yalnız yaşayan insanın evindeki hüzün

• sabah kendi imkanlarıyla uyanan, uyandırılmayan
  kapıyı kendi imkanlarıyla açan, karşılanmayan
  yemeğini kendi imkanlarıyla pişirip yiyen, doyurulmayan
  boynu ağrıdığında acıdan kolunu kaldırmaya korkarken kas gevşeticisini kendi sürüp kendi kendine masaj yapmaya çalışan, bakılmayan
  evini kendi dağıtan, kendi toplayan, halılarını kendi yıkayan, içmek istediği zaman kendi kendisiyle içen, ağlayınca kendi göz yaşını kendi silen, gülünce kahkahasını bir tek kendi duyan ve o sessiz evde yüksek sesle kahkaha attığını farkedince susuveren,
  bişeylerin sıcaklığını hissetmeye ihtiyacı olduğunda iki buçuk gramlık poşet çaydan başka bir çaresi olmayan, ısıtılmayan,
  zamanla herkesten herşeyden doğuyan, hevesini kaybeden kişilerin evindeki histir.
  
  ve ne güzel ki, bu kişiler güçlüdür. düşmezler, düşseler bile kendi kendilerine kalkabilirler. onun için, bu kişiler, bu güvenin ve tercih ettikleri yalnızlığın huzurunun bedeli olarak, arada sırada hüzünlenmeyi seve seve kabul ederler.