyon koltuğunda oturduğu albümler büyük ihtimalle vasatın üzerinde oluyor, illa ki acayip bir derinliği oluyor. comeback kid'in son albümü için de bu geçerli. koro halinde öylesine bağırış çağırışlar var ki, şarkılara 60 tane mis gibi terli ve sırım gibi hardkor delikanlıyla yanyana, götgöte, kafa göz parçalayarak ve yağlı güreş yaparak eşlik ediyormuşum hissi veriyor. önceki albümlerinde de az çok bu böyleydi ama broadcasting'de tavan yapmışlar bu birlik, beraberlik, maskülinite hadisesinde.